Σε ένα μακρινό πανεπιστήμιο (το Albany Νέας Υόρκης ΗΠΑ), ο πρόεδρος George M. Philip αποφάσισε στις 01.10.2010, επικαλούμενος οικονομικούς λόγους, την κατάργηση των τμημάτων Γαλλικών, Ιταλικών, Κλασσικών, Ρωσικών και Θεατρικών Σπουδών.
Ένα μήνα αργότερα, ο καθηγητής Βιοχημείας Gregory A. Petsko, από άλλο πανεπιστήμιο (το Brandeis στις ΗΠΑ), του έστειλε μια επιστολή (εδώ στην Αγγλική, εδώ στην Ελληνική γλώσσα σε μετάφραση του Μιχάλη Ζωντού για το TVxs).
Το κείμενο της επιστολής ρέει ευχάριστα, έχει χιούμορ και αναφορές από την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά είναι τελικά αδυσώπητο. Όσο προχωράει κανείς προς το τέλος της ανάγνωσης, τόσο περισσότερο καταλαμβάνεται από απόγνωση για τις αποφάσεις που κάποιοι άσχετοι παίρνουν επηρεάζοντας τις ζωές πολλών άλλων.
Εύκολα μπορούμε να σκεφτούμε την δική μας κατάσταση στην παιδεία, όπου γίνονται πολλές αλλαγές (συγχωνεύσεις σχολείων, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, διευρύνσεις των διδακτικών αντικειμένων χωρίς να εξετάζεται η επάρκεια του διδάσκοντος για το νέο αντικείμενο, και πάμπολλα άλλα) χωρίς να φαίνεται καθαρά αν όλα αυτά είναι βελτιώσεις, οπότε υπάρχουν συνεχείς αντιδράσεις.
Στην πραγματικότητα, η σκέψη μας μπορεί να φύγει από την παιδεία και να περιπλανηθεί σε άλλα θέματα της ζωής μας, οικονομικά, χωροταξικά, κλπ.. Πάλι θα βρούμε εκεί αποφάσεις που παίρνονται από ανεπαρκείς έως μέτριους αρμόδιους, ενώ ο "κοινός νους" είναι απλά απών.
Ένα παράδειγμα : Ανακαλύπτουν ότι ένας φορολογούμενος δήλωνε εισόδημα 30000 ευρώ τον χρόνο επί δέκα χρόνια με έξοδα 20000 ευρώ τον χρόνο. Ο κοινός νους λέει ότι θα μπορούσε να έχει καταθέσει στον λογαριασμό του το πολύ 10x10000 ευρώ όλα αυτά τα χρόνια. Ο έλεγχος βρίσκει ότι έχει δέκα εκατομμύρια ευρώ, και όχι εκατό χιλιάδες ευρώ όπως θα περίμενε κανείς.
Τι κάνει η πολιτεία; Του βάζει ένα πρόστιμο.
Τι άλλο έπρεπε να κάνει η πολιτεία; Να προβεί σε άμεση κατάσχεση υπέρ του Δημοσίου των παράνομα αποκτηθέντων χρημάτων.
Γιατί δεν το κάνει η πολιτεία αυτό; Γιατί όλοι οι έχοντες θα φρόντιζαν να βγάλουν "έξω" τα χρήματά τους.
Και γιατί δεν εφαρμόζεται ένα σύστημα να μη μπορεί κανείς να ξοδέψει (ή και να εξαγάγει) χρήματα που δεν έχει αποκτήσει νόμιμα; Δεν έχω απαντήσεις για όλα.
Εύκολο είναι : "Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει έναν λογαριασμό εσόδων - εξόδων. Το αρχικό υπόλοιπο είναι τα διαθέσιμα του προσώπου κατά την έναρξη της εφαρμογής του συστήματος. Για οποιαδήποτε έσοδα του προσώπου πρέπει να αυξάνεται το υπόλοιπο. Για να γίνουν κάποια έξοδα πρέπει να καλύπτονται από το υπόλοιπο του λογαριασμού. Ούτε φακελάκια, ούτε μίζες, ούτε κλοπιμαία μπορούν να αυξήσουν το υπόλοιπο, άρα δεν μπορούν να ξοδευτούν για αγορές".
Η τεχνολογία υπάρχει. Έχει ήδη εφαρμοσθεί ένα παρόμοιο σύστημα στην Αυστραλία (αλλά κάποιοι πονηροί στέλνουν τούβλα μέσω ταχυδρομείου σε ξένες χώρες και το ταχυδρομείο "φροντίζει να μην αντιλαμβάνεται" ότι περιέχουν δεσμίδες χρημάτων οι επιστολές!)
Η πολιτική βούληση δεν υπάρχει. (Σαν να λέμε, ή δεν ξέρουν να το εφαρμόσουν κάποιοι μέτριοι ιθύνοντες, ή δεν θέλουν να το εφαρμόσουν από ιδιοτέλεια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου