Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Γιατί γίνεται η οικονομική επίθεση εναντίον της Ελλάδος

Ήθελα από καιρό να γράψω το πώς βλέπω εγώ την οικονομική κατάσταση που σχετίζεται με τις επιθέσεις εναντίον της Ελληνικής οικονομίας από οίκους αξιολόγησης, κλπ..
Αυτά που θα πω εδώ, τα έχω ξαναπεί σε ιδιωτικές συζητήσεις πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν θα μιλήσω ως αυθεντία περί τα οικονομικά, αλλά ως απλός σκεπτόμενος άνθρωπος. Θα τα πω απλά, χωρίς πλατειασμούς και ειδική ορολογία, για να είναι κατανοητά από όλους.

Τα παλιά χρόνια υπήρχαν μικρά κράτη με έναν απόλυτο ηγεμόνα/βασιλιά, με τον στρατό τους και με το νόμισμά τους, που εικόνιζε συνήθως τον κυβερνήτη.
Όταν γίνονταν πόλεμοι, οι νικητές επέβαλλαν την γλώσσα τους, φορολογία και το νόμισμά τους στους ηττημένους. Αν υπήρχαν αναταραχές, ο στρατός έπρεπε να επιβάλλει την τάξη.
Μετά από μεγάλους πολέμους, οι λαοί προσπαθούσαν πάντοτε με διεθνείς συνεννοήσεις να διατηρήσουν και να επιμηκύνουν τις ειρηνικές περιόδους. Τότε ψηφίζονταν και διακρατικές συνθήκες που βελτίωναν το διεθνές δίκαιο.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, άρχισε να γίνεται φανερό ότι οι πόλεμοι δεν ήταν απαραίτητο να γίνονται με τα όπλα. Θα μπορούσαν να ιδρυθούν πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες θα μπορούσαν να πουλάνε βασικά προϊόντα (πχ τρόφιμα, φάρμακα) σε ένα λαό και να μεταφέρουν τα κέρδη στην έδρα της πολυεθνικής (νέα μέθοδος φορολογίας). Μάλιστα, τα εμπορεύματα θα μπορούσαν να παράγονται σε τρίτη χώρα. Άρα ο διακινητής μπορεί να αγοράζει από όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να πουλήσουν, πετυχαίνοντας χαμηλές τιμές αγοράς, και να πουλάει σε όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να αγοράσουν, πετυχαίνοντας υψηλές τιμές πώλησης. Οι νομοθεσίες των χωρών διαμορφώνονταν εξ ανάγκης, ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.

Το διεθνές εμπόριο δεν διευκολυνόταν από την πληθώρα νομισμάτων των διαφόρων χωρών. Καθημερινά ορίζονταν νέες ισοτιμίες, ανάλογα με ποικίλους παράγοντες, και οι αγοραπωλησίες εκείνης της ημέρας μπορούσαν να γίνουν με τις νέες τιμές. Ο προγραμματισμός των αγορών δεν μπορούσε να είναι ευχερής και υπήρχαν πολλά παιγνίδια χρηματιστών.
Αποφάσισαν όλες οι χώρες να συσκεφθούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των πολλών νομισμάτων, των ισοτιμιών και της ασφάλειας των εμπορικών πράξεων. Η συνάντηση έγινε στο Μπρέτον Γουντς των ΗΠΑ.
Αρχικά έγιναν προτάσεις για δημιουργία ενός νέου διεθνούς νομίσματος, προς το οποίο θα ορίζονταν ισοτιμίες όλων των κρατικών νομισμάτων, και οι τιμές στο διεθνές εμπόριο θα μπορούσαν να είναι σταθερότερες, εκφρασμένες στο νέο νόμισμα. Εδώ οι ΗΠΑ αντιπρότειναν την χρήση του δολαρίου ως νομίσματος διεθνών αγοραπωλησιών, και εγγυήθηκαν ότι θα είχε μια σταθερή ισοτιμία με το χρυσάφι (35 δολάρια η ουγγιά (τεχνητά φουσκωμένο από περίπου 20 δολάρια)).
Έτσι, τον Ιούλιο του 1944, 730 εκπρόσωποι 44 χωρών πήραν μια απόφαση για την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Ίδρυσαν και δυο οργανισμούς, την Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που θα στήριζαν την εφαρμογή της απόφασης Bretton Woods και θα αντιμετώπιζαν τυχόν προβλήματα.
Δεν επεκτείνομαι στο πώς στελεχώθηκαν και πού δραστηριοποιήθηκαν αυτοί οι νέοι οργανισμοί. Σημειώνω μόνο πως το αδύνατο σημείο αυτής της συμφωνίας ήταν η σταθερή ισοτιμία με το χρυσάφι. Εκείνη την εποχή οι ΗΠΑ κατείχαν το 80% του παγκόσμιου χρυσού και φαινόταν ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν την συμφωνία. Αυτό που πραγματικά έγινε, ήταν ότι σιγά σιγά άδειαζαν τα αποθέματα των ΗΠΑ σε χρυσάφι και ότι πολλές άλλες χώρες, λογουχάρη στην Ευρώπη, άρχισαν να συσσωρεύουν πλούτο.
Έχοντας το κρατικό τους νόμισμα ως νόμισμα παγκοσμίου εμπορίου, οι Αμερικανοί μπορούσαν να αγοράσουν ό,τι ήθελαν, ας πούμε πετρέλαιο, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Κι αν αυτό ήταν ακριβό, απλά τύπωναν περισσότερα δολάρια. Έτσι πολλές χώρες απέκτησαν με το εμπόριό τους πολλά δολάρια, που όμως δεν είχαν το συμφωνημένο αντίκρισμα σε χρυσάφι.
Για να κάνετε σύγκριση, οι άλλες χώρες έπρεπε να παράγουν προϊόντα, να τα πωλούν για να πάρουν δολάρια και μετά να αγοράσουν ας πούμε πετρέλαιο. Αν δεν μπορούσαν να πωλήσουν μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ή λόγω δυσμενών συνθηκών στην παραγωγή τους, δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν αυτά που είχαν ανάγκη, οπότε θα έπρεπε να δανεισθούν. (Όχι όμως οι ΗΠΑ!).
Το 1967 ήταν φανερό ότι η συμφωνημένη ισοτιμία 35$ η ουγγιά δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Ορίστηκαν προσωρινά (το 1969) κάποιες Ειδικές Τραβηκτικές (Special Drawing Rights, SDR), ειδικό νόμισμα για συναλλαγές μεταξύ τραπεζών και ΔΝΤ. Δεν έλυσαν το πρόβλημα των κρατών που κατείχαν δολάρια για να αγοράζουν πετρέλαιο (πετροδολάρια), αλλά έδειχναν ότι η ηγεσία στην οικονομία μετακινήθηκε από τις ΗΠΑ στο ΔΝΤ!
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ επιβάρυνε τα πράγματα για τον Νίξον και το δολάριο έχανε έδαφος. Ξαφνικά (το 1971 έπαψε η εφαρμογή του "κανόνα του χρυσού") οι χώρες βρέθηκαν με άχρηστα χαρτιά στα χέρια και προσπάθησαν να τα ξεφορτωθούν. Όχι όλες! Θυμάμαι ότι άκουσα στο ραδιόφωνο τον εκφωνητή να λέει "Σήμερα το δολάριο υποτιμήθηκε ως προς όλα τα νομίσματα του κόσμου. Η δραχμή μας όμως απέδειξε ότι είναι το σκληρότερο νόμισμα, διότι διατήρησε την ισοτιμία της με το δολάριο!".
Έτσι η δραχμή μας άρχισε να κατρακυλάει μαζί με το δολάριο...

Κάποια στιγμή σκέφθηκαν στην Ευρώπη να φτιάξουν ένα κοινό νόμισμα, το Ευρώ. Ένα νόμισμα ξέρουμε ότι πρέπει να το στηρίζει και μια πολεμική μηχανή. (Ρωτήστε τους Αμερικανούς "γιατί κάνατε τόσες στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλον τον κόσμο;"). Αλλά η Ευρώπη δεν διέθετε τέτοιο στρατό. Αποφάσισαν να δώσουν όμως τόσα Ευρώ σε κάθε χώρα, όσο δυνατή ήταν η οικονομία της : Η Γερμανία πήρε πολλά, η Ιταλία λιγότερα, η Ελλάδα ακόμη λιγότερα. Πέτυχαν έτσι να έχει το Ευρώ πραγματικό αντίκρισμα, σε αντιδιαστολή με το δολάριο.
Το ευρώ βγήκε ίσο με ένα δολάριο, αλλά αμέσως άρχισε να αλλάζει η ισοτιμία εις βάρος του δολαρίου. Έφτασε γρήγορα το 1,4 δολάρια για 1 ευρώ. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες προσπαθούσαν να το συγκρατήσουν γιατί οι υψηλότερες τιμές δυσκόλευαν τις πωλήσεις των Ευρωπαϊκών προϊόντων. Όμως οι πωλητές προϊόντων άλλων χωρών άρχισαν να σκέφτονται "Γιατί να πουλήσω το πετρέλαιο σε δολάρια, που μετά θα γίνουν όλο και πιο ασθενικά, και να μη το πουλήσω σε ευρώ, που μετά θα παίρνουν παραπάνω αξία;". Το δήλωσε ο Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ και είδαμε τι έγινε. Ο Αχμαντινετζάντ στην Περσία δηλώνει ότι πουλάει σε όλα τα νομίσματα και η στάση των ΗΠΑ απέναντί του είναι σαφέστατα εχθρική.

Όλο αυτόν τον καιρό, η Κίνα διατηρούσε το νόμισμά της (ρενμινμπί ή γιουάν) 10% κάτω από το δολάριο και προσπαθούσε να προωθήσει τα προϊόντα της στην παγκόσμια αγορά. Τα αποθέματά της σε ξένο νόμισμα ήσαν αρχικά δολάρια και Ιαπωνέζικα γιεν και άρχισε να συλλέγει ευρώ. Μαγαζάκια με κινέζικα φαναράκια άνοιξαν παντού. Όταν τα αποθέματα της Κίνας σε ευρώ έγιναν σημαντικά, πάνω από το 20% το καλοκαίρι του 2008 αν θυμάμαι καλά, οι Κινέζοι υπεύθυνοι είπαν "Ήρθε ο καιρός να συζητήσουμε για ένα νέο νόμισμα διεθνούς εμπορίου".

Αυτό ήταν μια σχεδόν αθόρυβη βόμβα για την οικονομία των ΗΠΑ. Ήταν προφανές ότι οι Κινέζοι δεν ήθελαν το δολάριο, αλλά κάποιο άλλο νόμισμα. Ποιό θα ήταν αυτό;
Το ρούβλι; (Δυνατός παίκτης η Ρωσία, έκανε συμφωνία με την Κίνα για εμπορικές ανταλλαγές με ένα καλάθι νομισμάτων χωρίς δολάρια! Δες άρθρο "Κίνα και Ρωσία καταργούν το δολάριο" του Μωυσή Λίτση στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία σελ.9 στις 05/12/2010).
Το γιεν; (Εύχομαι να καταφέρουν οι Ιάπωνες να επιζήσουν από τα πυρηνικά τους).
Το ευρώ;
Το ρενμινμπί;
Αυτό που θα είχε πίσω του πραγματικές οικονομίες. Το ευρώ.

Οι υπεύθυνοι των ΗΠΑ είδαν την καταστροφή να έρχεται. Αν γινόταν το ευρώ νόμισμα παγκόσμιων συναλλαγών, τότε για να αποκτήσουν ευρώ για τις εισαγωγές τους θα έπρεπε να φτιάξουν ανταγωνιστικά προϊόντα και να τα πωλήσουν. Πολύ πιο δύσκολο από το να τυπώνουν απλά όσα δολάρια χρειάζονταν! Είχαν δύο μεθόδους να προχωρήσουν : Η μία να επιτεθούν στην Κίνα. Αυτό ήταν για γέλια μετά από Βιετνάμ, Αφγανιστάν και δεν συμμαζεύεται.
Η άλλη μέθοδος : να αποδυναμώσουν το ευρώ.

Αν μπορούσαν να κάνουν κάποια χώρα της Ευρώπης να χρεωκοπήσει, τότε θα μπορούσαν να πούνε στους Κινέζους ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να στηριχθούν στο ευρώ! Εξέτασαν την κατάσταση των Ευρωπαϊκών χωρών και έβαλαν σε εφαρμογή την επίθεση.

Πρώτα η Ελλάδα, που οι αλόγιστοι κυβερνήτες της άλλαξαν με δομημένα ομόλογα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων (20 ασφαλιστικά ταμεία, με αποφάσεις των διοικήσεών τους όχι μέσω ΑΕΔΑΚ, πάνω απο 700 εκατομμύρια ευρώ), τους κόπους δεκαετιών των Ελλήνων εργαζομένων. Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει γίνει στην χώρα αυτή, που έγινε ολοφάνερο όταν "επτώχευσε" η (μέχρι την προηγούμενη μέρα υγιέστατη) αμερικανική Lehman Brothers . Οι συντάξεις θα έπρεπε να είναι κάτω από την εγγύηση του κράτους και ήρθε το "κράτος" και τις έκανε (διαγράφεται μία λέξις).
Αφού η Ελλάδα δεν είχε αποθεματικά, θα έπρεπε να δανειστεί για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Αν η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, θα χρεωκοπούσε και έτσι το ευρώ θα είχε χτυπηθεί καίρια. Άρχισαν λοιπόν να αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού για την Ελλάδα, κρατώντας όμως καλύτερες τιμές για τις δυνατές Ευρωπαϊκές χώρες για να μην υποψιαστούν ότι η επίθεση γίνεται εναντίον του ευρώ! Οι εταιρείες αξιολόγησης άρχισαν την δουλειά τους, υποβιβάζοντας την αγοραστική δύναμη στα Ελληνικά κρατικά ομόλογα (ενώ παράλληλα στοιχημάτιζαν σε δευτερογενείς αγορές ότι η χώρα θα χρεωκοπήσει).
Εδώ δεν πρόκειται να ισχυριστώ ότι ο καημένος ο ΓΑΠ έτρεξε παντού να τους πει ότι "η επίθεση εναντίον του ευρώ άρχισε" και όλοι του απαντούσαν "άστα αυτά, είσαστε ψεύτες και απατεώνες". Αλήθεια είναι, αλλά μισή. (Κάποια πράγματα δεν τα έχουν διευκρινίσει, όπως το Τ+10 στην Τράπεζα Ελλάδος, αλλά είναι λεπτομέρεια για αργότερα). Ακούμε πάντως ότι μαζί με τον "καταλληλότερο" είχαν επισκεφθεί το ΔΝΤ και συζήτησαν περί του πρακτέου.

Δεύτερη η Ιρλανδία, που είχε γνωρίσει την ανάπτυξη με ένα σωρό Αμερικανικές εταιρείες (Microsoft για παράδειγμα) που είχαν επενδύσει εκεί ... μέχρι να φύγουν! Γκρεμίστηκε.

Τρίτη η Πορτογαλία. Η κυβέρνηση έπεσε, επειδή δεν μπόρεσε να περάσει τα μέτρα, που ήδη εφαρμόζονται εδώ.

Ακολουθούν Ισπανία, Ιταλία, κλπ.. Οι υποβαθμίσεις από τις Αμερικανικές εταιρείες "αξιολόγησης" έρχονται βροχηδόν.

Για να στηριχθεί η Ελλάδα, ας πούμε ότι αρκούσαν 110 δις ευρώ. Για να στηριχθούν όλες αυτές οι χώρες, ούτε ένα τρις ευρώ δεν φθάνει. Ποιός θα τα δώσει; Οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί; Οι Γερμανοί ήδη αναπολούν τις ωραίες ημέρες με το μάρκο και μαυρίζουνε την Μέρκελ με την πρόσφατη ευκαιρία τοπικής ψηφοφορίας. Οι Γάλλοι ασχολούνται με επιθέσεις στην Λιβύη για να αποκτήσουν το χαμένο κύρος.

Ο οικονομικός πόλεμος του δολαρίου εναντίον του ευρώ μαίνεται.
Κι αν γίνονται διαδοχικά αφάνταστες αλλαγές σε πολλές χώρες στην γειτονιά της Ευρώπης, αυτό δεν λέω ότι είναι υποκινούμενο αλλά πάντως δεν είναι καλό. Μόνο τους πρόσφυγες να θελήσουμε να βοηθήσουμε, θα οδηγήσουμε τις οικονομίες μας σε ύφεση.

Και η Κίνα τι κάνει την τελευταία διετία; Έχει ξεχάσει την πρότασή της για παραμερισμό του δολαρίου; Διαβάζω σήμερα στο tvxs μια είδηση:

Το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα ζητά αξιωματούχος της Κίνας με έκθεσή του, η οποία δημοσιοποιήθηκε μία ημέρα πριν τη σύνοδο πολιτικών, Κεντρικών Τραπεζιτών και ακαδημαϊκών της G 20, της ομάδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, στην πόλη Nanjing της Κίνας [http://english.cciee.org.cn/Detail.aspx?newsId=2598&TId=46]. 

Την έκθεση, με τίτλο: «Μεταρρύθμιση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος στο πλαίσιο της G20», συνέταξε ο αναπληρωτής διευθυντής του κορυφαίου κρατικού ομίλου προβληματισμού (think tank) της Κίνας, το οποίο θα την εκπροσωπήσει στην αυριανή σύνοδο.

«Τα κράτη σε όλο τον κόσμο δεν έχουν τρόπο να περιορίσουν την έκδοση δολαρίων από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed). Το σημερινό διεθνές νομισματικό σύστημα στερείται σταθερότητας και δικαιοσύνης», αναφέρει η έκθεση.

Αναφέρεται ακόμη ότι το διεθνές νομισματικό σύστημα έχει πέσει σε μία «παγίδα δολαρίου», καθώς η μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε δολάρια θα ήταν μία εύλογη κίνηση, αλλά δεν είναι εύκολη, καθώς θα οδηγούσε σε υποτίμηση του δολαρίου και συνεπώς σε μείωση της αξίας τους.

Την αυριανή σύνοδο της G 20 θα παρακολουθήσουν, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Γαλλίας - που έχει την προεδρία της G 20 - Νικολά Σαρκοζί, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ και ο αντιπρόεδρος της Κίνας Γουάνγκ Κίσαν.


Αυτά!
Άντε να δούμε πώς θα σωθούμε.
Δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε ποιοί είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι και να φυλαγόμαστε.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οξυδερκής η ανάλυση Αλκίνοε και την ακολούθησα ομαλά μέχρι το σημείο που απόρησα αν είναι τόσο αφελείς οι ηγέτες της Ευρώπης που δεν αναγνώρισαν έγκαιρα τις μεθοδεύσεις του σατανικού σχεδίου της Αμερικής εναντίον του Ευρώ ώστε να πάρουν τα ενδεδειγμένα μέτρα. Η δική μου ανάγνωση (που μπορεί να μην διαφέρει τελικά πολύ από την δική σου) της σημερινής κατάστασης είναι ότι οι "αγορές" έχουν καταφέρει να πάρουν το πάνω χέρι από την πολιτική, εγκαθιστώντας πρόθυμες μωροφιλόδοξες δραστήριες μετριότητες (το λεγόμενο πολιτικό προσωπικό) και καταργώντας την δημοκρατία. Όλοι αυτοί οι κατά βάθος ανόητοι που έχουν για μοναδικό θεό τους το χρήμα (ας σκεφτούμε και την αλόγιστη εγκατάσταση πυρηνικών σταθμών με τα γνωστά αποτελέσματα) οδηγούν τον κόσμο σε έναν γκρεμό που δυστυχώς λίγοι από μας μπορούμε να δούμε σ'αυτή τη φάση.
Γιώργος Κλείτσας, 20110331

Ανώνυμος είπε...

@Giorgos Kleitsas Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, μια ανάλυση του οποίου βρήκα στο "Έτος 501, Η κατάκτηση συνεχίζεται" του Νόαμ Τσόμσκι (Εκδόσεις Τόπος, Αθήνα, 1994), όπου ερμηνεύεται η διεθνής πολιτική τα τελευταία 500 χρόνια. Ποιός διοικεί, ποιοί είναι οι υποδιοικητές, πόσο ελεύθεροι είναι οι κυβερνήτες των υπόλοιπων χωρών, πώς συνεννοούνται (άλλα λέγοντας και άλλα εννοώντας), και πολλά άλλα θλιβερά. Δεν υπάρχει αφέλεια, μόνο υποτέλεια.
Μανωλάς Εμμανουήλ, 20110331

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Τσόμσκυ και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι κάποιες σημαντικές αναλλοίωτες (που λέμε στα μαθηματικά) που ίσχυσαν στα τελευταία 500 χρόνια θα εξακολουθούν να ισχύουν και στην εποχή του Τρίτου Κύματος ή του Τέταρτου που θα ακολουθήσει (αν δεν έχει αρχίσει ήδη). Οι αλλαγές είναι ταχύτατες και καταλυτικές όσο ποτέ άλλοτε σε σημείο που δεν προλαβαίνουμε να τις αφομοιώσουμε και κυριολεκτικά τρέχουμε πίσω τους και το κακό είναι ότι η φύση του ανθρώπου (η μόνη ίσως αναλλοίωτη που είναι βέβαιο ότι δεν έχει αλλάξει) αποβαίνει ήδη πηγή τεράστιων κινδύνων δεδομένης της καταστροφικής δύναμης των πάσης φύσεως όπλων (το 1500 καμμία ανθρώπινη δύναμη δεν θα μπορούσε να καταστρέψει ανεπανόρθωτα τον κόσμο αν το έβαζε ως σκοπό) αλλά και ποτέ το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα ως τεράστια πυραμίδα (αεροπλανάκι) δεν ήταν τόσο εύθραυστο και τόσο εκτεθειμένο σε ολική καταστροφή.
Γιώργος Κλείτσας, 20110331

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι ακριβώς αναλλοίωτες οι μέθοδοι. Αλλάζουν με τον καιρό (περιγράφεται αυτό και έχει πολύ ενδιαφέρον).
Θα γνωρίζεις ασφαλώς ότι συχνά οι κανονιοφόροι ανέλαβαν δράση για είσπραξη οφειλών ή για να γίνουν πολύχρονες συνθήκες (Χονγκ-Κόνγκ) εκμετάλλευσης, εταιρείες ανάπτυξης ωκεανών (Ειρηνικού, Ατλαντικού, κλπ), αποικίες κλπ.. Σήμερα δεν νομίζω ότι γίνονται στρατιωτικές επεμβάσεις σε ξένες χώρες, παρεκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει. :)
Τα παλιά χρόνια υπήρχαν χειροπιαστά προϊόντα και νομίσματα. Σήμερα υπάρχουν άυλα αγαθά (μετοχές) και λογιστικό χρήμα. Αυτό κάνει το σύστημα εύθραυστο και εύκολα ελεγχόμενο. Αν έπρεπε να πληρώσουν όλοι σε όλους όσα χρωστάνε, το σύστημα θα κατέρρεε πάραυτα λόγω έλλειψης πραγματικών νομισμάτων.
Μανωλάς Εμμανουήλ, 20110331

Ανώνυμος είπε...

Από μια ματιά που έριξα σε άρθρα για τον κανόνα του χρυσού, φαίνεται να υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά -- οι οικονομολόγοι (ακόμα και νομπελίστες), όπως πάντα, διαφωνούν :)
Γιώργος Κλείτσας, 20110331

Ανώνυμος είπε...

Θυμάσαι εκείνους τους δυο νομπελίστες οικονομικών που έπεσε έξω η εταιρεία τους πριν από μερικά χρόνια; Μη δίνεις πολλή σημασία σε θεωρίες που εξηγούν με ακρίβεια το παρελθόν, επειδή η κατάσταση είναι μη γραμμική και χαοτική και το μέλλον προκύπτει απρόβλεπτο.
Μανωλάς Εμμανουήλ, 20110403

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο πρώτος που τα λέω και στενοχωρώ άθελά μου κάποιους φίλους που έχουν κάνει σχετικές σπουδές. Τα Οικονομικά (δεν ξέρω αν ισχύει και σε ποιο βαθμό για τους επιμέρους κλάδους της [Μικροοικονομική, Μακροοικονομική κλπ]) σαν γενική εικόνα στο μυαλό μου είναι κάτι πιο κοντινό σε θρησκεία παρά σε επιστήμη.
Γιώργος Κλείτσας, 20110403

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό. Όλα αυτά που συμβαίνουν αλληλοσυνδέονται πάντως . Αν κάτσει και σκεφτεί κανείς το πως έχουν αλλάξει τα πράγματα στην παγκόσμια οικονομία με όλα αυτά που συμβαίνουν με τα νομισματικά ταμεία και τους λίπους νταβατζήδες ( επιτρέψτε μου τον όρο ), εαν δει κανείς την εξελικτική πορεία στην ισοτιμία νομισμάτων ( π.χ. ισοτιμία δολαριο ευρώ ) θα καταλάβει ότι το τέλος είναι εύκολα προβλέψιμο.