Δεν έσπευσα να γράψω, προσπαθώντας να χωνέψω τις νέες καταστάσεις.
Διάβασα πολύ, άκουσα πολλές απόψεις, κατέληξα να υποστηρίζω ορισμένα θέματα με τόση ένταση, όση εκδηλώνουν και οι υποστηρικτές των αντίθετων απόψεων (που υπάρχουν και στο χέρι σας είναι να κάνετε την διαλεκτική σύνθεση).
Ο στόχος μου είναι η ειρήνη και η ευημερία στους λαούς, οπότε λύσεις άμεσης καταστροφής, γκρεμίσματος ή εκτελέσεων δεν πρόκειται να υποστηρίξω, αλλά ριζοσπαστικές προτάσεις θα μπορούσα να διατυπώσω.
Δεν είμαι ειδικός, εμπειρογνώμων, σοφός, ιδιοφυής ή σωτήρας.
Αρχίζω να διατυπώνω τις ιδέες ενός απλού ανθρώπου.
Σχετικά με τους μισθούς και τις συντάξεις
Ας υποθέσουμε ότι δεν έχουμε φτάσει στην χώρα μας στο απελπιστικό επίπεδο, όπου κάποιοι πρέπει να πεθάνουν από την πείνα για να ζήσουν οι υπόλοιποι. (Αν το δούμε παγκοσμίως, έχουμε φτάσει! Υπάρχουν χώρες με ρακένδυτους κατοίκους που λιμοκτονούν και χώρες με κατοίκους που είναι υπέρβαροι, φοράνε XXL ρούχα και ζητούν ιατρική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ασυμμάζευτης παχυσαρκίας, των εκτροχιασμένων τριγλυκεριδίων κλπ.. Δυστυχώς δεν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών).
Η χώρα μας έχει κάποια μικρή παραγωγή.
Θα μπορούσε να είναι ελεύθερη να καλλιεργεί οτιδήποτε;
Ίσως, αν δεν υπήρχε η συμφωνία της Γιάλτας, με την οποία τοποθετηθήκαμε στον τριτογενή τομέα, δηλαδή υπηρεσίες.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν επιδοτήσεις για να θάψουμε τα φρούτα που παράγουμε, επιδοτήσεις για να κάνουμε ξύδι τα κρασιά ονομασίας προελεύσεως που παράγουμε και να μη ξαναφυτέψουμε τα αμπέλια μας, επιδοτήσεις για να καταστρέψουμε τα τρεχαντήρια μας και να μαραζώσουν τα ναυπηγεία μας, κλπ, αλλά και πρόστιμα αν έχουμε μεγαλύτερη παραγωγή από γάλα ή ζάχαρη.
(Φυσικά είναι μάταιο να απεργούν οι αγρότες και να καταλαμβάνουν τις λεωφόρους ζητώντας καλύτερες τιμές για τα προϊόντα ... που δεν είναι επιθυμητό να παράγουν!)
Αν συνεχίσουμε να επιμένουμε παραγωγικά, αφαιρούν την δασοπυρόσβεση από τους εξοπλισμένους δασικούς και την αναθέτουν στην πυροσβεστική των πόλεων με άμεσο αποτέλεσμα να χάσουμε χιλιάδες στρέμματα με αιωνόβιες ελιές και άλλες καλλιέργειες και δάση.
Οι Αυστραλοί έδωσαν χρήματα για τα θύματα των πυρκαϊών και η Ζαχάρω απέκτησε ωραίο Δημαρχείο.
Μετά ήρθε η κρατική εντολή να μην έχουμε ζώα ελεύθερης βοσκής γιατί θα φάνε τα νέα φυτά, άρα θα πρέπει οι μεγάλες εταιρείες να φτιάξουν φάρμες και να πάρουν τους πρώην κτηνοτρόφους ως υπαλλήλους, καθώς και οι μεγαλο-επενδυτές να φυτέψουν γκαζόν στην εύφορη γη (της Μεσσηνίας ας πούμε) για να παίζουν γκολφ οι πλούσιοι πελάτες και να πάρουν τους αγρότες σαν γκαρσόνια.
Φυσικά, με μια ταξιδιωτική οδηγία, όλα αυτά μπορούν να τιναχτούν στον αέρα.
Ο ΟΑΕΔ έδωσε δάνεια σε νέους επιχειρηματίες, αλλά μόνο του τριτογενούς τομέα!
Αλήθεια λέω, ψάξτε το.
Αν δεν έχουμε δική μας παραγωγή είμαστε χαμένοι.
Πρέπει να απαιτήσουμε να μπορούμε να καλλιεργήσουμε οτιδήποτε.
(Για ψάξτε αν η καλλιέργεια σόγιας απαγορεύεται με νόμο του 1938!).
Προϊόντα μπορούμε να φτιάξουμε και με υψηλή τεχνολογία.
Χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή μας, μπορούμε με μερικά ξενύχτια και ωραίες ιδέες να φτιάξουμε νέα προϊόντα, χωρίς ένταση κεφαλαίου και χωρίς μεγάλη εργατική δύναμη.
Για να μην το κάνουμε αυτό, αποδυναμώνεται η πληροφορική στην εκπαίδευση και ενισχύονται άλλοι τομείς!
Όντας κατάλληλα εκπαιδευμένοι (με θρησκευτικά), προσευχηθείτε για την σωτηρία μας λοιπόν!
Ας δεχτούμε ότι έχουμε μια Εθνική Παραγωγή παραδοσιακών ή καινοτόμων προϊόντων.
Δεν μιλάω για Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) γιατί δεν δείχνει την πραγματικά επιθυμητή ανάπτυξη, αλλά ανεβαίνει και όταν γίνονται καταστροφές (ας πούμε καίγονται τα δάση και οι καλλιέργειες και τρέχουν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και οχήματα και τρέχει ο κόσμος με τα αυτοκίνητά του να σωθεί, οπότε η αυξημένη κατανάλωση καυσίμων δίνει αύξηση του ΑΕΠ!).
Ο Εθνικός Πλούτος είναι τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά που διαθέτουμε, καθώς και οι ενεργειακές πηγές.
Μπορούμε να πάρουμε ενέργεια από τον άνεμο και από τον ήλιο.
Μπορούμε να μη δίνουμε την σμύριδα της Νάξου στην Ιταλία για να μας πουλήσει μετά τα σμυριδόπανα, ούτε να δίνουμε το λάδι για να το πάρουμε μετά ραφινέ (ή και ανακατεμένο με ορυκτέλαια).
Ας μιλήσω όμως μόνο για κτηνοτροφία.
Το ζωικό κεφάλαιο κάθε χρόνο αυξάνεται με τον τόκο (τόκος είναι η γέννα!).
Τα ζώα πρέπει να τρέφονται με σωστές καλλιέργειες (η σόγια που λέγαμε, όχι ο καπνός).
Σε ελάχιστα χρόνια η χώρα θα είναι αυτάρκης σε παραγωγή προϊόντων (σήμερα εισάγουμε σχεδόν τα πάντα) και θα μπορεί να διαθέσει μέρος του πλούτου όχι μόνο για εκπαίδευση αλλά και για έρευνα και ανάπτυξη (Research and Development).
Κανείς δεν τα λέει αυτά και είναι πολύ βασικά!
(Δηλαδή λένε ότι "δουλεύουμε περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά αυτοί έχουν πολλαπλάσιες άδειες ευρεσιτεχνίας", αλλά ποιος δίνει σημασία...)
Με βάση την Εθνική Παραγωγή και τον Εθνικό Πλούτο, μπορούμε να καθορίσουμε πόσα χρήματα πρέπει να πηγαίνουν στους εργαζόμενους και πόσα στους μη εργαζόμενους.
Αν ο λογαριασμός βγάζει 200 ευρώ τον μήνα για κάθε μέλος της κοινωνίας μας που δεν εργάζεται και 1200 ευρώ τον μήνα για κάθε μέλος που εργάζεται, αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε και να το εφαρμόσουμε.
Σε περίπτωση που παράγουμε περισσότερα, μπορούμε να αυξήσουμε άμεσα τα ποσά βάσης, όπως και να δώσουμε κίνητρα για περισσότερα παιδιά, για μεγαλύτερη παραγωγικότητα, για καινοτομικά προϊόντα, για ποιοτική βελτίωση προϊόντων.
Σίγουρα, όμως, θα πρέπει να προσφέρουμε κρατικές υπηρεσίες για την υγεία όλου του πληθυσμού.
Αν δεν μπορούμε να παράγουμε περισσότερα, δεν θα δανειστούμε για κανένα λόγο!
(Αν δεν παράγουμε πράγματα, είναι ανόητο να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το νόμισμά μας. Χρησιμοποιεί κάποιος την υποτίμηση του νομίσματος για να κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα του.
Αν δεν έχει προϊόντα είναι χαμένος!)
Είπαμε λοιπόν ότι οι μισθοί των εργαζομένων καθορίζονται από τις δυνατότητες της χώρας σε υπάρχοντα πλούτο και αυξάνονται από την υπάρχουσα (όχι την αναμενόμενη) παραγωγή.
Όλοι οι μη εργαζόμενοι, παιδιά και υπερήλικες, παίρνουν το μικροποσό που τους αναλογεί, ας το πούμε Εθνική Παροχή, εκείνα τα 200 ευρώ που αναφέραμε ενδεικτικά.
Ας δούμε τώρα τους συνταξιούχους.
Σε όλο τον εργάσιμο βίο του ο εργαζόμενος έχει κρατήσεις από τον μισθό του (για να πάρει τόση σύνταξη με την εγγύηση του κράτους και άλλα τέτοια φαιδρά).
Αν υποθέσουμε ότι έχει μηνιαίο μισθό 1200€ αμετάβλητο και γίνεται κράτηση του 10% με ετήσιο επιτόκιο +3%, τότε μετά από 35 χρόνια το κράτος θα έχει διαθέσιμα για τον συνταξιούχο 89677€.
Αν ο συνταξιούχος επιλέξει να παίρνει 600€ τον μήνα σύνταξη, αυτή μπορεί να διατηρηθεί επί 15 χρόνια και μετά ο συνταξιούχος θα πρέπει να αρκεσθεί στην Εθνική Παροχή των 200€, καθότι το συνταξιοδοτικό του απόθεμα έχει εξαντληθεί.
Αν ο συνταξιούχος επιλέξει να παίρνει 800€ τον μήνα σύνταξη, αυτή μπορεί να διατηρηθεί μόνο επί 10 χρόνια!
Η σημερινή μέθοδος, να παίρνει σύνταξη το άτομο για όσο ζει (και μετά η ανύπαντρη κόρη του!) είναι μαθηματικά ζημιογόνος για το ταμείο.
Αν υπάρχει ανάπτυξη 1% τον χρόνο, ο εργαζόμενος θα φύγει μετά από 35 χρόνια με μισθό 1683€ τον μήνα, οι κρατήσεις (πάντα με 3% ετήσιο επιτόκιο) θα έχουν φτάσει σε ένα ποσό 103620€.
Ο συνταξιούχος που προτίμησε 600€ τον μήνα, μπορεί να παίρνει αύξηση 1% τον χρόνο και να φτάσει μέχρι 16 χρόνια συνταξιοδότησης με 696€ τελευταία σύνταξη.
Ο συνταξιούχος που προτίμησε 800€ τον μήνα, μπορεί να παίρνει αύξηση 1% τον χρόνο και να φτάσει μέχρι 11 χρόνια συνταξιοδότησης με 883€ τελευταία σύνταξη.
Το ουσιώδες στην προσέγγισή μου είναι ότι το συσσωρευόμενο από κρατήσεις συνταξιοδοτικό ποσό δεν είναι άπειρο και μπορεί να συντηρήσει την σύνταξη του ατόμου μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το προτιμηθέν ύψος της σύνταξης.
Το θέμα είναι πολύ απλούστερο τώρα για να αντιμετωπισθεί, χωρίς να μας ενδιαφέρουν παράγοντες μακροζωίας ή ετών εργασίας!
(1) Ο εργαζόμενος συσσωρεύει ένα συνταξιοδοτικό ποσό (ΣΠ) από κρατήσεις, ανεξάρτητα από τον φορέα που εργάζεται.
(2) Το ύψος των μηνιαίων κρατήσεων ουσιωδώς αλλάζει τον ρυθμό αύξησης του ΣΠ.
(Σκεφτείτε περιόδους ανεργίας, μετακίνηση σε πιο καλοπληρωμένη εργασία κλπ).
Η διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων ετησίως (καθορίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος) μπορεί επίσης να αλλάζει τον ρυθμό αύξησης του ΣΠ.
(3) Όταν αποφασίσει ο εργαζόμενος να συνταξιοδοτηθεί (προσέξτε το αυτό, μπορεί να είναι οποτεδήποτε!), θα μπορεί να πάρει σύνταξη στο ύψος που επιθυμεί, αλλά αυτό θα καθορίζει και το πλήθος των μηνών συνταξιοδότησης!
(Μετά, αν θέλει και μπορεί, ας αναζητήσει νέα εργασία για να συγκεντρώσει νέο Συνταξιοδοτικό Κεφάλαιο).
(4) Αν θέλει ο συνταξιοδοτούμενος, μπορεί να πάρει το συγκεντρωμένο Συνταξιοδοτικό του Κεφάλαιο εφάπαξ (χωρίς να παίρνει μηνιαία σύνταξη).
Τα Συνταξιοδοτικά Κεφάλαια των εργαζομένων πρέπει να είναι τα πιο καλά φυλαγμένα Κεφάλαια του Κράτους.
Αν δεν πάει κάποιος κυβερνητικός παράγοντας να παίξει και να χάσει τα Συνταξιοδοτικά Κεφάλαια των εργαζομένων στο Καζίνο ή σε κάποιο είδος δομημένων ομολόγων, τότε το συνταξιοδοτικό είναι λυμένο.
Περιμένω τα κόσμια και εποικοδομητικά σχόλιά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου