Ένα λεπτό της ώρας από την Αθήνα μας

Βγαίνω από το Εθνικό Τυπογραφείο και περνάω απέναντι.
Τρεις καθισμένοι κάτω. Λέει με τρεμάμενη φωνή ο νεότερος στους άλλους : "Αλλά τώρα είμαι ανεβασμένος" και του απαντάει ο μεγάλος που είναι πετσί και κόκαλο : "Σκατά ανεβασμένος είσαι".
Στη γωνία είναι ένας διπλωμένος γονατιστός με σκυμμένο κεφάλι που ακουμπάει στην ζαρντινιέρα και κάνει την ένεση στο αριστερό χέρι του.
Όρθιοι παραδίπλα είναι ένας νεαρός με τα χέρια σηκωμένα που μετράει σε ένα γυάλινο σωληνάριο κάτι και στο πλάι μια κοπέλα περιμένει με αγωνία κρατώντας χρήματα στο χέρι της.
Στρίβω στη γωνία αριστερά προς Ομόνοια.
Βλέπω μια κοπέλα όρθια μέχρι τη μέση και η υπόλοιπη κρέμεται μπροστά σαν άδειο σακί. Τα κρεμασμένα χέρια της πλησιάζουν το έδαφος. Της πέφτουν τα τσιγάρα και δεν αντιδρά. Πάει κάποιος να την στηρίξει γιατί είναι έτοιμη να πέσει. Συνέρχεται, πιάνει το πακέτο της από κάτω και σηκώνεται να φύγει. Όλη η ταλαιπωρία του κόσμου είναι γραμμένη στο πρόσωπό της.
Πολλές κυρίες στέκονται τριγύρω σαν να κάνουν κάτι, σαν να τηλεφωνούν, σαν να θυμούνται προς τα πού πρέπει να πάνε αλλά αλλάζουν γνώμη. Είναι ντυμένες περίεργα, με φανταχτερά φορέματα που είναι μετρίως αποκαλυπτικά.
Δυο τρεις κάθονται στο πλάι με χέρια και πόδια να τρέμουν σπασμωδικά και πρόσωπα άδεια από έκφραση.
Ένας νέος από την Αφρική έρχεται από απέναντι ψάχνοντας με το βλέμμα κάπου μακριά και τον ακολουθεί μια καλοντυμένη συμπατριώτισσά του σπρώχνοντας το καροτσάκι με το μωρό της.
Στα γύρω τραπεζάκια κάποιοι πελάτες πίνουν τον καφέ τους ή τρώνε ένα τοστ. Κάποιοι κοιτάνε γύρω τους απορημένοι, κι άλλοι διαβάζουν σε εφημερίδες τα νέα.

---

Αυτό ήταν ένα σχόλιό μου στο Facebook. Και στην συνέχεια, όταν μου έγραψαν ότι περιγράφω καλά την κατάσταση, σχολίασα:

---

Εδώ βλέπεις
(1) ότι ελάχιστη ώρα χρειάζεται για να δεις και να εντοπίσεις το πρόβλημα,
(2) ότι πολλών ειδών κακότυχοι συνυπάρχουν τοπικά ίσως για αλληλοστήριξη ίσως για να επιλέγουν οι πελάτες,
(3) ότι μέσα στην απόγνωση υπάρχει και μια αμυδρή ελπίδα νεαρών ζευγαριών για το μέλλον σε ξένη χώρα,
(4) ότι ο περίγυρος (μαζί κι εγώ) συνεχίζει να ζει σαν να μην είναι και δικό του το πρόβλημα,
(5) ότι τα κυβερνητικά μέτρα που ανακοινώνονται δεν βοηθάνε μια κοινωνία που έχει πιάσει πάτο,
(6) ότι οι ταλαίπωροι έχουν επίγνωση της αθλιότητάς τους,
(7) ότι οι ένστολοι με τα ειδικά μισθολόγια (παπάδες, αστυφύλακες) λάμπουν με την απουσία τους,
(8) ότι κάτι πρέπει να γίνει για να αυξηθεί η ευτυχία των ανθρώπων, όχι ο λογαριασμός τους στην τράπεζα!

Φαινόμενο Domino

Λένε μερικοί ότι
η χρεοκοπία μιας χώρας θα γκρεμίσει όλες τις άλλες σαν τα τουβλάκια του Ντόμινο,
η κατάρρευση μιας χώρας της Ευρωζώνης, θα διαλύσει την Ευρωζώνη σαν Ντόμινο.

Η έννοια του ντόμινο, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, διαστρέφει την πραγματικότητα.
Στα καταλλήλως τοποθετημένα τουβλάκια του ντόμινο, υπάρχει η δυνατότητα να ρίξεις το ένα και μετά, (με χρήση της βαρύτητας), να πέσουν και όλα τα άλλα και να επιτύχεις έτσι φοβερή ζημιά με μια μικρή αρχική προσπάθεια.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό των μη γραμμικών συστημάτων, που μπορεί μια ασθενική είσοδος (το πέταγμα της πεταλούδας στην Κίνα) να δημιουργήσει δυσανάλογα μεγάλη έξοδο (έναν τυφώνα στη Φλόριντα).
Η οικονομία φαίνεται ότι είναι μη γραμμικό και ίσως χαοτικό σύστημα.
Οι κρατικές οικονομίες είναι αλληλεξαρτώμενες. Μέχρι εκεί καλά.
Όμως η σημερινή κρίση δεν προέρχεται από ένα μικρό οικονομικό περιστατικό κάπου, πχ. ο ιδιοκτήτης της Neutron Bank πήρε τα κεφάλαια και τα χρήματα των καταθετών και την οδήγησε στην πτώχευση, κι αυτό είχε αποτέλεσμα να κλυδωνιστεί η παγκόσμια οικονομία.

Υπάρχουν συνεχόμενα "χτυπήματα" από τις εταιρείες αξιολόγησης προς πάμπολλους στόχους : επιχειρήσεις (τράπεζες), οργανισμούς (EFSF) και κράτη (να πω "Πορτογαλία" γιατί το "Ελλάδα" θα το έχετε βαρεθεί πια). Άρα δεν είναι φαινόμενο ντόμινο.
Είναι κατάσταση πολιορκίας σε έναν νομισματικό - πολιτισμικό - (βάλτε ό,τι θέλετε εδώ) πόλεμο, όπου οι μοντέρνες κανονιοφόροι χτυπούν κάθε σημείο αντίστασης μέχρι να πέσουν όλοι στη φτώχεια.

---

Έγραψα Neutron Bank, και όχι Proton Bank για να είναι περισσότερο ουδέτερο!

Μετά την δημοσίευση της ανάρτησης, πληροφορήθηκα ένα άρθρο της Ζέζας Ζήκου στην Καθημερινή [Η πανούργα "Θεωρία του Ντόμινο" και η Ελλάς...] από 29/04/2012, δείτε εδώ.

---

Ενημέρωση στις 11/10/2012: Έλεγα ότι δεν είναι "Domino effect" ούτε κατά διάνοια!
Είναι ένας τακτικός κανονιοβολισμός όπως μπορείτε να διαπιστώσετε διαβάζοντας αυτό.

Κοινωνικός Μιθριδατισμός

Τα διάφορα οικονομικά μέτρα δίνονται λίγα-λίγα γιατί έτσι δουλεύει πιο αποτελεσματικά ο κοινωνικός μιθριδατισμός.
Με όλα τα απαραίτητα μέτρα μονοκοπανιά, θα μας είχαν χρεοκοπήσει αμέσως.
(Το "θα είχαμε ξεσηκωθεί" δεν μου ήρθε ως πιθανότερο).

Μας δίνουν με το κουταλάκι το δηλητήριο, για να το συνηθίζουμε.

Πάντοτε δίνουνε ελπίδα (που είναι και τσάμπα).
"Θα δυσκολευτείτε τώρα με τα νέα μέτρα, που κι εμείς βασανιστήκαμε για να τα αποφασίσουμε, "
(χαχαχα)
"αλλά σε δυο το πολύ σε τρία τέρμινα θα είναι εποχή
Ανάκαμψης Αναγέννησης Ανάπτυξης
Ανάδυσης Ανακούφισης Αναλαμπής
Ανάνηψης Ανάρρωσης Αναρρίχησης
Αναστήλωσης (μπορεί και Ανατίναξης!) της οικονομίας μας".

Είπα πολλά προηγουμένως, αλλά η πραγματικότητα με ξεπερνάει :
*Ανάταξη* της Γαλλικής οικονομίας σε δυό χρόνια υποσχέθηκε σήμερα ο Φρανσουά Ολάντ.