Ακούω διάφορους που προτείνουν λύσεις για την χώρα μας, ενώ δεν βλέπουν την γενικότερη εικόνα. Παρά το ότι έχω γράψει από πέρυσι την άνοιξη ποιά είναι τα δύο προβλήματα, ας τα πω μια φορά ακόμα.
(1) Επίθεση του δολαρίου εναντίον του ευρώ. Προκλήθηκε από δηλώσεις της Κίνας που ζήτησε να συμφωνήσουν σε ένα άλλο νόμισμα διεθνών συναλλαγών αφού η πρακτική με το δολάριο τους φαίνεται πλέον ανήθικη. Όποια χώρα της ευρωζώνης κι αν χρεοκοπήσει (Πορτογαλία; Ιταλία; Ελλάδα; ή άλλη) η μάχη για το ευρώ έχει χαθεί.
(2) Άθλια διαχείριση των οικονομικών μας. Διορισμοί των δικών μας με παχυλούς μισθούς κι οι άλλοι εργαζόμενοι ας πεινάσουνε. Εργαζόμενοι με ίδια προσόντα σε διαφορετικές υπηρεσίες πληρώνονται διαφορετικά. Κάποιοι νομοθετούν ότι πρέπει να παίρνουν περισσότερα, μετά κάποιοι εκδικάζουν ότι αυτοί πρέπει να παίρνουν περισσότερα και τελικά ο πολύς κόσμος καταστρέφεται.
Και τώρα προτείνω λύσεις.
Για το δεύτερο χρειάζονται ισοπεδωτικές και οδυνηρές κινήσεις. Άμεσα!
Μισθοί και συντάξεις και πάσης φύσεως μηνιαίες απολαβές πάνω από ένα μέγιστο επίπεδο (ας πούμε 1200 ευρώ) κόβονται. Όχι με ποσοστά (15%, 20% κλπ) αλλά ποσοτικά. Τα μεσοσταθμικά είναι απαράδεκτα.
Έτσι αποδίδεται δικαιοσύνη και δεν θα σφαχτούμε μεταξύ μας.
Για το πρώτο, ας τυπώσει η ευρωζώνη μια παρτίδα ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΑ ΕΥΡΩ με ημερομηνία λήξης σε κάποια χρόνια, ας πούμε ένα τρις ευρώ που λήγουν το 2025. Παίρνουν όλες οι χώρες τα αναγκαία και προσπαθούν να πετύχουν ανάπτυξη.
Οι πληρωμές μισθών γίνονται κατά ένα ποσοστό σε ασπρόμαυρα ευρώ (οι τράπεζες μπορούν να τα αντιμετωπίσουν ως νέο νόμισμα, όπως είχαμε δραχμές και ευρώ ταυτόχρονα την πρώτη χρονιά εφαρμογής του ευρώ). Τα επιδόματα ανεργίας μπορεί να είναι 100% σε ασπρόμαυρα.
Τα ασπρόμαυρα ευρώ αναθερμαίνουν την εμπορική κίνηση, αφού μόνο για αγορές αγαθών και υπηρεσιών μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Οι τράπεζες αποσύρουν τα ασπρόμαυρα ευρώ που κατατίθενται σε εταιρικούς (όχι προσωπικούς) λογαριασμούς προς την ΕΚΤ (που εποπτεύει την ρευστότητα) και έτσι μειώνεται το πλήθος τους ακόμα και πριν από την λήξη τους. Προσέξτε όμως μερικά στοιχεία :
(1) Δεν είναι χρήμα όπως τα υπόλοιπα ευρώ γιατί έχει ημερομηνία λήξης (άρα δεν είναι ακριβώς πληθωριστικό). Μέχρι τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις συναλλαγές για να κινηθεί η αγορά. Ο όγκος του χρήματος που κυκλοφορεί διογκώνεται προσωρινά, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι μετά από κάποιο διάστημα τα ασπρόμαυρα ευρώ θα είναι άνευ αξίας.
Η αποταμίευση αυτού του χρήματος στα νοικοκυριά είναι ανώφελη. Οπωσδήποτε θα κινηθεί το εμπόριο.
(2) Αν η ισοτιμία του νομίσματος ως προς το δολάριο πέσει προσωρινά, αυτό θα ωφελήσει τις χώρες που κάνουν εξαγωγές. Με την απόσυρση των ασπρόμαυρων ευρώ η ισοτιμία θα ανέβει πάλι.
(3) Το δολάριο έχει ακολουθήσει την πρακτική των διαδοχικών αυξήσεων (τουλάχιστον 80) του κυκλοφορούντος χρήματος. Αλλά όλα τα δολάρια, όλων των εκδόσεων είναι ίδια! Δεν υπάρχουν κάποια ανάμεσά τους που μπορούν να λήξουν!
(4) Έχουν τυπωθεί μερικές παρτίδες ευρώ (αναμνηστικά, ρευστότητα τραπεζών), οπότε μια φορά ακόμα τύπωμα χρήματος (αλλά με ημερομηνία λήξης) δεν θα χαλάσει την συνταγή, αλλά θα λύσει το πρόβλημα! Αν η ΕΚΤ δεν μπορεί να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα γιατί το απαγορεύει το καταστατικό της, μπορούν (και επιτρέπεται αυτό) να το τυπώσουν οι περιφερειακές κεντρικές τράπεζες ορισμένων χωρών!
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012
Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012
Φερεϊντούν Φαριάντ
Σπουδαίος και βραβευμένος ποιητής.
Ήρθε στην Ελλάδα το 1980 και έμεινε κοντά στον Γιάννη Ρίτσο. Μετέφρασε ποίηση Ρίτσου στα περσικά (σε περσική ποίηση συγκεκριμένα) και πήρε το κρατικό βραβείο μετάφρασης.
Τον γνώρισα στο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας. Γίναμε φίλοι.
Συναντηθήκαμε πολλές φορές. Έγραψα το βιογραφικό του στην Βικιπαίδεια.
Φάγαμε μαζί σε οικογενειακό περιβάλλον. Συζητήσαμε.
Μιλούσε με ιδιαίτερο τρόπο. Μου είπε ότι τον συνάρπαζε ο ήχος της Ελληνικής γλώσσας.
Ήταν καλός άνθρωπος, βαθιά ευγενικός. Μιλούσε με νοσταλγία για την κατεστραμένη από τον πόλεμο πατρίδα του, το Χοραμσάρ της Περσίας. Έλεγε ότι η γλώσσα του, τα περσικά, είχε μέσα της πανάρχαιη ποίηση. Ήταν πολύ μορφωμένος και πολύγλωσσος.
Η ζωή του στην Ελλάδα είχε πολλές δυσκολίες. Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι γεμάτο με χιλιάδες βιβλία.
Η θρησκεία του δεν ευνοούσε εχθρικά αισθήματα, ήταν Ζωροάστρης. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να έρχεται σε γιορτές χριστιανικές, Χριστούγεννα και Πάσχα.
Το όνομά του Φερεϊντούν, περσικό, σήμαινε 'αυτός που φέρνει φως'. Το επίθετό του Ραχίμι, δεν το πολυσυμπαθούσε επειδή ήταν αραβικής προέλευσης, έτσι διάλεξε ένα περσικό καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, Φαριάντ.
Με ειδοποίησε να τον επισκεφθώ στο νοσοκομείο. Μου είπε ότι παρά τα εμφανή προβλήματα υγείας που είχε επί μερικούς μήνες, παραμέλησε τον εαυτό του για να προλάβει να τελειώσει μια δουλειά που είχε υποσχεθεί στον εκδότη του. Τελευταία έγραψε την εισαγωγή ενώ υπέφερε πολύ. Την έστειλε και μετά πήγε στο νοσοκομείο. Φοβόταν λιγάκι, γιατί υπήρχαν συγγενείς του που έφυγαν λόγω παρόμοιων προβλημάτων.
Έμαθε από την τηλεόραση ότι σκοτώθηκε ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο Φερεϊντούν είπε 'Απίστευτο δυστύχημα για τον άνθρωπο, πολύ σπουδαίος! Μου είπε ότι θα με ήθελε προς το τέλος Φεβρουαρίου για ένα ρόλο μετανάστη στην ταινία που γύριζε, και ήταν για εμένα μεγάλη τιμή. Τι κρίμα! Απίστευτο!'
Την επομένη έγινε μια μεγάλη, εννιάωρη, χειρουργική επέμβαση και τον ξαναείδα δυο μέρες μετά. Μου είπε ότι θα τον σήκωναν σύντομα να περπατήσει, αλλά χρειαζόταν ακόμη οξυγόνο.
Έφυγε από κοντά μας την Κυριακή 05/02/2012. Έμαθα ξαφνικά ότι έφυγε, από ένα αφιέρωμα που του έκανε η ελληνική τηλεόραση, ξαναδείχνοντας μια παλιά εκπομπή "Περισκόπιο".
Από τις συζητήσεις μας στις τελευταίες δυό επισκέψεις, σας μεταφέρω ένα ελάχιστο απόσπασμα:
"Ένα μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ο φασισμός στην νοοτροπία.
Όλα τα κακά στην ζωή των ανθρώπων, όλες οι καταστροφές στις χώρες, προέρχονται από εκείνους που λένε 'Πιστεύω ότι...'.
Αυτές οι φράσεις θα έπρεπε να μην υπάρχουν στις γλώσσες των ανθρώπων, γιατί φέρνουν το μίσος, είτε πρόκειται για θρησκεία, είτε πρόκειται για πολιτική".
Ήρθε στην Ελλάδα το 1980 και έμεινε κοντά στον Γιάννη Ρίτσο. Μετέφρασε ποίηση Ρίτσου στα περσικά (σε περσική ποίηση συγκεκριμένα) και πήρε το κρατικό βραβείο μετάφρασης.
Τον γνώρισα στο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας. Γίναμε φίλοι.
Συναντηθήκαμε πολλές φορές. Έγραψα το βιογραφικό του στην Βικιπαίδεια.
Φάγαμε μαζί σε οικογενειακό περιβάλλον. Συζητήσαμε.
Μιλούσε με ιδιαίτερο τρόπο. Μου είπε ότι τον συνάρπαζε ο ήχος της Ελληνικής γλώσσας.
Ήταν καλός άνθρωπος, βαθιά ευγενικός. Μιλούσε με νοσταλγία για την κατεστραμένη από τον πόλεμο πατρίδα του, το Χοραμσάρ της Περσίας. Έλεγε ότι η γλώσσα του, τα περσικά, είχε μέσα της πανάρχαιη ποίηση. Ήταν πολύ μορφωμένος και πολύγλωσσος.
Η ζωή του στην Ελλάδα είχε πολλές δυσκολίες. Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι γεμάτο με χιλιάδες βιβλία.
Η θρησκεία του δεν ευνοούσε εχθρικά αισθήματα, ήταν Ζωροάστρης. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να έρχεται σε γιορτές χριστιανικές, Χριστούγεννα και Πάσχα.
Το όνομά του Φερεϊντούν, περσικό, σήμαινε 'αυτός που φέρνει φως'. Το επίθετό του Ραχίμι, δεν το πολυσυμπαθούσε επειδή ήταν αραβικής προέλευσης, έτσι διάλεξε ένα περσικό καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, Φαριάντ.
Με ειδοποίησε να τον επισκεφθώ στο νοσοκομείο. Μου είπε ότι παρά τα εμφανή προβλήματα υγείας που είχε επί μερικούς μήνες, παραμέλησε τον εαυτό του για να προλάβει να τελειώσει μια δουλειά που είχε υποσχεθεί στον εκδότη του. Τελευταία έγραψε την εισαγωγή ενώ υπέφερε πολύ. Την έστειλε και μετά πήγε στο νοσοκομείο. Φοβόταν λιγάκι, γιατί υπήρχαν συγγενείς του που έφυγαν λόγω παρόμοιων προβλημάτων.
Έμαθε από την τηλεόραση ότι σκοτώθηκε ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο Φερεϊντούν είπε 'Απίστευτο δυστύχημα για τον άνθρωπο, πολύ σπουδαίος! Μου είπε ότι θα με ήθελε προς το τέλος Φεβρουαρίου για ένα ρόλο μετανάστη στην ταινία που γύριζε, και ήταν για εμένα μεγάλη τιμή. Τι κρίμα! Απίστευτο!'
Την επομένη έγινε μια μεγάλη, εννιάωρη, χειρουργική επέμβαση και τον ξαναείδα δυο μέρες μετά. Μου είπε ότι θα τον σήκωναν σύντομα να περπατήσει, αλλά χρειαζόταν ακόμη οξυγόνο.
Έφυγε από κοντά μας την Κυριακή 05/02/2012. Έμαθα ξαφνικά ότι έφυγε, από ένα αφιέρωμα που του έκανε η ελληνική τηλεόραση, ξαναδείχνοντας μια παλιά εκπομπή "Περισκόπιο".
Από τις συζητήσεις μας στις τελευταίες δυό επισκέψεις, σας μεταφέρω ένα ελάχιστο απόσπασμα:
"Ένα μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ο φασισμός στην νοοτροπία.
Όλα τα κακά στην ζωή των ανθρώπων, όλες οι καταστροφές στις χώρες, προέρχονται από εκείνους που λένε 'Πιστεύω ότι...'.
Αυτές οι φράσεις θα έπρεπε να μην υπάρχουν στις γλώσσες των ανθρώπων, γιατί φέρνουν το μίσος, είτε πρόκειται για θρησκεία, είτε πρόκειται για πολιτική".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)