Η μυστικότητα της ψήφου

(Από σχόλιό μου στο facebook).


Η ψήφος στις εκλογές είναι μυστική. Γιατί είναι μυστική;


** Για να μην υπάρχουν παράπονα από τον υποψήφιο προς τους ψηφοφόρους; Ίσως. Γνώριζα έναν κύριο ΒΧ που είχε βάλει υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Όλοι στη γειτονιά τού έλεγαν ότι θα τον στηρίξουν, ακόμη και άγνωστοι στο καφενείο τού έλεγαν τα πιο θερμά λόγια. Πήρε μία (1) ψήφο. Ούτε η γυναίκα του δεν τον ψήφισε! Αυτός σιχάθηκε τους πάντες και νομίζω ότι έφυγε μετανάστης στην Αυστραλία.

** Για να μη φαίνεται ποιος ψήφισε ποιον; Σίγουρα. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αιματηρές συγκρούσεις. Πώς λέμε Βενιζελικοί - Αντιβενιζελικοί; Οποιαδήποτε διαφορά μπορεί να οδηγήσει σε αντιπαράθεση. Θρησκευτική, Πολιτική, ακόμα και Ποδοσφαιρική. Είμαστε επιρρεπείς στα σχίσματα και στους εμφυλίους πολέμους.

** Για να μη φαίνεται πόσο χαζές απόψεις έχει ο κάθε επώνυμος; Δεν νομίζω ότι ο νομοθέτης είχε υπόψη του την προστασία των πολύ γνωστών προσώπων που παίρνουν το δημόσιο βήμα και εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Το ότι είσαι καλός σε ένα τομέα και κερδίζεις από τις επιδόσεις σου εκεί τα προς το ζην πρέπει να το διαφυλάξεις! Οι πρόγονοί μας που έλεγαν "μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας", ας πούμε "σκέψου καλά προτού μιλήσεις", υπέθεταν ότι όλοι μπορούν να σκεφτούν. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι στους προβεβλημένους της εποχής μας η σωστή σκέψη θα είναι είδος δυσεύρετο!

Μια σελίδα για μένα

Ευχαριστώ κι από εδώ αυτούς που έφτιαξαν με τόση φροντίδα μια σελίδα για μένα στο wiki "Greek Community SciFi" : σύνδεσμος


Ο Εμμανουήλ Μανωλάς είναι συγγραφέας και μεταφραστής επιστημονικής φαντασίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Τεχνολογίας Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Έχει διδάξει πληροφορική σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ και από το 2005 στη μέση εκπαίδευση.

Είναι ιδρυτικό μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας και έχει διατελέσει πρόεδρος στο πρώτο της ΔΣ. Σήμερα είναι υπεύθυνος για την ιστοσελίδα της. Έχει δημοσιεύσει διηγήματά του στα φανζίν Ανδρομέδα, Βig Bang, Δραματουργοί των Γιανν ενώ το διήγημά του «Παράλληλη ιστορία» (που είχε πάρει το 2ο βραβείο σε διαγωνισμό συγγραφής του περιοδικού Αναλόγιο και είχε δημοσιευθεί στο 9ο τεύχος του), περιλήφθηκε στην ανθολογία του Μάκη Πανώριου Το ελληνικό φανταστικό διήγημα (εκδ. Αίολος, Τόμος Α', 1987). Το διήγημά του «Ο δρομέας» περιλήφθηκε στην ανθολογία Ολυμπιακοί Αγώνες και Φανταστικό, (εκδ. Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων, 2005) και το διήγημά του «Ο υδραυλικός της Νεφέλης» στην ανθολογία Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα.

Αναρτά τακτικά διηγήματά του στο προσωπικό του blog «Ιδέες από τον Αλκίνοο». Ως σκακιστής, διατηρεί επίσης ένα ενεργό blog για τη σύνθεση και λύση σκακιστικών προβλημάτων.

Εργογραφία

Δημοσιευμένα διηγήματα

• «Ο υδραυλικός της Νεφέλης» (2005), ανθολογία Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα, εκδ. Φανταστικός Κόσμος (2007)
• «Ο Δρομέας», Οι Δραματουργοί των Γιανν, τ. 15 (2004) και ανθολογία Ολυμπιακοί αγώνες και φανταστικό (2005)
• «Περαστικά», Big Bang, τ. 10 (2000)
• «Μια μέρα στο Πήλιο», Ανδρομέδα (1992)
• «Παράλληλη ιστορία» περ. Αναλόγιο τ. 9 (1977) και ανθολογία Το ελληνικό φανταστικό διήγημα, τόμος Α' (1987)

Διηγήματα στις Ιδέες από τον Αλκίνοο

• «Αύριο», 2011
• «Ταλάντωση», 2009
• «Αγάπη στο τέλος της αναζήτησης» (2008, είχε υποβληθεί στο 12ο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ)
• «Κολύμπι στα βαθιά» (2008, είχε υποβληθεί στο 11ο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ)
• «Για την Πατρίδα!» (2007, είχε γραφεί επιτόπου, στο διαγωνισμό συγγραφής του 3ου φεστιβάλ εφ Ερμούπολης)
• «Η αποκρυπτογράφηση» (2006, είχε υποβληθεί στο 8ο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ)
• «Όχι ακριβώς παράθυρο...» (2006, είχε υποβληθεί στο 7ο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ)

Μεταφράσεις

• Manda Scott, Μπουντίκα: Με το όνειρο του ταύρου, εκδ. Φανταστικός Κόσμος, 2008
• John Maddox Roberts, Τα παιδιά του Αννίβα, εκδ. Φανταστικός Κόσμος 2005

Ωραίος τόπος για κατοικίες

Μακάρι να μπορούσαμε να δούμε τους γνωστούς μας τόπους όπως ήσαν πριν από πολλά χρόνια, ή όπως θα γίνουν μετά από πολλά χρόνια. Μέχρι να επινοηθούν μηχανές για ταξίδια στον χρόνο, ας αρκεστούμε σε παλιές φωτογραφίες.

Στην παρακάτω φωτογραφία υπάρχουν ανοικτές εκτάσεις που θα μπορούσαν να κατοικηθούν ... ή μήπως έχουν ήδη κατοικηθεί;

(Ανιχνεύω πρώτη δημοσίευση στο spitoskylo.gr στις 27-01-2010).

Πρώτοι αριθμοί

Η ιδέα των πρώτων αριθμών (prime numbers) είναι απλή.

Πρώτο αριθμό λέμε εκείνον τον θετικό ακέραιο αριθμό που δεν αναλύεται σε θετικούς ακέραιους παράγοντες διαφορετικούς από τον ίδιο. 

Για το 6 βρίσκουμε 6=2*3, άρα το 6 δεν είναι πρώτος αριθμός.
Για το 7 το μόνο που μπορούμε να γράψουμε είναι 7=1*7, άρα το 7 είναι πρώτος αριθμός.

Είναι ένας αριθμός πρώτος ή όχι;
Έναν αλγοριθμικό τρόπο να εντοπίζουμε τους πρώτους αριθμούς, γνωρίζουμε ότι επινόησε ο Κυρηναίος μαθηματικός Ερατοσθένης διακόσια χρόνια προ Χριστού, το Κόσκινο του Ερατοσθένη.
Αφού πρώτος αριθμός είναι εκείνος που διαιρείται μόνο με τον εαυτό του και την μονάδα, ελέγχουμε αν διαιρείται με άλλους, το 2, το 3, κλπ, κι αν διαιρείται τότε δεν είναι πρώτος.
(Είχα δημοσιεύσει ένα πρόγραμμα εντοπισμού εδώ).

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος πρώτος αριθμός που μπορούμε να βρούμε;
Το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο δύσκολο όταν οι αριθμοί γίνονται μεγαλύτεροι. Οι υπολογιστές μας βοηθούν τα τελευταία χρόνια και κάνουμε εκπληκτικές ανακαλύψεις. Μπορείτε να δείτε μια παρουσίαση (στα Αγγλικά) με αρκετό χιούμορ από τον Adam Spencer εδώ.
Στις 25/01/2013 ανακοινώθηκε από Πανεπιστήμιο στο Μισούρι ότι ο αριθμός (2 ^ 57,885,161) - 1
είναι πρώτος αριθμός και έχει 17,425,170 ψηφία. Ο μεγαλύτερος που γνωρίζουμε μέχρι τώρα.
Υπάρχει μεγαλύτερος; Θα ψάξουμε να τον βρούμε!

Ποια είναι η χρησιμότητα της αναζήτησης;
Αποδεικνύει ότι όταν έχουμε μια ιδέα, μπορούμε να φτιάξουμε και μια συσκευή που θα μας βοηθήσει να αποδείξουμε ότι η ιδέα μας είναι σωστή (ή όχι).

Η ανθρώπινη διανόηση με την υποστήριξη της τεχνολογίας προχωράει στην ανίχνευση
του πολύ μεγάλου και μακρινού (εξωπλανήτες κλπ)
και του πολύ μικρού και απρόσιτου (σωματίδιο Higgs κλπ).

Διήγημα [Όχι ακριβώς παράθυρο...]

Μανωλάς Εμμανουήλ, 16/01/2006

Όχι ακριβώς παράθυρο…

Την πρώτη φορά που του συνέβη βρέθηκε στην πεδιάδα όπου δυο ομάδες πολεμούσαν με παλαιικά όπλα και φώναζαν η μια σε περίεργα ελληνικά και η άλλη μάλλον σε τούρκικα. Ήταν τόσο ζωντανό που φοβήθηκε. Κατάλαβε ότι ίσως κάτι πήγαινε στραβά με το μυαλό του και ζήτησε την βοήθεια γιατρού, που του είπε καθησυχαστικά «…είναι τα νεύρα σας τεντωμένα και γι’ αυτό σας δημιούργησαν αυτή την φαντασίωση…»

Άρχισε να παίρνει τα φάρμακα που του έγραψε ο γιατρός χωρίς να έχει πραγματικά πειστεί για τις εξηγήσεις, μια που όλες οι λεπτομέρειες της μάχης είχαν ακουστεί τόσο πραγματικές…

Σήμερα στο γραφείο οι συνηθισμένες καθημερινές παραγγελίες είχαν έρθει και οι υπάλληλοι ετοίμαζαν την αποστολή των προϊόντων μετακινώντας παλέτες και συσκευάζοντας τα κιβώτια για τους πελάτες. Ο Αλκίνοος τους έβλεπε καθαρά μέσα από το ημιδιαφανές διαχωριστικό του γραφείου. Γιατί όμως δεν άκουγε τον συνηθισμένο καθημερινό θόρυβο; Άκουγε το μανιασμένο φύσημα του ανέμου και τα τρομαγμένα κρωξίματα των πουλιών, όμως δεν φυσούσε ούτε είχαν πουλιά μέσα στο γραφείο!

Δεν είπε τίποτε στην γραμματέα του, αλλά ανησύχησε πολύ που του συνέβη πάλι αυτό.

Τα φάρμακα είχαν τελειώσει την περασμένη εβδομάδα, προφανώς όμως η επίδρασή τους ήταν παροδική. Άκουγε τον μανιασμένο αέρα σαν να βρισκόταν σε δασωμένη πλαγιά βουνού, ενώ μέσα στο γραφείο δεν κουνιόταν τίποτε, εκτός από την γραμματέα που με τα ευκίνητα δάχτυλά της έγραφε στον υπολογιστή εντελώς αθόρυβα. Άκουγε τα τρομαγμένα πουλιά, που έφευγαν κρώζοντας σαν να τα πλησίαζε κάτι, και ίσως ήταν της αναστατωμένης φαντασίας του, αλλά του φάνηκε ότι ο αέρας μύριζε ρετσίνι πεύκου και κατεργασμένο δέρμα και ιδρώτα… Αντιλήφθηκε ότι είχε ιδρώσει πραγματικά. Μύρισε με προφύλαξη την μασχάλη του, και εισέπνευσε την έντονη μυρωδιά του αποσμητικού του και την αδιόρατη μυρωδιά του σχεδόν καινούργιου μάλλινου σακακιού του που το είχε περασμένο στην ράχη της πολυθρόνας του. Έξω από το γραφείο ο παλετοφόρος έτριζε από το βάρος και οι εργάτες λέγανε για την ομάδα που έχασε πάλι την Κυριακή κάποιες χοντράδες που τους φαίνονταν αστείες, καθώς ετοιμάζονταν να φορτώσουν τα κιβώτια στο φορτηγό. Η Κατερίνα έγραφε με μέτρια ταχύτητα, όπως μαρτυρούσε ο ήχος των πλήκτρων, ετοιμάζοντας τα δελτία αποστολής για τους πελάτες.

Το επεισόδιο φαινόταν πως είχε λήξει, αλλά ο Αλκίνοος, με τον σφυγμό του να χτυπάει δυνατά στην φλέβα του κροτάφου του, καθόταν στο γραφείο και σκεφτόταν πως έπρεπε να μιλήσει με κάποιον για το θέμα αυτό. Όχι στον γιατρό. Ο γιατρός θα τον μπούκωνε πάλι με φάρμακα, ηρεμιστικά ή ποιος ξέρει τι άλλο. Δεν τα συμπαθούσε τα φάρμακα, παρά το ότι αναγνώριζε πως τον είχαν βοηθήσει να αντιμετωπίσει κάποιους σποραδικούς κεφαλόπονους. Το καλύτερο θα ήταν να μιλήσει με τον φίλο του τον Γιάννη, που ήταν μεν ηλεκτρολόγος του Πολυτεχνείου, αλλά είχε γνώσεις για τα πιο περίεργα πράγματα.

Ο Σωτήρης, υπεύθυνος της αποθήκης, έβαλε το κεφάλι του από την πόρτα και του είπε: «Είναι τριάντα έξη κόλα. Είκοσι κόλα για Πειραιά και δεκαέξι για Σαλαμίνα».

«Εντάξει. Πάρε τα δελτία που ετοίμασε η Κατερίνα και πες τους να προσέχουν στον δρόμο. Είχε βρέξει τα χαράματα».

«Ρωτάνε τα παιδιά, να σας φέρουνε κα’να καυτερό όπως θα γυρίζουνε;»

«Δεν έχω κέφι για μπιφτέκια σήμερα. ‘Ευχαριστώ’, πες τους. Ίσως αύριο».

Η Κατερίνα, δίνοντας στον Σωτήρη τα παραστατικά, του είπε: «Εσύ, θα παράγγειλες πάλι πέντε. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα τρως με τόση πάπρικα που τους βάζει αυτός ο ευλογημένος!»

Ο Σωτήρης γέλασε με αυταρέσκεια, πήρε τα χαρτιά και έφυγε προς το φορτηγό.

Η Κατερίνα ρώτησε «Με θέλετε για κάτι άλλο; Θα ήθελα να φύγω νωρίς σήμερα, όπως σας εξήγησα χθες».

«Να φύγεις. Να φύγεις. Μην ξεχάσεις να ταχυδρομήσεις τον φάκελο που ετοίμασα για τους Γάλλους. Δεν σε χρειάζομαι άλλο σήμερα. Γεια σου. Χαιρετισμούς στον Γεράσιμο».

«Ευχαριστώ. Καλό απόγευμα».

Ο Αλκίνοος είχε σηκώσει το ακουστικό του τηλεφώνου και σχημάτιζε με τα πλήκτρα τον αριθμό του Γιάννη. Έκλεισε ραντεβού να συναντηθούν στο «Λασίθι» το απόγευμα στις έξι.

Το μεσημέρι στο σπίτι ξανασκέφτηκε το πρωινό επεισόδιο. Δεν είχε καμιά προειδοποίηση, μια ζαλάδα, ένα ρίγος, κάτι… Ξαφνικά, σαν να είχε βρεθεί αλλού, άκουγε πεντακάθαρα τι γινόταν γύρω του, μόνο που γύρω του δεν γινόταν τίποτε από αυτά που άκουγε, ή που νόμιζε ότι άκουγε. Και σήμερα, στο γραφείο, για λίγο ο αέρας του είχε φανεί διαφορετικός, ελαφρύς, μυρωδάτος, αναζωογονητικός. Χειροτέρευε; Ίσως. Σε τελευταία ανάλυση, μπορούσε να ξαναρχίσει τα χάπια.

Έριξε μια ματιά στην εφημερίδα για να απασχολήσει με κάτι διαφορετικό το μυαλό του. Πάλι έγραφε για τις διαμάχες των αστρονόμων αν το ουράνιο σώμα που πλησίαζε το ηλιακό μας σύστημα ήταν σε τροχιά πιθανής σύγκρουσης ή όχι. Του είχαν δώσει μάλιστα και κωδικό όνομα QVD από το λατινικό Quo Vadis Domine (Πού πηγαίνεις κύριε;). Τον Χριστό είχαν ρωτήσει; Ούτε που μπορούσε να θυμηθεί.

Το παραθαλάσσιο μαγαζάκι που συναντήθηκαν είχε ωραία θέα προς το ηλιοβασίλεμα και νοστιμότατο παγωτό καραμέλα που άρεσε στον Αλκίνοο και το έτρωγε χειμώνα καλοκαίρι. Ο Γιάννης φορούσε το πολυκαιρισμένο πέτσινο, που το είχε καταντήσει δεύτερο δέρμα του. Αφού τον βόλευε, ας το είχε μονοφόρι. Παράγγειλαν αυτά που ήθελαν, διπλό εσπρέσο και παγωτό καραμέλα ο Αλκίνοος, βάφλα με παγωτό καϊμάκι και σιρόπι βύσσινο ο Γιάννης, και άρχισαν να μιλάνε χωρίς ειρμό, για την εκπληκτικά μεγαλόσωμη γάτα του μαγαζιού, για την σειρά των νέων φωτιστικών στο πλάι του δρόμου που κάποιοι είχαν σπάσει συστηματικά, για το νέο κύμα διώξεων του παραδικαστικού κυκλώματος, και άλλα τέτοια. Όταν έφτασε η παραγγελία, τσάκισαν τα παγωτά χωρίς κουβέντα, ο Γιάννης παράγγειλε και έναν γλυκό φραπέ, και ο Αλκίνοος πίνοντας λίγο από τον σκέτο καφέ του, ξεκίνησε να μιλήσει για το πρόβλημα που τον απασχολούσε.

Ο Γιάννης τον έκοψε: «Πώς τον πίνεις έτσι δηλητήριο; Βάλε μισή κουταλιά ζάχαρη».

«Είχε αρκετή ζάχαρη το παγωτό καραμέλα. Μου φτάνει και μου περισσεύει. Άκουσε τώρα τι μου συμβαίνει και με έχει ανησυχήσει. Θέλω την γνώμη σου».

Ο Αλκίνοος παρέθεσε τα γεγονότα και ο Γιάννης τον άκουσε προσεκτικά, ρουφώντας αργά τον καφέ, που του έφεραν, με το καλαμάκι.

«Τρως κανονικά; Μήπως έχεις παραγγείλει κάτι περίεργο εκεί γύρω από την εταιρεία, κα’να μεξικάνικο μανιτάρι, κάποια περίεργη σάλτσα;» ήταν το πρώτο που ρώτησε ο Γιάννης.

«Τίποτε. Καφέ φέρνω από το σπίτι με το θερμός, για να είναι όπως ακριβώς τον θέλω. Δεν έχω λόγο να αγοράζω χαρμάνι μπλου μάουντεν για το προσωπικό. Δεν θυμάμαι για την πρώτη φορά, αλλά σήμερα, παρά το ότι σηκώθηκα νωρίς, είχα φάει μόνο μια φέτα κέικ πορτοκάλι το πρωί».

«Και τα δυο περιστατικά έγιναν στο γραφείο σου;»

«Ναι. Το πρώτο έγινε απόγευμα, πριν από έναν περίπου μήνα, το άλλο σήμερα το πρωί».

«Είναι κάτι που αισθάνεσαι εσύ, αλλά όχι οι άλλοι. Είναι πραγματικά περίεργο. ’Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να δοθεί μια απάντηση με νόημα’, όπως έλεγε και ο Μούλτιβακ. Φαίνεται σαν να ανοίγει μια τρύπα στον χωροχρόνο και να σου φέρνει ήχους από άλλον τόπο και άλλον χρόνο».

«Και μυρωδιές».

«Και μυρωδιές. Ακοή, όσφρηση, και ποιος ξέρει, αν σου ξανασυμβεί, τυχερέ, ίσως να μπορέσεις να δεις τον παλιό τον κόσμο, που δεν τον είδαμε ποτέ».

«Και να με σκοτώσει κάποιο βόλι από καριοφίλι, ή να κολλήσω μικρόβιο από κάποια αρχαία αρρώστια για την οποία δεν θα έχω αντισώματα!»

«Μη βάζεις τα χειρότερα στον νου σου. Σιγά, που θα έχεις επαφή! Καταρχήν δεν ξέρουμε τι είναι. Θες να κάνουμε, ώρα που είναι, μια εικασία για τρύπα στον χωροχρόνο, όταν, πρακτικά, δεν γνωρίζουμε τι είναι ο χωροχρόνος; Η μόνη αίσθηση που έχουμε είναι ότι οι διαστάσεις γύρω μας είναι τέσσερις, τρεις του χώρου και μια του χρόνου. Αλλά κι αυτό ανακρίβεια είναι! Οι διαστάσεις, που χρειάζονται για να περιγραφεί ο κόσμος από τους ήλιους μέχρι τον κβαντικό αφρό είναι τουλάχιστον δεκάξι, κι εμείς κινούμαστε μόνο σε τέσσερις από δαύτες, με συνολική ταχύτητα όση είναι η ταχύτητα του φωτός στο κενό. Και δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει στην φύση κενό μετά την ανακάλυψη της σκοτεινής ύλης, και μάλλον θα ξαναγυρίσουμε σε κάτι σαν τον αιθέρα των αρχαίων, αλλά πλατειάζω γιατί δεν μας ενδιαφέρει τώρα αυτό. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εσύ μάλλον ακούς κάτι από μια πέμπτη διάσταση»

«Και πώς μεταδίδεται ο ήχος από εκεί εδώ;»

«Δεν ξέρω. Αν μεταδιδόταν κανονικά, θα τον άκουγαν κι οι άλλοι. Βασίζομαι στο λόγο σου που λες ότι τον ακούς κανονικά, ενώ ταυτόχρονα χάνονται όλοι οι συνηθισμένοι ήχοι. Είσαι ο μοναδικός δέκτης μιας ανεξήγητης εκπομπής, που η έντασή της επικαλύπτει τις άλλες εκπομπές. Θα έπρεπε να το παρατηρήσουμε και να το εξηγήσουμε καλύτερα».

«Τι να παρατηρήσουμε; Αφού όλα συμβαίνουν μέσα στο μυαλό μου. Οι υπάλληλοι γύρω μου δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται κάτι σχετικό».

«Τι να σου πω; Με ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, ίσως;»

«Έλα ρε Γιάννη! Αφού δεν ξέρω πότε μου συμβαίνει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μου συνέβη δυο φορές όταν ήμουν στο γραφείο. Θα κυκλοφορώ εκεί με καλώδια στο κεφάλι σαν τρελός εφευρέτης;»

«Πάρε τα χάπια για λίγο, αφού ξέρεις ότι εξαφανίζουν τα περιστατικά, και όταν έρθουν οι διακοπές του Πάσχα, διώξε το προσωπικό πριν από την Κυριακή των Βαΐων να είναι και ευχαριστημένοι, και μετά σε παρακολουθούμε με την ησυχία μας στο γραφείο σου αφού μόνο εκεί σου συμβαίνει. Θα συνεννοηθώ με τον Διονύση να φέρει τα συμπράγκαλα και θα σου κάνουμε εμείς παρέα στο γραφείο. Τάβλι θες, σκάκι; Θα περάσει η ώρα. Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν σκόπευα να πάω Πασχαλινές διακοπές. Θα περάσουμε μια χαρά μαζί».

Ήταν Μεγάλη Δευτέρα, απομεσήμερο. Στο τραπέζι είχε απομείνει μισή πίτσα γίγας αφάγωτη. Ήταν απίστευτο, αλλά έφτιαχναν και νοστιμότατες νηστίσιμες πίτσες. Ο Διονύσης ο γιατρός, είχε αράξει στον δερμάτινο καναπέ και μερικές μπύρες τον είχαν βοηθήσει να μισοκοιμηθεί. Ο Γιάννης σκεφτόταν τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να συνεχίσει για να χτυπήσει την Σικελική άμυνα που προτιμούσε πάντοτε ο Αλκίνοος στο σκάκι όταν είχε τα μαύρα. Ξαφνικά …

Στον δρόμο βρισκόταν μια ομάδα ρακένδυτων ανθρώπων. Τα ρούχα δεν ήσαν όλα παλιά, αλλά ήσαν κουρελιασμένα από τα μαστιγώματα. Περίεργες ψαλμωδίες και λυγμικές κραυγές ανέβαιναν παρακλητικά προς τον σποραδικά συννεφιασμένο ουρανό από τους ανθρώπους του δρόμου και από τους παριστάμενους θεατές από τη μια μεριά του δρόμου, εκείνη προς το χωριό. Στην άλλη μεριά του δρόμου υπήρχε αυλάκι που το περιεχόμενό του κυλούσε αργά αποπνέοντας απίστευτη βοθρίλα. Η γλώσσα των κραυγών ήταν ακατανόητη. Ίσως έλεγαν κάποιο ‘ντόμινε’ μέσα σε όλα τα άλλα. Μια αδύνατη γυναίκα είπε στον Αλκίνοο που κρατούσε με τρεμάμενα χέρια το ζεστό από τον ήλιο ξύλινο περβάζι : «Έλα μέσα και κλείσε το παράθυρο!».

«Τι;»

«Σειρά σου είναι, λέω. Παίξε» είπε ο Γιάννης, αλλά βλέποντας το βλέμμα του Αλκίνοου κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. «Ξανάγινε; Άκουγες κάτι; Διονύση ξύπνα!»

Ο Διονύσης έσκυβε ήδη πάνω από το μηχάνημα που έγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα του Αλκίνοου. Το τελευταίο λεπτό, τρεις από τις βελόνες είχαν καταγράψει απίστευτη αναταραχή, σαν να είχε γίνει σεισμός στο μυαλό του Αλκίνοου, και μια από αυτές είχε μείνει για το ίδιο χρονικό διάστημα τελείως ακίνητη, αλλά όχι μηδενισμένη, κάπως μετατοπισμένη. «Σε όλη μου την καριέρα δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα!» είπε με θαυμασμό και ανησυχία ο Διονύσης.

«Ευκαιρία να κάνεις άλλο ένα διδακτορικό!» του είπε ο Γιάννης. Γυρίζοντας στον αποσβολωμένο Αλκίνοο, τον παρότρυνε: «Έλα! Λέγε τα τώρα που τα έχεις φρέσκα!»

Αφού περιέγραψε ο Αλκίνοος το χωριό, το σπίτι και την σκηνή που είδε κάτω στον δρόμο, ο Γιάννης είπε: «Έχουμε και όραση και αφή τώρα. Βελτιώνεσαι». Ο Αλκίνοος τον κοίταξε παραξενεμένος. Ο Γιάννης συνέχισε απτόητος. «Το πρώτο περιστατικό ήταν στον εθνικο - απελευθερωτικόν αγώνα της Ελλάδας το χίλια οχτακόσια τόσο, το τρίτο, αφού σου μίλησε Γαλλικά η γυναίκα, φαίνεται ότι ήταν σε Γαλλικό χωριό στον Μεσαίωνα, που μαστιγωνόντουσαν για να γλιτώσουν από την πανούκλα, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έφταιγαν και οι εξωτερικές αποχετεύσεις. Για το δεύτερο δεν έχουμε στοιχεία, ας πούμε ότι βρέθηκες σε κάποιο ψηλό βουνό κάποτε ανάμεσα στις δυο χρονικές στιγμές. Με το επόμενο περιστατικό θα μάθουμε αν ταξιδεύεις όλο και πιο βαθιά πίσω στον χρόνο».

«Ποιο επόμενο περιστατικό;» ρώτησε σαν αφηρημένος ο Αλκίνοος.

«Έκοψες τα χάπια την Παρασκευή» είπε ο Διονύσης. «Η επίδρασή τους πέρασε, αφού είχες ένα όραμα. Θα έλεγα ότι το επόμενο θα συμβεί σύντομα, ας πούμε αύριο το μεσημέρι».

Έκανε λαθεμένη εκτίμηση. Μετά από δυο ώρες περίπου ο Αλκίνοος έμεινε ακίνητος, ενώ οι βελόνες έγραφαν σαν τρελαμένες.

Μπροστά του η τίγρις έσερνε μισή γυναίκα έχοντας στα κατακόκκινα σαγόνια της τον σπασμένο λαιμό ενώ λίγο πιο κει ένα λιοντάρι είχε αρχίσει να τρώει τα εντόσθια της άλλης μισής. Τα ουρλιαχτά θηρίων, θυμάτων και θεατών τρέλαιναν το μυαλό του και η μπόχα της αρένας ήταν απίστευτη. Ένα μικρότερο λιοντάρι πλησίασε και τον οσμίστηκε μερικές φορές, επειδή ίσως δεν μύριζε όπως το κανονικό φαγητό του.

Ο Διονύσης έβλεπε τις βελόνες και σκέφτηκε ότι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή για να την αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Έπρεπε να πάνε τον Αλκίνοο στο νοσοκομείο. Οι συνάδελφοι που του δάνεισαν τα φορητά μηχανήματα ηλεκτρεγκεφαλογραφίας θα ήσαν πανευτυχείς να μελετήσουν το απίστευτο αυτό φαινόμενο. Ξαφνικά ο Αλκίνοος άρχισε να χλομιάζει και στο πρόσωπό του να σχηματίζεται φόβος. Ο Διονύσης σκέφτηκε πως αυτό το αρχέγονο αντανακλαστικό του οργανισμού, να μαζεύει το αίμα στο κέντρο του σώματος για να μην χαθεί μεγάλη ποσότητα από μια πιθανή πληγή, έδειχνε ότι ο Αλκίνοος κινδύνευε. Την ώρα που ο Γιάννης έλεγε «Να τον ξυπνήσουμε; Μπορούμε να τον συνεφέρουμε;» τρεις χαρακιές έγιναν στον αριστερό πήχη του Αλκίνοου που τον είχε σηκώσει σαν για να προστατευτεί. Το κρέας φάνηκε κόκκινο κάτω από το χωρισμένο δέρμα, αλλά δεν μάτωσε. Ο Αλκίνοος μούγκρισε την ώρα που τον έπιασε ο Διονύσης, και συνήλθε.

Ο φόβος του ήταν εκεί και θα έμενε για πάντα. Δυσκολευόταν να αντιληφθεί πού πήγε το λιοντάρι και πως βρέθηκαν οι φίλοι του μέσα στην αρένα. Τους περιέγραψε τρομοκρατημένος πώς είχε βρεθεί μαζί με κάποιους άθλιους που τους έτρωγαν τα θηρία για να διασκεδάζουν τα άλλα θηρία στις κερκίδες. Ο Διονύσης του εξήγησε γιατί του απολύμανε και του έδεσε το χέρι, και ήταν προφανές σε όλους ότι πιθανώς ούτε το πανεπιστημιακό νοσοκομείο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Υπήρχε στενή επαφή με τον άγνωστο κόσμο, επικίνδυνη επαφή, σε μια διάσταση απρόσιτη και ακατανόητη για όλους, εκτός από τον Αλκίνοο. Τουλάχιστον, όταν τον άγγιξε ο Διονύσης, είχε επανέλθει. Ήταν τυχαίο, ή μπορούσαν να το κάνουν πάντα; Μέτρησαν την καταγραφή του φαινομένου. Είχε διαρκέσει περίπου ένα λεπτό, όπως προηγουμένως, αν και δεν μπορούσε να βγει αξιόπιστο συμπέρασμα. Η εποχή όμως μπορούσε να προσδιοριστεί καλύτερα. Οι Ρωμαίοι ξεκαθάριζαν τους πρώτους χριστιανούς, που τους θεωρούσαν απειλή για τον θεϊκό αυτοκράτορα, ρίχνοντάς τους βορά σε άγρια θηρία. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές δεν φάνηκαν ιδιαίτερα ξαφνιασμένοι όταν πληροφορήθηκαν τα γεγονότα. Αυτό από μόνο του ήταν πολύ περίεργο, σκέφτηκε ο Διονύσης. Κανονικά έπρεπε να αμφισβητήσουν και τις περιγραφές και τα στοιχεία που καταγράφηκαν από τα μηχανήματα. Άρα, έπρεπε να υπάρχουν κι άλλα περιστατικά που δεν είχαν ανακοινωθεί και δεν ήταν μόνο ο Αλκίνοος θύμα μιας βάσκανης μοίρας. Έμαθε αργότερα από τον καθηγητή, στον οποίο είχε κάνει το διδακτορικό του, πως αυτό ήταν αλήθεια, υπήρχαν πολλοί διαταραγμένοι, αλλά όχι όλη η αλήθεια.

Το ουράνιο σώμα που πλησίαζε το ηλιακό μας σύστημα, ο QVD, πιθανότατα επρόκειτο να συγκρουστεί με την Γη και οι κυβερνήσεις προτίμησαν να μη γίνει ανακοίνωση στο ευρύ κοινό για να αποφευχθούν η μαζική υστερία και η πιθανή έξαρση αναρχίας και εγκληματικότητας. Μόνο όσοι φρόντιζαν τους διαταραγμένους είχαν αυτή την απόρρητη πληροφόρηση και είχαν δεσμευτεί σε εχεμύθεια. Υπήρχε μικρή πιθανότητα να μη γίνει τελικά η κοσμική σύγκρουση, οπότε έτσι απέφευγαν την πρόκληση σάλου και πανικού στην οικουμένη.

Η εξήγηση που συζητιόταν εκτεταμένα στο νοσοκομείο ήταν απλή. Η επίδραση του κοσμικού QVD, που τον φαντάζονταν κακόβουλο εισβολέα όπως στην ταινία «Το πέμπτο στοιχείο», σε ορισμένα υπερευαίσθητα άτομα δημιουργούσε οράματα, που έμοιαζαν με ταξίδια στον χρόνο. Υπήρχαν μάλιστα και μερικά άτομα που πίστευαν πραγματικά ότι είχαν βρεθεί αλλού, και με αυθυποβολή εμφάνιζαν σωματικές αλλοιώσεις. Έτσι, εξηγούσαν, έγιναν και οι πληγές του Αλκίνοου.

Ήσαν τόσοι πολλοί οι διαταραγμένοι, που δεν προλάβαιναν πια οι αρμόδιοι να ενημερώνουν τα αρχεία για τις εποχές που είχε δει ο καθένας τους. Πολλές μάλιστα από τις περιπτώσεις δεν μπορούσαν να μελετηθούν κανονικά γιατί οι παθόντες δεν έρχονταν στις προσυμφωνημένες συναντήσεις.

Ο Διονύσης περίμενε μερικές εξετάσεις από το μικροβιολογικό πριν δεχτεί την επικρατούσα άποψη. Είχε στείλει την γάζα που σκούπισε το τραύμα του Αλκίνοου για εξέταση. Η απάντηση ήταν καταλυτική.

«Εκτός από το αίμα του πελάτου σας, υπήρχε και υλικό με DNA άλλου ανθρώπου και υλικό με DNA αιλουροειδούς ζώου, πιθανώς τίγρεως. Συμφώνως με τας ανακαλύψεις περί ουδετέρας εξελίξεως, του γενετιστού Κιμούρα, που μας βοηθούν να χρονολογούμε τα εξελικτικά συμβάντα με ανασύσταση της φυλογενετικής ιστορίας των οργανισμών, αυτά τα δείγματα DNA είχαν ηλικία τουλάχιστον χιλίων ετών», τον βεβαίωσε κατάπληκτος ο ίδιος ο διευθυντής του εργαστηρίου.

Ο Διονύσης πήρε την γνωμάτευση, ευχαρίστησε, και έφυγε χωρίς να προσπαθήσει να διατυπώσει μια θεωρία για τα απίστευτα αυτά στοιχεία.

Τι συμπέρασμα έβγαινε από όλα αυτά; Δεν ήταν φαντασίωση, ούτε όραμα, ούτε άλλη τέτοια ‘επιστημονική’ εξήγηση. Υπήρξε επαφή. Δεν ήταν μόνο ένα παράθυρο, από το οποίο είδε ο Αλκίνοος τον κόσμο σε κάποια χρονική στιγμή του απώτερου παρελθόντος. Ήταν μια κανονική θύρα. Ήταν ανοιχτή και μπορούσαν να την περάσουν κάποιοι ευαίσθητοι.

Ή κάποιοι τυχεροί. (Και ποιος έριχνε τα ζάρια;).

Ή κάποιοι διαλεγμένοι. (Και ποιος τους διάλεγε όμως; Ο Αϊνστάιν είχε πει πως ο θεός δεν ρίχνει ζάρια. Κάποια πανίσχυρη δύναμη όμως διάλεγε κάποιους, τους έπαιρνε, και άφηνε τους άλλους πίσω).

Οι εκπομπές στην τηλεόραση είχαν γεμίσει ιεροκήρυκες και ουφολόγους και κανένας λογικός άνθρωπος δεν άντεχε το συνεχές χαρδαβέλασμα. Ο Διονύσης διάβασε προσεκτικά όποια εκδοχή κυκλοφορούσε στις εφημερίδες ως τεκμηριωμένη και αληθοφανής, έψαξε σε διαδικτυακές εγκυκλοπαίδειες για διασταύρωση στοιχείων, αλλά το χάος πλησίαζε και το σύστημα κατέρρεε ορατά αφού χάνονταν άνθρωποι και ζώα με εκθετικούς ρυθμούς από όλον τον πλανήτη. Αποφάσισε να γράψει ένα μικρό χρονικό, όπου σημείωσε αυτά που μπορούσε να δεχτεί και να καταλάβει το μυαλό του μέσα στον γενικό ορυμαγδό.

Από τις σημειώσεις που άφησε ο Διονύσης:

... Η θεωρία που έχει επικρατήσει στους σοβαρότερους επιστημονικούς κύκλους είναι η παλιά άποψη του Σερ Τζέιμς Λάβλοκ, επιστήμονα της ατμόσφαιρας και χημικού, ότι στον πλανήτη υπάρχει ένα αυτοδιαχειριζόμενο ζωντανό σύστημα, που του είχε δοθεί το όνομα της Ελληνίδας θεάς Γαίας, το οποίο ρυθμίζει το περιβάλλον του με στόχο την διατήρησή του και την συνέχειά του.

Τέτοιες απόψεις, διάτρητες και αμφισβητήσιμες όταν διατυπώθηκαν, είχαν επικριθεί σφοδρά από επιστήμονες όπως ο ρηξικέλευθος βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς, που απέκλειαν ότι υπήρχαν συνειδητοί μηχανισμοί που ενεργοποιούσαν βρόχους ανάδρασης για την σταθεροποίηση του συστήματος. Οι συζητήσεις είχαν απορρίψει κάθε τελεολογικό περιεχόμενο στην θεωρία της Γαίας, αλλά τελικά είχαν δεχτεί ορισμένους μηχανισμούς ομοιόστασης και συνεξέλιξης.

Όλοι πάντως συμφωνούσαν ότι (α) ένα συγκεκριμένο περιβάλλον μπορούσε να στηρίξει κάποια συγκεκριμένη μορφή ζωής, και ότι (β) η ζωή είχε επίδραση στο περιβάλλον. Έτσι, άλλωστε, η Γη εξελίχθηκε, από πρώιμα οξεόφιλα και μεθανιογόνα βακτήρια, σε κόσμο με πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρα που επιτρέπει την σύγχρονη οικολογική βιοποικιλότητα.

Σήμερα που γράφω αυτές τις σημειώσεις, όλοι γνωρίζουν ότι υπήρχε ακόμη ένα χαρακτηριστικό στην Γαία που δεν είχε γίνει αντιληπτό από τους ανθρώπους και που θα είχε προσφέρει μεγάλη χαρά στον φυσικό Μπράιαν Γκριν που θα έβλεπε τις χωροχρονικές θεωρίες του για ‘το κομψό σύμπαν’ να υλοποιούνται. Η Γαία μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιες χρονικές διαστάσεις, που ήσαν περιελιγμένες σε άλλες χωρικές διαστάσεις. Βλέπετε, οι θεωρίες των υπερχορδών και των πολλών διαστάσεων υπήρχαν, αλλά μας ήταν αδύνατον να επινοήσουμε κατάλληλα πειράματα για να αποδειχθούν.

Το απαιτούμενο πείραμα είχε διαπλανητικές διαστάσεις, και ο υπερκόσμιος QVD πλησιάζοντας απειλητικός, έπιασε την οντότητα της Γαίας απροετοίμαστη. Όλες οι μορφές ζωής που περιείχε, προϊόντα χιλιετιών εξέλιξης, θα εξαφανίζονταν. Η Γαία όμως φαίνεται πως είχε τρόπο να μετακινεί τα πλάσματά της, για να τα διασώσει, από μια άγνωστη στους ανθρώπους διάσταση σε κάποια παλιότερη χρονική στιγμή, ώστε να έχει χρόνο προετοιμασίας για την σύγκρουση και να καταφέρει να την αποφύγει. Ίσως όλα αυτά να έχουν ξαναγίνει παλιότερα, και έτσι να εξηγούνται κάποιες ιδιοφυΐες εκτός τόπου και χρόνου, όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, και κάποιες μεταλλάξεις φυτών, όπως η οξυά με τα χαλκόχρωμα φύλλα στην Ελβετία του 1680. Αλλά, κι αν όλα αυτά είναι αβάσιμα, δεν έχουμε χρόνο για νέες θεωρίες.

Αισθάνομαι μοναξιά, αβεβαιότητα, αλλά στο βάθος ελπίδα. Οι φίλοι μου, που κατέγραφα προηγουμένως όσα μου αφηγήθηκαν, ο Αλκίνοος κι ο Γιάννης έχουν ήδη αναχρονίσει. Δεν λέμε ‘αναχωρήσει’, χρειάστηκε νέα λέξη για τις εξαφανίσεις, που συμβαίνουν παντού γύρω μας χωρίς να μπορούμε να τις συνηθίσουμε. Εγώ δεν αναχρόνισα ακόμη, γιατί δεν μου άρεσε η αναστάτωση που είδα να επικρατεί κατά την εποχή του κατακλυσμού. Φαίνεται πως αν σου αρέσει η νέα στιγμή μπορείς να της πεις «μείνε». Θα έρθει σύντομα η σειρά μου, μια που ο QVD είναι πολύ κοντά. Άλλωστε δεν επιθυμώ πια να παραμένω στο νέο περιβάλλον με τα λιγοστά φυτά, που φαίνεται ερημικό και αφιλόξενο.

Αφού έχετε βρει αυτές τις σημειώσεις μου, μπορείτε να συμπεράνετε ότι η Γη δεν καταστράφηκε τελικά. Απλά, τα πλάσματά της ξεκίνησαν μια καινούργια αρχή. Κι αν με ρωτούσατε ‘Quo Vadis Domine?’, θα σας έλεγα πως σκέφτομαι να πάω να μείνω στην ειρηνική εποχή της Γκοντβάνα, και είμαι ήδη φορτωμένος με όσα νομίζω πως θα χρειαστώ εκεί. Αν δεν την λένε έτσι, θα την ονομάσω εγώ έτσι. Και τα νέα ονόματα που θα δώσουμε θα γίνουν κάποτε αρχαία ιστορία.

Γεια σας, άγνωστοι φίλοι.

Δρ Διονύσ

(Το διήγημα υποβλήθηκε στο έβδομο λογοτεχνικό εργαστήρι της ΑΛΕΦ και μετά από τις παρατηρήσεις των συμμετεχόντων επιμηκύνθηκε λιγάκι).

Διήγημα [Η Αποκρυπτογράφηση]

Το διήγημα, με ένα κείμενο που μπορεί να έχει δυο ερμηνείες, μια συνωμοτική και μια πραγματική, υποβλήθηκε στο όγδοο λογοτεχνικό εργαστήρι της ΑΛΕΦ και μετά από τις παρατηρήσεις των συμμετεχόντων απλοποιήθηκε λιγάκι η τεχνική ορολογία του

---

Μανωλάς Εμμανουήλ, 02/11/2006

Η αποκρυπτογράφηση 

Χαμένος σχεδόν μέσα σε πλήθος μηχανημάτων, ο Γιάννης εργαζόταν μέρα νύχτα για να φτιάξει έναν ασφαλή πυρήνα στο λογισμικό που του είχε παραγγείλει μια κοινοπραξία επιχειρήσεων από την ενωμένη Ευρώπη και από την Βόρεια Αμερική.

Ηλεκτρονικοί υπολογιστές διαφόρων κατασκευαστών, με διάφορους μικροεπεξεργαστές, προσπαθούσαν να χακέψουν ο ένας τον άλλον επικοινωνώντας με διάφορα μόντεμ. Τα μη συμβατά λειτουργικά συστήματά τους είχαν διαφορετικές δυνατότητες άμυνας, αλλά το ζητούμενο ήταν η απόλυτη ασφάλεια των διακινουμένων πληροφοριών.

Ο Αλκίνοος έπαιζε με έναν πειραματικό δέκτη που μετέτρεπε το ακατανόητο μπιπ – μπιπ – μπιπ του ραδιοσταθμού σε χαρακτήρες κώδικα ASCII που εμφανιζόντουσαν σε συνεχή ροή πάνω σε μια μικρή κίτρινη οθόνη. Άλλοτε έπιανε ειδήσεις από το πρακτορείο Ρόιτερς, άλλοτε από το ΜπιΜπιΣί, σπανιότερα από το Τανγιούγκ. Σε κάποια στιγμή ο δέκτης συντονίστηκε με ένα ασθενικό σταθμό που έστελνε μεν κανονικά γράμματα στην οθόνη, αλλά που δεν θύμιζαν κάποια γλώσσα, ας πούμε αγγλικά ή γερμανικά.

«Γιάννη, για δες εδώ μια εκπομπή! Είναι κρυπτογραφημένη!» είπε ο Αλκίνοος.

Με μια γρήγορη κίνηση ο Γιάννης, που η κρυπτογράφηση ήταν το πάθος του, έπιασε ένα βύσμα που κρεμόταν από τον δέκτη και το συνέδεσε στριφογυρίζοντάς το με ευχέρεια, παρότι δεν έβλεπε, στον ακροδέκτη μιας κάρτας στο πίσω μέρος ενός απόμερου υπολογιστή. Με πληκτρολόγηση ταχύτερη από όσο μπορεί να δει το μάτι ξεκίνησε το πρόγραμμα συλλέκτη πληροφορίας, που θα κατέγραφε στον δίσκο του υπολογιστή το μήνυμα ώστε να μη χαθεί. Μετά συνέδεσε και αυτόν τον υπολογιστή στο δίκτυο και έδωσε οδηγίες στους άλλους υπολογιστές να αποκρυπτογραφήσουν το μήνυμα που γραφόταν στον δίσκο.

Η εκπομπή άλλαξε ήχο και οι πληροφορίες σταμάτησαν να έρχονται, σαν να είχε σβήσει ο σταθμός, ή σαν να άλλαξε ξαφνικά συχνότητα εκπομπής. Ο δέκτης ήταν πειραματικός, και είχε βρόχο κλειδώματος στην φάση του σήματος για να μη το χάνει σε μικρές παλινδρομήσεις του, αλλά δεν μπορούσε να παρακολουθήσει το μήνυμα όταν αυτό έφευγε απότομα σε άλλη περιοχή συχνοτήτων.

Το καταγραμμένο μήνυμα περιείχε δυόμισι φορές το ίδιο κείμενο, άρα ήταν βέβαιο ότι είχαν καταγράψει ολόκληρο το μήνυμα που είχε εκπεμφθεί. Ένα από τα προγράμματα αποκρυπτογράφησης, που ήταν τεχνολογίας Babel Fish, κατάφερε να σπάσει μετά από λίγη ώρα τον κώδικα και να δώσει το μήνυμα σε κατανοητή μορφή. Το μήνυμα ήταν γραμμένο στην αγγλική γλώσσα με συγκοπτόμενες λέξεις.

Το είδαν και οι δυο τους στην κίτρινη οθόνη.

Τον Γιάννη τον έπιασε μια δύσπνοια και παραπατώντας κάθισε στο τρίποδο. Άπλωσε το χέρι, πήρε ένα φιαλίδιο ψεκασμών και έκανε μια εισπνοή για να μη χειροτερέψει.

Ταυτόχρονα ο Αλκίνοος δέχτηκε μια σουβλιά στην βάση του κρανίου, από την αριστερή μεριά. Σκέφτηκε ότι αν αυτό συνεχιζόταν, δεν θα το απέφευγε το χάπι για τις ημικρανίες, παρότι οι οδηγίες έλεγαν ένα σωρό φρικτές αντενδείξεις. Έγειρε λίγο το κεφάλι του για να κάνει «κρακ» ο λαιμός του, μήπως και ανακουφιστεί. Τη μια στιγμή ήταν καλά και την άλλη στιγμή ο πόνος του θύμισε ότι εμείς οι άνθρωποι, η κορωνίδα της δημιουργίας, είμαστε κατασκευές για πέταμα γιατί είναι απίστευτο πόσες ψυχοσωματικές αρρώστιες έχουμε.

Αλλά ήταν απίστευτο και το μήνυμα που μόλις διάβασαν. Έλεγε σχεδόν ανοιχτά ότι έχασαν τον φίλο τους Γρηγόρη Μπάνη, που εργαζόταν σχεδόν τρία χρόνια για μυστικό διακρατικό σχέδιο!

?er safe dc3 next step exactly one month after h
it same date dc3 pls ack by usual ad next sun an
d trns amt foll mon dc3 rpt _ _ _ _ _        
hdr q11 reporting dc3 as req dept prog banis nul
l also dept tech georg perm dis dc3 proj e cover
safe dc3 next step exactly one month after hit
same date dc3 pls ack by usual ad next sun and t
rns amt foll mon dc3 rpt _ _ _ _ _              
hdr q11 reporting dc3 as req dept prog banis nul
l also dept tech georg perm dis dc3 proj e cover
safe dc3 next step exactly one month after hit
same date dc3 pls ack by usual ad next sun and t
rns amt foll mon dc3 rpt etx_ _ _ _ _           

Ποιος θα μπορούσε να αντέξει αυτή την είδηση ανεπηρέαστος; Ο Αλκίνοος είχε αρκετή ευχέρεια να διαβάζει γρίφους, σχεδόν τόσο καλά όσο ο Γιάννης, και άρχισε να ερμηνεύει το μήνυμα: «(Hdr) Header / Τίτλος, (q11) Q eleven / ο Κιού-έντεκα, (reporting) reporting / αναφέρει, (as req) as required / όπως χρειαζόταν –όχι!– as requested / όπως ζητήθηκε, (dept) departmental / ο υπηρεσιακός, (prog) programmer / προγραμματιστής, (banis) Banis / Μπάνης, (null) is nullified / εξαλείφθηκε, (also) also / επίσης (dept) departmental / ο υπηρεσιακός, (tech) technician / τεχνικός, (georg) georgiou / Γεωργίου; Γεωργιάδης; (perm) is permanently / έχει μόνιμα, (dis) disabled? / εξουδετερωθεί; Μα τι λέω;»

Ο Γιάννης συνέχισε :

«(Proj e cover safe) Project E cover is safe / Η κάλυψη της επιχείρησης Ε είναι ασφαλής. (Next step exactly one month after hit same date) Next step will happen exactly one month after hit, on the same date / Το επόμενο βήμα θα συμβεί ακριβώς ένα μήνα μετά το χτύπημα, την ίδια ημερομηνία. (Pls ack by usual ad next sun) (I? we?) Please acknowledge receipt of this message by publishing usual ad next Sunday / Παρακαλώ; παρακαλούμε; να επιβεβαιώσετε λήψη του μηνύματος αυτού με δημοσίευση της συνηθισμένης αγγελίας την επόμενη Κυριακή, (and trns amt foll mon) and transfer amount the following Monday / και να μεταφέρετε το ποσό την ακόλουθη Δευτέρα. (Rpt) Repeat / Επανάληψη μηνύματος, και μάλιστα για τελευταία φορά μια που βλέπω τον χαρακτήρα (etx) end of text / τέλος κειμένου».

Ο Αλκίνοος είπε : «Συμπέρασμα βασικό : έχουμε μπλέξει άγρια. Ο Κιού - έντεκα απευθύνεται σε κάποιον γνωστό του και ο Κιού, που μπορεί να μην είναι ένας αλλά περισσότεροι, ας πούμε έντεκα, λέει συνηθισμένη αγγελία, δεν αναφέρει την εφημερίδα, δεν αναφέρει τον λογαριασμό που θα μετακινηθούν τα χρήματα, δεν αναφέρει ούτε το ποσό, άρα είναι προσυμφωνημένα όλα αυτά. Κατ' απαίτηση κάποιου καθαρίζει άτομα για να μείνει ασφαλής η επιχείρηση Ε, το σχέδιο Ε».

Ο Γιάννης προσπάθησε από το κινητό να καλέσει τον Γρηγόρη και είπε «Δεν απαντά. Το έχει κλειστό. Αυτός που γράφει το μήνυμα έχει σχέση με την πληροφορική, αφού γράφει στο ραδιοφωνικό μήνυμα ack, dc3 και etx, γνωστές συντμήσεις του κώδικα ASCII των Η/Υ, άλλωστε μπορούσε όπως φαίνεται να πλησιάσει τον Γρηγόρη, που εργαζόταν σε περιβάλλον υψηλής ασφάλειας. Επίσης λέει σε ένα σημείο παρακαλώ, άρα απευθύνεται σε ανώτερον».

Ο Αλκίνοος είπε : «Δεν πρέπει να έχει γίνει πριν από ώρες, θα το είχανε πει τα κανάλια. Δεν ξέρω αν είμαστε στο στόχο, ως φίλοι του Γρηγόρη, (δεν δουλεύει μαζί με τον συνεπώνυμο ξάδελφό του τον Γεράσιμο; Ας ελπίσουμε για το καλύτερο! Όχι ότι είναι καλό να αναφέρεται στον Γεράσιμο…), πάντως έχουμε οπωσδήποτε ένα μήνα καιρό, αφού το επόμενο χτύπημα προσδιορίζεται για τότε», και ο Γιάννης θαύμασε την ψυχραιμία του.

Ο Αλκίνοος κάτι κατάλαβε, και του είπε «Φοβάμαι, εντάξει. Μόνο οι ήρωες φοβούνται μετά... Δεν πρέπει να είναι ένας. Πρέπει να είναι οργάνωση η Q11. Φαίνεται ότι διαθέτει πολλά μέσα».

Ο Γιάννης είπε ήρεμα «το Q είναι το δέκατο έβδομο γράμμα στο αγγλικό αλφάβητο και ο Νοέμβρης είναι ενδέκατος μήνας».

Ο Αλκίνοος ένιωσε να ανατριχιάζει στα μπράτσα και μια ακόμη σουβλιά να τον διαπερνάει στην βάση του κρανίου. Το όνομα Q11 της οργάνωσης θύμιζε 17 Νοέμβρη! «Πρέπει να είναι μια διαβολική σύμπτωση. Η 17Ν έδειχνε πολύ περήφανη για τις πράξεις της και τον τίτλο της και δεν θεωρώ πιθανό να έχει το Q11 ως ψευδώνυμο. Και γιατί να επικοινωνεί στα αγγλικά; Με βάση αυτούς που πιάσανε, μάλλον γαλλομαθείς είναι εκεί. Πιστεύω ότι πηδάμε απότομα σε συμπεράσματα, από ένα απόσπασμα κειμένου που μπορεί να έχει άλλες ερμηνείες».

Ξαφνικά, ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας. Η επίδρασή του ήταν τρομακτική για τους δυο φίλους. Ήταν η αστυνομία;

Το πρώτο-πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ο Αλκίνοος ήταν ότι, αν γλίτωνε, θα του φέρνανε οι συγγενείς στα επισκεπτήρια της φυλακής τσιγάρα Άριστον, όπως του τα είχε φέρει για πασχαλινό δώρο ο στρατιωτικός διοικητής στο φυλάκιο προκαλύψεως στο Διδυμότειχο και κανείς δεν τα κάπνιζε εκεί. Προσπάθησε να ηρεμήσει και να μη κάνει τέτοιες τρελές σκέψεις.

Αναλύοντας το φως που έμπαινε από την τζαμόπορτα, ο Γιάννης έβρισκε ότι αυτός ο ψηλός που χτύπησε το κουδούνι φορούσε ρούχα γκρι μπλε και ρώτησε ήρεμα τον Αλκίνοο «Είναι σε χρώμα RAF οι στολές της ασφάλειας αυτή την εποχή;» Σηκώθηκε να ανοίξει χωρίς να περιμένει απάντηση, άνοιξε την πόρτα και είπε απότομα στον Γρηγόρη που στεκόταν απέξω «Πότε θα πάψεις να φοράς αυτή την ηλίθια γκαμπαρντίνα;»

«Μα είναι αγγλική!» βρήκε να πει ο Γρηγόρης, μπαίνοντας μέσα, έχοντας στην έκφρασή του μια απορία για το σκαιό ύφος του Γιάννη. «Γεια» χαιρέτισε τον Αλκίνοο που τον παρατηρούσε με ένα μυστήριο μειδίαμα.

«Γεια. Έλα να σου πούμε τί πάθαμε», είπε αυτός.

«Να μου πείτε, και να σας πω κι εγώ τί πάθαμε εμείς στην εταιρεία. Μας απολύσανε όλους!»

«Για λέγε, για λέγε πρώτος εσύ», είπε ο Γιάννης.

«Η εταιρεία μας είχε καταστρώσει ένα τριετές πρόγραμμα εργασιών, αλλά επειδή υπήρχε μεγάλη ρευστότητα καταστάσεων, έπρεπε να αναφέρει στην μητρική ανά τρίμηνο την πορεία των δεικτών και τις προβλέψεις. Εν όψει των συγκρούσεων ή και πολέμων που θα γίνουν για το νερό, υπήρχε η προοπτική μετακίνησής μας στα σύνορα Ιράκ – Γεωργίας…»

«Ούτε Γεωργίου, ούτε Γεωργιάδης» ψιθύρισε ο Αλκίνοος, κάνοντας νόημα με το χέρι του στον Γρηγόρη να αδιαφορήσει και να συνεχίσει.

«…για επιτόπια μελέτη των πηγών του ποταμού Ευφράτη. Αυτός ο ποταμός έδωσε στο εγχείρημα το κρυφό όνομα project-E, αλλά εγώ το βάφτισα programme-banis (από το ‘banishment’, εξορία) και ο προϊστάμενός μου, νομίζοντας ότι το ταυτίζω λόγω εργασιακής ευσυνειδησίας με το επίθετό μου, το κράτησε επίσημο. Και ενώ όλα πήγαιναν κανονικά, ή έτσι νομίζαμε, στο ενδέκατο τρίμηνο, Quarter - 11, μας έστειλαν στο σπίτι μας με την λακωνική δήλωση ότι το τεχνικό τμήμα στην Γεωργία διαλύεται, ‘permanently discontinued’ είπανε»

Ο Γιάννης έκανε αθόρυβα με τα χείλια του προς τον Αλκίνοο «perm dis» και κούνησε με σημασία το κεφάλι του.

Ο Γρηγόρης κατάλαβε ότι μιλώντας πολύ μπορεί να τους είχε κουράσει, οπότε σταμάτησε την αφήγηση λέγοντας «Αυτά τα δικά μας. Εσείς τι πάθατε;».

Ο Γιάννης αντάλλαξε άλλη μια ματιά με τον Αλκίνοο και είπε: «Τίποτε μπροστά στα δικά σας. Μια υπερφόρτωση μας έκαψε ένα σωρό ασφάλειες, αλλά τις αλλάξαμε. Όλα είναι καλά τώρα».

._

Διήγημα [Για την Πατρίδα!]

Το διήγημα γράφτηκε σε διαγωνισμό συγγραφής μικρού διηγήματος Επιστημονικής Φαντασίας, που διοργανώθηκε στα πλαίσια του 3ου φεστιβάλ επιστημονικής φαντασίας Ερμούπολης (στην Σύρο). Δόθηκαν (α) μια σειρά φράσεων [Αφαιρέστε την ασφάλεια. Στοχεύστε στο κέντρο. Πιέστε την λαβή.] που θα έπαιζαν υποχρεωτικά κεντρικό ρόλο στο διήγημα και (β) ένα χρονικό περιθώριο δύο ωρών.
Συμμετείχαν επιτόπια δεκατέσσερις συγγραφείς και άλλοι επτά διαδικτυακά.
Η επιτροπή το κατέταξε στην τρίτη θέση.

---

Μανωλάς Εμμανουήλ, 19/05/2007

Για την Πατρίδα

Το ειδικό προσωπικό αντιμετώπισης καταστροφών είχε σπεύσει αμέσως μετά την πτώση του διαστημοπλοίου στην άκρη της πόλης. Ντυμένοι με ειδικά σκάφανδρα έβγαιναν από την θάλασσα στον εχθρικό αέρα και έψαχναν ανάμεσα στα συντρίμμια κινδυνεύοντας κάθε στιγμή να γλιστρήσουν στα κοφτερά βράχια. Αναθεματισμένα σκάφανδρα! Προτιμότερο ήταν να είχε πέσει το πλοίο στο νερό για να μπορούν να χρησιμοποιούν άνετα τα πλοκάμια τους.

Η αποστολή ήταν σαφής. Έπρεπε να βρουν οποιοδήποτε στοιχείο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον των εισβολέων. Ήταν η πρώτη φορά που είχαν φανεί τόσο απρόσεχτοι και έχαναν ένα πολεμικό τους τόσο κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Έπρεπε να ερευνηθούν γρήγορα τα κομμάτια του, γιατί οι εισβολείς έρχονταν ξανά και κατέκαιγαν τα συντρίμμια.

Οι συγκρούσεις διαρκούσαν πολλές περιστροφές του πλανήτη γύρω από τον ήλιο του. Πάμπολλες απώλειες είχαν υπάρξει, αλλά η εισβολή διατηρούσε την αρχική της λύσσα. Όλες οι διαπραγματεύσεις κατέληγαν σε αποτυχία, αφού το μόνο που αισθανόταν ο ένας λαός για τον άλλον ήταν απίστευτη απέχθεια. Ίσως αυτή τη φορά να μπορούσε να βρεθεί ένα αδύνατο σημείο των εισβολέων, ώστε η έκβαση της σύγκρουσης να είναι ευνοϊκή για τους πολυπλοκίτες.

Οι συσκευές υποστήριξης είχαν φτάσει στην ακτή και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ανοίγουν τα μεταλλικά διαμερίσματα. Δυστυχώς, η καταστροφή του διαστημοπλοίου ήταν πολύ εκτεταμένη. Μέσα του υπήρχαν μόνο λιωμένοι τετραπλοκίτες και διαλυμένες συσκευές.

Ξαφνικά, ο τολμηρός υποδιοικητής του προσωπικού έρευνας παρατήρησε ότι ένας από τους σκοτωμένους κρατούσε ένα άγνωστο κοκκινωπό όπλο. Μάλλον οι εισβολείς είχαν σχέδιο να προσεδαφιστούν και ο σκοτωμένος ήταν από το άγημα που θα προσπαθούσε να προβεί σε δολιοφθορές. Πόσο πολύ είχαν υποτιμήσει την νοημοσύνη των πολυπλοκιτών! Μέχρι να καταλάβουν πώς χάθηκε το πλοίο τους, η συσκευή ηλεκτρικής διαταραχής θα τους έκανε πολλές ζημιές.

Προσεκτικά ο υποδιοικητής σήκωσε το κόκκινο όπλο. Ευτυχώς υπήρχαν επάνω σ' αυτό οδηγίες χρήσης γραμμένες στην ηλίθια γλώσσα των εισβολέων.  Οι μεταφραστές θα μπορούσαν να καταλάβουν τι έγραφαν οι οδηγίες, γι αυτό έπρεπε να μεταφερθεί αμέσως το όπλο στα εργαστήρια. Με ταχύτατο συντονισμό με τον διοικητή, το όπλο απεικονίστηκε, απολυμάνθηκε, καλύφθηκε με προστατευτική υδατοστεγή μεμβράνη και στάλθηκε στην πόλη.

Το μεταφραστικό τμήμα έδωσε γρήγορα μια πρώτη εκτίμηση των οδηγιών:

«Πυροδιαγραφικό άγνωστο-σύμβολο άγνωστο-σύμβολο.  Αφαιρέστε την ασφάλεια. Στοχεύστε στο κέντρο. Πιέστε την λαβή. Τροφή-ξανά(?) πριν από 31/12/2017. Κατασκευή άγνωστη-λέξη για διαχωρική υπηρεσία».

Ειδικοί οπλοτεχνουργοί ειδοποιήθηκαν να  εκτιμήσουν αν μπορούσε να μελετηθεί η λειτουργία του νέου όπλου και, αν είναι δυνατό, να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητά του. Μετά από διαβουλεύσεις με την ανώτατη διοίκηση, αποφασίστηκε να μετακινηθεί το όπλο σε στρατιωτική εγκατάσταση μακριά από την κατοικημένη περιοχή.

Ενώ η αποστολή ήταν έτοιμη να αναχωρήσει, οι μεταφραστές έδωσαν με επιφύλαξη μια ερμηνεία της πρώτης λέξης, πυροδιαγραφικό. Το όπλο στρέφεται ενάντια σε μια πόλη. Η στόχευση γίνεται στο κέντρο της για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Όταν πιεστεί η λαβή πιθανώς δημιουργείται ρήγμα στον μανδύα του πλανήτη από το οποίο αναβλύζει το πύρινο εσωτερικό και η πόλη διαγράφεται – εξαφανίζεται.

Τώρα η κατάσταση είχε γίνει πολύ σοβαρή. Η δοκιμή του όπλου, αν γινόταν, θα μπορούσε να καταστρέψει με μια ασυγκράτητη κόλαση φωτιάς τις πανάκριβες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έπρεπε να γίνουν ξανά συσκέψεις.

Στο μεταξύ οι εισβολείς δεν έμειναν αδρανείς.

Πρώτα πλησίασε ένα σκάφος σε απόσταση ασφαλείας και κατέκαψε με κάποιο πυροδιαγραφικό χαμηλής έντασης τα συντρίμμια στην ακτή. Δυστυχώς δεν είχε αποτραβηχτεί όλο το προσωπικό αντιμετώπισης καταστροφών μέσα στην θάλασσα και χάθηκαν αρκετά άξια στελέχη. Όταν μαθεύτηκε αυτό, όλοι οι πολυπλοκίτες εξοργίστηκαν βαθυκόκκινα.

Μετά μαθεύτηκε ότι προτού νυχτώσει κατέβηκαν στην πεδιάδα αρκετά πλοία των εισβολέων και ετοιμαζόταν μια βάση. Αυτό πήγαινε πολύ! Οι τετραπλοκίτες είχαν απύθμενο θράσος.

Ο τολμηρός υποδιοικητής συνέλαβε τότε ένα καταπληκτικό σχέδιο, για να καταστραφούν τα εξαμβλώματα αυτά στην πεδιάδα, να αφανιστούν από την όψη του πλανήτη, να πάρουν ένα  μάθημα και να μη τολμήσουν ποτέ πια να απειλήσουν τους ειρηνικούς πολυπλοκίτες.

 Χρησιμοποιώντας τα προνόμια του αξιώματός του, έφθασε μέχρι τα εργαστήρια που φυλασσόταν το νέο όπλο. Το πήρε κρυφά μέσα σε ένα θύλακά του και βγήκε γρήγορα έξω. Φόρεσε σκάφανδρο, και προφυλαγμένος από το σκοτάδι, προχώρησε προς την πεδιάδα. Πλησίασε πολύ προσεκτικά, αφαίρεσε την ασφάλεια του όπλου και στόχευσε στο κέντρο των εγκαταστάσεων.

Θα έχανε την ζωή του, αλλά θα γλίτωνε η πατρίδα.

Πίεσε την λαβή και ενώ πέθαινε από τα πυρά των φρουρών, είδε έκπληκτος ότι το νέο καταστροφικό όπλο απλά τους έκανε κάτασπρους από τους αφρούς.

._

Για τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ

Όλοι σχολίασαν το κλείσιμο της ΕΡΤ ΑΕ (Τρίτη 11 Ιουνίου 2013) με διάφορα επιχειρήματα, νομικά, εθνικά, συναισθηματικά, κλπ. Κάποιοι, έχοντας εσωτερική πληροφόρηση, δημοσίευσαν κρυφούς μισθούς, ειδικές συμφωνίες, ρουσφέτια, σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών.
Πολλοί πήραν θέση υπέρ της απόφασης, πολλοί πήραν θέση υπέρ της ανοικτής ΕΡΤ.

Ας δούμε συγκεντρωμένα εδώ μερικά από τα δικά μου σχόλια.

Τρίτη
Η ΕΡΤ θα μπορούσε να συμμαζευτεί κατά ένα μεγάλο μέρος. Για παράδειγμα, να παραμείνουν ένα τηλεοπτικό κανάλι και ένας ραδιοσταθμός εθνικής εμβέλειας (ας είναι και δορυφορικά).
Αυτό που δεν πρέπει να χαθεί μέσα στην αναμπουμπούλα είναι το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ. Αν καταφέρουμε να χαθεί, θα είναι τεράστια ιστορική απώλεια.
===
Η κίνηση του συμμαζέματος που λέω, θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια.
Για παράδειγμα, όταν ανέλαβε ο ΓΑΠ, έπρεπε πάραυτα (1) να καταργήσει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, (2) να μαζέψει τα κρατικά κανάλια σε ένα και να ματαιώσει τα περιττά έξοδα (πχ Γιουροβίζιον). Δεν έκανε τίποτε σωστό και την συνέχεια την ζούμε.
===
23:11 Οι οθόνες της ΕΡΤ μαύρισαν.
Ελπίζω να μην είναι νέα εκπομπή για το μέλλον μας.

Τετάρτη
Εμείς περιμένουμε να δούμε ποιος θα ωφεληθεί από το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ.
===
ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΧΘΕΣ
• Πέντε κανάλια: ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3, ERT WORLD (δορυφορικό), ΕΡΤ HD (Ψηφιακό)
• Επτά ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Αθήνα: 91.6 Πρώτο Πρόγραμμα, 103.7 Δεύτερο Πρόγραμμα, 90.9 Τρίτο Πρόγραμμα, 93.6 Kosmos, 101.8 ΕΡΑ Σπορ, 106.7 Φιλία, Πέμπτο Πρόγραμμα-Φωνή της Ελλάδας [στα βραχέα σε όλο τον κόσμο])...
• ... και τρεις ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα τη Θεσσαλονίκη (95.8, 102 και Τρίτο)...
• ... και 19 περιφερειακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί ανά την Ελλάδα
• Τα μουσικά σύνολα (Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα, Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής, Χορωδία)
• Μια έντυπη έκδοση, η «Ραδιοτηλεόραση»
• Ο διαδικτυακός τόπος www.ert.gr, το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ archives.ert.gr.
(πηγή alfavita.gr)

Είδα μαύρο ακόμη στο κανάλι της Βουλής,
σε όσα ξένα κανάλια είχαν αντικαταστήσει τα ψηφιακά κανάλια της ΕΡΤ,
σε μερικά μικρά ελληνικά κανάλια,
σε ιδιωτικά κανάλια που αναμετέδιδαν και σήμερα σήμα από την ΕΡΤ.
===
Νομίζω ότι η σωστή σειρά ενεργειών θα έπρεπε να είναι διαφορετική :
* Δημιουργείται ο νέος φορέας στον οποίο μεταβιβάζεται η κυριότητα βασικών περιουσιακών στοιχείων.
* Δίνουν εξετάσεις με ΑΣΕΠ για πρόσληψη σε αυτόν όσοι έχουν τα προδιαγραφέντα προσόντα (και οι υπάλληλοι της ΕΡΤ φυσικά).
* Οι επιτυχόντες προσλαμβάνονται στον νέο οργανισμό (τα θέματα αποζημίωσης και προϋπηρεσίας των υπαλλήλων της ΕΡΤ αντιμετωπίζονται νόμιμα).
* Οι υπάλληλοι της ΕΡΤ απολύονται κανονικά.
* Η ΕΡΤ ΑΕ εκκαθαρίζεται.
* Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία μεταβιβάζονται στον νέο οργανισμό ή πωλούνται.

Είδαμε να απομακρύνονται από τους χώρους εργασίας τους υπάλληλοι που δεν είχαν παραλάβει έγγραφη απόλυση. Αυτό δείχνει έλλειψη προετοιμασίας από την κυβερνητική πλευρά.
===
Δεν ξέρω τι θα γίνει με τις εκκρεμούσες πανελλήνιες εξετάσεις, που γίνονταν μέσω αναμεταδοτών της ΕΡΤ.
Δεν ξέρω τι θα γίνει με την ενημέρωση της ομογένειας σε όλο τον κόσμο, που ήταν έργο της ΕΡΤ.

Πέμπτη
Η κρατική τηλεόραση είχε ενίοτε εκπαιδευτικό ή και καθοδηγητικό ρόλο.
Τώρα, που είναι μαύρες οι οθόνες, ίσως μας υπαγορεύει τι να ψηφίσουμε.
===
Κι ένα κερασάκι στην τούρτα: Μάθαμε ότι το όνομα του νέου φορέα θα είναι nerit, του οποίου την ιδιοκτησία πρόλαβε και κατοχύρωσε άλλος!

Τριακοστό Τρίτο Συμπόσιο Ποίησης

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ (http://www.poetrysymposium.gr)

                                                Ποίηση και Αλογία                

                                                 Πάτρα 5− 7 Ιουλίου 2013                       

Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών

Το Τριακοστό Τρίτο Συμπόσιο Ποίησης αφιερώνεται

στη μνήμη της Λύντιας Στεφάνου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Πρωί, 12.00

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΟ

ΛΥΝΤΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Πρόεδρος: Σωκράτης Λ. Σκαρτσής

Εισηγήσεις

·         Αλέξης Ζήρας: Ενόραση και Ρεαλισμός στην ποίηση της Λύντιας Στεφάνου

·         Γιώργος Αράγης: Λίγα για τον δοκιμιακό λόγο της Λύντιας Στεφάνου

Απαγγελία ποιημάτων από το έργο της: Ασπασία Λυκουργιώτη

Η Λύντια Στεφάνου διαβάζει απόσπασμα από τα Τοπία από την καταγωγή και την περιπλάνηση του Υκ (www.poeticanet.com)

Συζήτηση – Παρεμβάσεις

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Απόγευμα, 18.00

Πρόεδρος: Κατερίνα Συνοδινού, ομότιμη καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Εισηγήσεις

·         Νάνος Βαλαωρίτης, ποιητής: Ο παράγων άλογο

·         Γιώργος Αράγης, κριτικός λογοτεχνίας-δοκιμιογράφος: Το άλογο ως ποιητική έκφραση

·         Σάββας Μιχαήλ: «Όλη η εξουσία στον έναστρο ουρανό». Ο πέραν του λόγου Λόγος του ποιητή Βελιμίρ Χλιέμπνικωφ

·         Σωτήρης Τριβιζάς, συγγραφέας: Ελληνικός υπερρεαλισμός. Ένα κίνημα μεταξύ δύο πολέμων

·         Βασιλική Γκούνη, Ευαγγελία Ιορδανάκη, μεταπτυχιακές φοιτήτριες ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Αθηνών, Θανάσης Νάκας: Όψεις του παραλόγου στην ποίηση για παιδιά

·         Ευαγγελία Ιορδανάκη, Βασιλική Γκούνη, Θανάσης Νάκας: Ποίηση παραλόγου για παιδιά (ελλήνων και ξένων δημιουργών)

Συζήτηση − Παρεμβάσεις

ΣΑΒΒΑΤΟ

Πρωί, 09.30

Πρόεδρος: Θανάσης Νάκας

Εισηγήσεις

·         Θανάσης Χατζόπουλος, ποιητής, παιδοψυχίατρος, ψυχαναλυτής: Η ποίηση από την εκχέρσωση στην καλλιέργεια του νοήματος

·         Κατερίνα Συνοδινού: Το άλογο στον Ευριπίδη

·         Ξένη Σκαρτσή: Δημοτικό τραγούδι και αλογία

·         Λίζυ Τσιριμώκου, καθηγήτρια Θεωρίας της Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Γραμματολογίας ΑΠΘ: Στίχος πειραματισμού ή καταστροφής;(Μ. Μητσάκης, Γ. Εξαρχόπουλος, Ν. Λαπαθιώτης, καί τινες άλλοι...)

·         Μαρία Ιατρού, επίκουρη καθηγήτρια τμήματος Φιλολογίας ΑΠΘ: «Και τον βοριά τον δροσερό τον πήραν τα καράβια…» Το έλλογο, το άλογο και το δημοτικό τραγούδι στον Διάλογο Σεφέρη-Τσάτσου

·         Βούλα Επιτροπάκη, ποιήτρια: Ποιητικός λόγος: από τη λογική ακολουθία και την κανονιστική εφαρμογή ως τη σιωπηρή παράβαση

Συζήτηση − Παρεμβάσεις

Ποιητικές αναγνώσεις

Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2012 του Συμποσίου Ποίησης

Ψηφοφορία των συνέδρων για τα Βραβεία καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2012

ΣΑΒΒΑΤΟ

Απόγευμα, 18.00

Πρόεδρος: Γιώργος Κεντρωτής

ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΟΙΗΤΕΣ

Παρουσίαση των βραβευθέντων με τα Βραβεία Ποίησης 2011 του Συμποσίου Ποίησης

Αργύρης Παλούκας: Θέλω το σώμα μου πίσω, εκδόσεις Μεταίχμιο (1ο Βραβείο)

Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος, Η Διάβολος, Οι εκδόσεις των Φίλων (2ο Βραβείο)

Αλέξιος Μάινας, Το περιεχόμενο του υπόλοιπου, εκδόσεις Γαβριηλίδης (3ο Βραβείο)

Παρουσίαση: Αλέξης Ζήρας

• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Μικρή αναφορά στο έργο του Α.-Φ. Πασχαλά
• Αλέξης Ζήρας: Άννα Αφεντουλίδου
• Στέλιος Μαφρέδας: Θωμάς Ιωάννου
• Κώστας Κρεμμύδας: Χλόη Κουτσουμπέλη
• Θανάσης Κούγκουλος: Κούλα Αδαλόγλου
• Αλέξανδρος Αραμπατζής: Γεωργία Τρούλη
• Αλέξανδρος Αραμπατζής: Γιώργος Αλισάνογλου
• Γιώργος Σταματόπουλος: Δημήτρης Νανούρης

ΚΥΡΙΑΚΗ

Πρωί, 11.30

Πρόεδρος: Ξένη Σκαρτσή

Εισηγήσεις

·         Λάμπρος Σπυριούνης, ποιητής: Το χαλασμένο τηλέφωνο (υποενάντιες προτάσεις, λεπτομέρειες ασύρματες)

·         Θανάσης Β. Κούγκουλος, δρ Νεοελληνικής Φιλολογίας, Μορφές του άλογου και του παράδοξου στην ποίηση της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς

Συζήτηση – Παρεμβάσεις

Απονομή 1ου, 2ου και 3ου Βραβείου Ποίησης

καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2012 του Συμποσίου Ποίησης

Τελικός κατάλογος υποψηφιοτήτων για τα Βραβεία Ποίησης (1ο, 2ο και 3ο)

καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2012

Δημήτρης Αθηνάκης, Δωμάτιο μικρών διακοπών, ένα ποίημα μικρού μήκους και άλλα πλάνα, εκδόσεις Κέδρος

Παναγιώτης Αρβανίτης, Λευκό χιούμορ, εκδόσεις Γαβριηλίδης

Εσμεράλδα Γκέκα, Pulchritudo Bestiae, εκδόσεις Γαβριηλίδης

Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, Ανεκπλήρωτοι φόβοι, εκδόσεις Πολύτροπον

Άννα Γρίβα, Οι μέρες που ήμασταν άγριοι, εκδόσεις Γαβριηλίδης

Νικόλας Ευαντινός, Εννεός…, εκδόσεις Μανδραγόρας

Βασίλης Ζηλάκος, Ξύλο π’ αφράτεψε στο στόμα, εκδόσεις Οδός Πανός

Βάγια Κάλφα, Απλά πράγματα, εκδόσεις Γαβριηλίδης

Ανέστης Μελιδώνης, Επιστρέφω στο κύμα, εκδόσεις Γαβριηλίδης

Νίκη Χαλκιαδάκη, Aνάσκελη με πυρετό, εκδόσεις Μανδραγόρας

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών • Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας» • Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας • Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο • Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής • Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας» • Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, ποιητής • Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός • Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών • Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών • Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας • Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής

Επίτιμος Πρόεδρος Μιχάλης Γ. Μερακλής, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός

 

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Θεώνη Πουλή, Υπεύθυνη Γραμματείας (νηπιαγωγός) – Ιωάννα Μουστάκα (πτυχιούχος ΑΤΕΙ) – Κατερίνα Τσιούμα (μεταπτυχιακή φοιτήτρια Φιλολογίας): Υποδοχή και Εγγραφή Συνέδρων, Γραμματεία Συνεδριάσεων, Βιβλία συνέδρων • Θωμάς Παπαστεργίου: Φωτογραφικό αρχείο • Γιάννης Χατζηπανταζής: Υπεύθυνος δικτυακού τόπου Συμποσίου

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. • Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα. • Οι σύνεδροι έχουν το δικαίωμα ερώτησης, και παρέμβασης 5΄ στις εισηγήσεις (πρέπει όμως τη σχετική πρόθεσή τους να τη δηλώσουν στη Γραμματεία). Η δημοσίευσή τους αποφασίζεται από την Ο.Ε. • Η Γραμματεία βρίσκεται στη διάθεση των μελών του Συμποσίου καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων. • Παρακαλούνται τα μέλη του Συμποσίου να δηλώνουν τα στοιχεία τους σ’ αυτήν κατά την άφιξή τους • Κατά τη διάρκεια του τριημέρου θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο • Τα μέλη του Συμποσίου μπορούν να εκθέτουν βιβλία, φωτοτυπίες έργων ή ανακοινώσεις τους στο χώρο του Συμποσίου (μετά από συνεννόηση με τη Γραμματεία). • Πληροφορίες για τους εκδοτικούς οίκους από τους οποίους μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να προμηθευτούν Πρακτικά προηγούμενων Συμποσίων, καθώς και τις εκδόσεις του Συμποσίου Ποίησης, θα βρουν στην ιστοσελίδα του, http://www.poetrysymposium.gr.

Διεύθυνση Συμποσίου: Τ.Θ. 1142, Τ.Κ. 26110, Πάτρα, τηλ. 2610 991343, 210 9339192, ηλ. δ/νση: info@poetrysymposium.gr

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1. Ξενοδοχεία: Rion Beach, Γ΄ κατηγ., στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 991421-2 ● Porto Rio, Α΄ κατηγ. στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 992102 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 991801 ● Castello, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992957 ● Γεώργιος, Γ΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992627 ● Απόλλων, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 990426 ● Αστήρ, Α΄ κατηγ., Πάτρα, τηλ. 2610 277502, 2610 279812 ● Δελφίνι, Γ΄ κατηγ., στην Τερψιθέα, τηλ. 2610 421001-5 ● Τζάκι, Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 453960 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 991801 ● Ροδινή, Ψαθόπυργος, τηλ. 2610 931300.

2. Εστιατόρια: Σ’ ολόκληρη την παραλία του Ρίου και της Πάτρας και στο εσωτερικό του Ρίου και στους κοντινούς στη θάλασσα δρόμους της Πάτρας λειτουργούν διάφορα εστιατόρια.

3. Χρήσιμα τηλέφωνα: Τουριστική Αστυνομία: 2610 276998, 2610 451833, Πρακτορείο ΚΤΕΛ: 2610623887-8, Πρακτορείο ΟΣΕ: 2610639108-9, Ραδιοταξί: 18300, 2610 450000.

4. Το λεωφορείο αρ. 6 ξεκινά από τη γωνία Κορίνθου-Ερμού στην Πάτρα, συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο και φτάνει στο Ρίο.

5. Πληροφορίες για το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και την πρόσβαση σ’ αυτό: http://www.confer.upatras.gr.

Χορηγός: INTERAMERICAN

Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών

Η ανακοίνωση αυτή είναι και πρόσκληση στο Συμπόσιο