Όταν κάποιος έχει κάνει πολύ σημαντική δουλειά σε έναν τομέα, είναι αναμενόμενο να παίρνει κάποιο βραβείο. Σημάδι ότι οι άλλοι έχουν αναγνωρίσει την δουλειά του.
Μερικοί αποδέχονται τα βραβεία, άλλοι όχι (όπως ο μαθηματικός Πέρελμαν, ας πούμε).
Τα βραβεία Νόμπελ (μπορεί και Νομπέλ, δεν καλοξέρω) υπάρχει η συνήθεια να μην απονέμονται σε νεκρούς. Αν, λοιπόν, υπάρξει μια κυρία που έχει την ιδέα της διπλής έλικας στο ανθρώπινο DNA, και φύγει από την ζωή προτού γίνει απονομή βραβείου για το συγκεκριμένο θέμα από την Σουηδική αρμόδια επιτροπή, όλοι θα μαθαίνουν πολύ βολικά ότι η επινόηση έγινε από κάποιους άλλους, (δες εδώ για την Ρόζαλιντ Φράνκλιν).
Στα σκιτσάκια του ο xkcd παρουσιάζει με ευαισθησία, διορατικότητα και καθαρό μυαλό πολλά επιστημονικά θέματα (ξέρει ο άνθρωπος!).
Σε ένα πρόσφατο παρουσιάζει την Μαρία Κιουρί να λέει ότι δεν θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, όπως συνηθίζεται, αλλά πρέπει ο καθένας (και η καθεμία επί του προκειμένου) να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί αναζητώντας τον στόχο.
Και η Ιθάκη θα του δώσει το ωραίο ταξίδι, με άλλα λόγια, δεν προσπαθούμε να γίνουμε σπουδαίοι ανακαλύπτοντας κάτι, αλλά προσπαθώντας να βγάλουμε τα καλύτερα αποτελέσματα στην έρευνά μας γινόμαστε σπουδαίοι. Δείτε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου