"Δεν θα πω εγώ σε έναν πεντάχρονο Πρωθυπουργό, που δεν μιλάει, πότε να μιλήσει!" είπε ένας σημαντικός πολιτικός. Η φράση μου φάνηκε πολυσήμαντη και την απομονώνω από την γενικότερη ομιλία.
1. Υπάρχει (τουλάχιστον ένας) πεντάχρονος που είναι Πρωθυπουργός (5χΠ). Καταπληκτικό!
2. Ο 5χΠ μιλάει όταν αποφασίσει ή όταν πάρει εντολή. Στην προκειμένη περίπτωση δεν παίρνει εντολή και μένουμε με το πότε θα αποφασίσει. Ίσως αφού γίνει εξάχρονος ή αρκετά αργότερα.
3. Ο ομιλητής αρνείται να δώσει εντολή στον 5χΠ να μιλήσει, είτε από αναρμοδιότητα, είτε από επαγγελματική ανεπάρκεια (δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις ψυχολόγου για να στηρίξει τον βουβό πεντάχρονο).
4. Ο ομιλητής υπονοεί ότι προτιμά να μην ακούσει τον 5χΠ να μιλάει (για να μην έχει ο ίδιος δυσκολίες, αλλιώς θα του έλεγε να μιλήσει), αλλά γνωρίζει ότι θα μπορούσε άλλος να δώσει την εντολή στον 5χΠ (γιαυτό λέει [δεν θα το πω εγώ]).
5. Ο 5χΠ είναι σίγουρο ότι ακούει.
Τελικό συμπέρασμα : Κάποιος άλλος πρέπει να πει στον 5χΠ να σταματήσει να ακούει και να αρχίσει να μιλάει άμεσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου