Διήγημα [Κολύμπι στα βαθιά...]

Σημείωση : Το διήγημα υποβλήθηκε στο ενδέκατο λογοτεχνικό εργαστήριο της ΑΛΕΦ.
Οι κριτικές (όσο ήμουν μπροστά) ήσαν γενικά καλές και τους ευχαριστώ όλους για τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις τους, αρκετές από τις οποίες αποδέχτηκα για να γίνει πιο εύληπτο το κείμενο.
Σημειώνω ότι τα παιδιά του Αλκίνοου, βασιλιά των Φαιάκων, λέγονταν Ναυσικάα και Λαοδάμας. (Καλά το έλεγε η Βουγιουκλάκη "Ναυσικάα...").

---

26/04/2008, Μανωλάς Εμμανουήλ

Κολύμπι στα βαθιά...

{ Στον τρίτο όροφο του κτηρίου Διαπίστευσης εκπροσώπων τύπου, πολύ βολικά κοντινό στις αίθουσες συνεδριάσεων των Ενωμένων Εθνών, (305 East 45th Street New York, N. Y. 10017), υπάρχει ένα ωραίο μπαράκι, το Ex-Press.

Είμαι τυχερή που έχω βρει δουλειά και είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένη που εργάζομαι εδώ. Γιατί εδώ δίνουν ραντεβού οι αρμόδιοι, και πριν από τις συσκέψεις για να συνεννοηθούν ώστε να έχουν κοινή γραμμή, αλλά κυρίως μετά τις συσκέψεις τους για να συναντηθούν με τους ευνοούμενούς τους δημοσιογράφους και να κάνουν τις περιζήτητες «αποκλειστικές δηλώσεις» που τους αποφέρουν τα χοντρά λεφτά. Οι μεγαλύτερες αμοιβές συνεπάγονται περισσότερα κεράσματα, οπότε έχω κι εγώ τα τυχερά μου. Αυτή την ώρα όμως είναι σχετικά νωρίς και δεν έχουμε πολυκοσμία.

Το τι ακούνε κάθε μέρα τα αυτιά μας κυριολεκτικά δεν περιγράφεται, από την μια μεριά επειδή συζητιούνται απίστευτα θέματα, κι από την άλλη μεριά επειδή μιλιούνται εδώ όλες οι γλώσσες του κόσμου.

Για στάσου, άκουσα Ελληνικά. Σε ένα τραπεζάκι δίπλα στο ανατολικό παράθυρο βλέπω την πάντοτε εντυπωσιακή κυρία Ναυσικά, με κατάμαυρα μαλλιά σήμερα και ωραίο γαλάζιο στρετς φόρεμα, κυβερνητική αρμόδια για πολυμεσικές επικοινωνίες. Είχαμε γνωριστεί όταν μου ζήτησε λικέρ κουμκουάτ κι εγώ της αντιπρότεινα κοριαντολίνο. Τότε κατάλαβε ότι ήμουνα πατριώτισσά της και μου μίλησε Ελληνικά. Η κυρία Ναυσικά έρχεται καθημερινά, και μιλάμε. Συνηθίζει να μιλάει για την Κέρκυρα όπου γεννήθηκε πάντα με νοσταλγία, όπως κι εγώ για τη Ρόδο.

Τώρα μιλάει με τον μικρότερο αδελφό της, τον κύριο Λαοδάμαντα, ομορφούλη καστανομάλλη με ανοιχτοκίτρινο λινό κοστούμι, που ως πολύγλωσσος ερευνητής πληροφορικής ήταν αποσπασμένος τα τελευταία χρόνια στην διαστημική υπηρεσία που είχε πλημμυρίσει με στρατιωτικούς.

Θα έλεγα πως είχαν αρκετούς μήνες να συναντηθούν γιατί παρατηρούν ο ένας τον άλλον με ενδιαφέρον. Τους έχει σερβίρει άλλη συναδέλφισσα, αλλά με καίει η περιέργεια να μάθω για ποιο θέμα μιλούν. Ας κρυφακούσω για λίγο. }

Λαοδάμας: «Και τι έγινε που πέρασε η έκπληξη της αρχικής είδησης; Είναι σίγουρο ότι στο μυαλό κάθε ανθρώπου οπουδήποτε στην Γη γυρίζει επίμονη η ίδια σκέψη ‘Δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν!’ Το σκέφτομαι κι εγώ, το σκέφτεσαι κι εσύ, το σκέφτεται όλος ο πλανήτης!».

Ναυσικά: «Για ορισμένους θρησκευόμενους, που είχαν στηρίξει την πορεία τους στην ζωή σε μια αναπόδεικτη μοναδικότητα, στο ότι μόνο η δική τους πίστη ήταν η αληθινή, η είδηση ήταν οδυνηρή, με άμεσες επιπτώσεις μόλις η μοναδικότητα γκρεμίστηκε στην ανυπαρξία. Ή θα έπρεπε λοιπόν να επινοήσουν τάχιστα νέους δρόμους σκέψης και να δώσουν προτεραιότητα στην προβολή άλλων αξιών και κυρίως να πείσουν τον κόσμο τους, ή θα έχαναν για πάντα την ελπίδα ότι θα συνέχιζαν να ζουν μέσα στα μεγαλεία όπως στα περασμένα χρόνια που όλοι τους σέβονταν και τους εκτιμούσαν».

{ Μα τι λένε τώρα; Ποιους θρησκευόμενους απ’ όλους; }

Λ: «Μπορεί να ισχύει αυτό, αλλά για τους πολλούς απλούς ανθρώπους, αυτούς που έχουν συνηθισμένες δουλειές χωρίς διακρίσεις και αξιώματα, η είδηση ήταν πηγή ανεξήγητης χαράς. Ίσως ήταν η αίσθηση της απίστευτης περιπέτειας που θα ζήσουμε όλοι, πρώτοι εμείς στην ανθρώπινη ιστορία, όταν θα υποδεχθούμε τους εξωγήινους».

{ Αχ, ναι, κι εγώ θέλω να δω πώς μοιάζουνε. }

Ν: «Ίσως, πάλι, να υπήρξε αμυδρή ελπίδα πως τα πράγματα θα άλλαζαν προς το καλύτερο. Αυτοί οι εξωγήινοι μπορεί να ήσαν μια κάποια λύση, όπως θα έλεγε ο Αλεξανδρινός ποιητής. Κατ' αρχήν είναι σε όλους τους διπλωμάτες ολοφάνερο ότι η παγκόσμια κατάσταση είναι απελπιστική. Στον αιώνα μας, όσο απίστευτο κι αν μοιάζει, υπάρχουν κατακτητές χωρών που δεν δείχνουν διάθεση να υποχωρήσουν, καθώς και επίδοξοι δυνάστες, και δεν εξαιρώ κανέναν, που στέλνουν στρατεύματα σε διπλανές ή μακρινές χώρες προσπαθώντας να διευρύνουν τον ζωτικό χώρο τους».

Λ: «Αυτό ήταν η δογματική βάση του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος. Θυμάσαι πώς το είχε πει ο Χίτλερ;»

Ν: «Grossdeutschland Lebensraum».

Λ: «Πάντα πρόφερες άψογα τα Γερμανικά σου. Ζωτικός χώρος για μια Μεγάλη Γερμανία. Όταν γίνονται πιεστικές οι δημογραφικές ανάγκες, μέχρι πού πρέπει να φτάνει ο χώρος αυτός; Στις αποικίες; Αλλά δεν είναι μόνο οι στρατιωτικοί που υπόσχονται βελτιώσεις στην ποιότητα ζωής και προωθούν τα σχέδιά τους. Είναι και οι παραγωγοί καταναλωτικών αγαθών που βλέπουν μόνο το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Για παράδειγμα, αν τους έλεγες ότι τα σπαρτά, που απαιτούνταν για να μετατραπούν σε βιοκαύσιμο και να γεμίσουν μια φορά το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου σου, ήσαν τόσα όσα χρειάζονταν για να θρέψουν το παιδί σου έναν ολόκληρο χρόνο, δεν επρόκειτο να αλλάξουν άποψη».

{ Να πω του Τέλη να μην αγοράσει εκείνες τις μετοχές για βιοκαύσιμα. }

Ν: «Θα σου έλεγαν ‘ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του’. Ή ‘δεν θα σώσουμε εμείς τον κόσμο’. Ή ‘όπως τα βρήκαμε έτσι θα τα αφήσουμε’. Status quo».

Λ: «Ή ‘Σώπα εσύ, δεν ξέρεις’. Ή ‘Αυτά είναι απόψεις των οικολόγων που ποτέ δεν θα βρεθούνε στην κυβέρνηση, αφού κάνουν εχθρούς τους τούς βιομηχάνους που την στηρίζουν’, όπως μας έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας. Θα πάμε το βράδι μαζί στο σπίτι σου να δω τη μάνα μας να μη λέει ότι ξέχασα την σημασία της οικογένειας, έτσι;».

{ Πονετικό παιδί! }

Ν: «Σίγουρα, θα χαρεί πολύ. Αλλά όλα αυτά που λέμε και πιστεύουμε έχασαν ξαφνικά, αν όχι την σημασία τους, τουλάχιστον την σπουδαιότητά τους. Μπορεί αυτοί που έρχονται να κυριαρχήσουν, και οι διαφορές που σήμερα θεωρούμε σημαντικές να αποδειχθούν απολύτως αμελητέες μπροστά στον κοινό εχθρό. Όμως ποιος πολιτικός ή στρατιωτικός ή και ιεροκήρυκας μπορούσε να φανταστεί ότι η Γη είχε δίδυμο πλανήτη στην ίδια τροχιά αλλά κρυμμένο για πάντα πίσω από τον ήλιο;»

Λ: «Ίσως κάποιοι συγγραφείς φανταστικών ιστοριών, που ήθελαν να βρουν την πηγή των ιπταμένων δίσκων. Ξαφνικά εμφανίζονται από κάπου, κάπου πάνε και κρύβονται, βολικό μοιάζει το πίσω μέρος του ήλιου. Και ιστορίες έχουν γραφτεί και ταινίες έχουν γυριστεί».

Ν: «Τον περασμένο αιώνα, τότε που η επιχείρηση “Κλημεντίνη” χαρτογραφούσε την Σελήνη, υπήρχαν πολλές προσομοιώσεις για την δημιουργία της Γης και της Σελήνης και των άλλων πλανητών. Αστέρια περαστικά, που σήκωσαν όγκους ύλης από τον ήλιο, ή περιπλανώμενοι πλανήτες που συγκρούστηκαν με τους υπάρχοντες».

Λ: «Κάπως έτσι περιέγραψαν πως ξεριζώθηκε η ήπειρος Μου, από την περιοχή που τώρα απλώνεται ο Ειρηνικός Ωκεανός, και σχημάτισε το φεγγάρι μας. Από επιστημονική φαντασία οι συγγραφείς μας δεν είναι στερημένοι».

{ Καλέ αυτό το θυμάμαι! Το είχα διαβάσει σε κάτι παλιά DC κόμικς που είχε αγοράσει σαν επένδυση ο Τέλης! }

Ν: «Καθώς, λοιπόν, δεν ήταν δύσκολο να φανταστούν και μια αθέατη Δεύτερη Γη, είχαν πραγματικά μελετήσει και την περίπτωση αυτή. Η μάζα της Γης είναι αμελητέα ποσότητα στο ηλιακό σύστημα. Ένα σκουπιδάκι λιγότερο ή περισσότερο δεν αλλάζει τις κοσμικές εξισώσεις και η αντιδιαμετρικότητα διατηρεί άψογα τις ισορροπίες».

Λ: «Αν πραγματικά υπήρχε ένας πλανήτης, δεν θα επηρέαζε τις τροχιές των άλλων πλανητών, ιδιαίτερα της Αφροδίτης, όταν περνούσαν από κοντά του;»

{ Ένα τρεμούλιασμα στην τροχιά θα το έχει στα σίγουρα! }

Ν: «Βέβαια, αλλά αφού αυτό συνέβαινε πίσω από τον τεράστιο σχετικά όγκο του ήλιου, δεν ήταν άμεσα παρατηρήσιμο. Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ότι η Αφροδίτη είναι ο μόνος από τους εσωτερικούς πλανήτες που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του ανάδρομα, όπως αν γύριζε η Γη από Ανατολή προς Δύση. Φυσικά ποτέ δεν φανταστήκαμε την αιτία αυτής της κοσμικής ανωμαλίας».

Λ: «Τώρα όμως δεν είναι φαντασία».

Ν: «Ευτυχώς υπάρχουν οι εικόνες που έστειλε με υπέροχη ανάλυση το νέο τροχιακό παρατηρητήριο “Φρεντ Χόιλ”, όταν στα μέσα του περασμένου Ιούλη βρέθηκε να προπορεύεται δυο μήνες πάνω στην τροχιά της Γης που ήταν σε αφήλιο και ‘είδε’ τον αδελφό πλανήτη στο περιήλιό του. Λαμπερός, με άλβεδο 0,39, ακριβώς όσο και η Γη, και το ίδιο γαλανός. Και πριν προλάβουμε να αναρωτηθούμε τι σήμαινε για μας αυτή η ανακάλυψη, να χαρούμε για την νέα προοπτική κατάκτησης, έφτασε το μήνυμα. Ευτυχώς που ήταν κατάλληλα εξοπλισμένος ο “Φρεντ Χόιλ” και έπιασε το ραδιοκύμα».

{ Ώστε λοιπόν για την Γη μας είχε γράψει την μουσική του ο Βαγγέλης Παπαθανασίου στο σιντί “άλβεδο 0,39” ! }

Λ: «Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε τους στρατιωτικούς ότι δεν ήταν κάποια χοντρή φάρσα ή κάποιος κακός υπολογισμός της θέσης της πηγής».

Ν: «Είμαι περίεργη να ξαναδώ το μήνυμα. Για περίμενε». (Άρχισε να ψάχνει μέσα στον ξεχειλισμένο χαρτοφύλακά της. Πρώτα έβγαλε ένα καθρεφτάκι, το άνοιξε, κοιτάχτηκε στιγμιαία και είπε ‘Δεν έχω βγάλει τα φρύδια μου’...

{ Ο Λαοδάμας την κοίταξε απορημένος. Πολύ φυσικά! Αφού δεν καταλαβαίνουν οι άντρες απ’ αυτά.}

...Μετά έβγαλε έναν γαλάζιο φάκελο τον ακούμπησε στο τραπεζάκι παραμερίζοντας το τσάι της. Τον άνοιξε στην πρώτη σελίδα και διάβασε... )

«Hi guys. I just saw you exist. I track radio receives, busy I read. Words I have at last, also I have difficulties. A lot of jobs here. I hope visit you after two years. Zaf».

{ Να μη με λένε Αγορή αν κατάλαβα γρυ. Και τι σόι όνομα είναι αυτό το Ζαφ; Παράξενο! }

Λ: «Διάβασε και την επίσημη ελληνική μετάφραση. Έχουμε αρκετό χρόνο μέχρι να αρχίσει το συνέδριο των επιτροπών άμυνας».

{ Ο κύριος Λαοδάμας πίνει καφέ καπουτσίνο. Δεν προσέχει πολύ την υγεία του. }

Ν: «Γεια σας παίδες. Πρόσφατα είδα πως υπάρχετε. Παρακολουθώ ράδιο λήψεις, που πολυάσχολος διαβάζω. Λέξεις έχω τελικά, επίσης έχω δυσκολίες. Πολλές δουλειές εδώ. Ελπίζω επισκεφθώ σας ύστερα από δύο έτη. Ζαφ».

Λ: «Πλάκα είχε που προσπάθησαν να το κρύψουν σαν στρατιωτικό μυστικό άκρως απόρρητο. Μόλις καθόρισαν την διαβάθμιση, αμέσως διέρρευσε».

Ν: «Δεν ήταν περίεργο που ήρθε το πρωτότυπο σε σπασμένα Αγγλικά;»

Λ: «Όχι. Λέει το μήνυμα ότι παρακολουθεί ραδιολήψεις, και πάμπολλες εκπομπές μας είναι Αμερικάνικες. Βέβαια θα τις πιάνουν με υποβαθμισμένη ποιότητα λόγω ανάκλασης».

Ν: «Λες αυτό να φταίει για την ποιότητα των εκπομπών;»

{ Η κυρία Ναυσικά χαμογελάει πολύ όμορφα. Ο κύριος Λαοδάμας παρασύρθηκε και γελούν μαζί. Αχ! Όταν γελάει γίνεται κούκλος! }

«Πάντως πάθατε πραγματικά την πλάκα σας όταν το μεταφράσατε σε διάφορες γλώσσες και προσέξατε ότι έλειπαν πάντοτε τα δύο γράμματα».

{ Ποια γράμματα; }

Λ: «Κάθε γλώσσα μπορεί να μελετηθεί σαν απλή ακολουθία φωνημάτων, κι αυτή η Μαρκοβιανή αλυσίδα, όπως την λένε, ορίζει με ποια συχνότητα εμφανίζεται ένα γράμμα μετά από κάποια ομάδα γραμμάτων. Και οι δυάδες και οι τριάδες γραμμάτων έχουν κι αυτές κάποια συχνότητα στην κάθε γλώσσα. Αυτό το μήνυμα δεν καταφέραμε να το ταιριάξουμε με καμία ανθρώπινη γλώσσα αφού δεν περιέχει Μι και Νι, αλλά ούτε και οι μεταφράσεις του έχουν! Βέβαια ήταν σύντομο για ακριβή πορίσματα».

Ν: «Η ανωμαλία αυτή μπορεί να οφείλεται στο μεταφραστικό λογισμικό σας».

Λ: «Μπορεί. Είναι αδύνατον να το ελέγξουμε όλο. Αυτό που μας έχει βασανίσει  ήταν η χρήση του ενικού αριθμού στο μήνυμα έξι φορές ‘… εγώ διαβάζω … έχω … ελπίζω …’. Θα ήταν πιο σωστό να λέει στον πληθυντικό ‘εμείς ελπίζουμε’. Και τι σημαίνει το ‘Ζαφ’ στο τέλος;»

{ Έλα ντε! }

Ν: «Ζάφοντ Μπίμπλμπροξ;»

{ Η κυρία Ναυσικά γέλασε τόσο ξαφνικά που γύρισαν και την κοίταξαν από τα διπλανά τραπέζια. Φυσικά δεν ενοχλήθηκε καθόλου. }

Λ: «Ναι. Γέλα κι εσύ τώρα μαζί μας! Το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι έχουν διαβάσει τον Ντάγκλας Άνταμς! Αλλά, σοβαρά τώρα, ποια κοινωνία λέει ‘εγώ’; Οι σκέψεις μας πηγαίνουν σε ολοκληρωτικές κοινωνίες μυρμηγκιών και τερμιτών».

Ν: «Αν μας μιλούσαν τα μυρμήγκια της Γης, πώς προϋποθέτεις ότι θα έλεγαν ‘εμείς’ ή θα έλεγαν ‘εγώ’; Θα μπορούσε να βγει μπροστάρης ένα κοκκινωπό ψηλοπόδαρο με θεληματικές δαγκάνες και να μας πει ‘Είμαι ο χιλίαρχος Τζιτζιφιόγκος Εξαπόδω Εντομίδης. Πηγαίνετέ με στον Καίσαρά σας’».

{ Πολύ καλό το Εξαπόδω, ενδιάμεσο του Εξάποδο και του Εξαποδώ. Για πότε το σκάρωσε; Είναι πολύ έξυπνη λοιπόν! }

Λ: «Και ποιοι μας έστειλαν το μήνυμα από την Δεύτερη Γη; Τα μυρμήγκια της που έχουν τεχνολογική υποδομή για να στέλνουν ραδιοκυματικά σήματα; Που μπορούν να μαθαίνουν ανθρώπινες γλώσσες; Τα μυρμήγκια της που λένε ‘εγώ’; »

Ν: «Δεν μάθανε τις γλώσσες μας πολύ καλά. Αλλιώς θα υπέγραφαν ‘Οι ιππότες που λένε Νι!’».

{ Τι είπε τώρα; }

Λ: «Στα κέφια σου είσαι σήμερα».

Ν: «Αγορή, έλα να κάτσεις κοντά μας αν δεν έχεις δουλειά. Δεν χρειάζεται να ξεροσταλιάζεις – και θα ακούς και καλύτερα».

{ Γελάνε, αλλά δεν με νοιάζει, θα πάω. }

Αγορή: «Γεια σας κυρία Ναυσικά, είναι τόσο ενδιαφέροντα αυτά που λέτε, και πάντα με μαγεύει ο ήχος των Ελληνικών. Καλώς δεχτήκαμε και τον κύριο Λαοδάμαντα! Συνεχίστε, δεν θα ενοχλήσω καθόλου».

Λ: «Δεν ενοχλείς, κάθισε εδώ δίπλα μου, είναι χαρά μας. Πες μου Ναυσικά, τι έχετε καταφέρει τελικά εσείς με την μελέτη των εικόνων;»

{ ...και μυρίζει όμορφα π' ανάθεμά τον... }

Ν: «Μελετούμε πολύ προσεκτικά όλες τις φωτογραφίες από τον δίδυμο πλανήτη που στέλνει ο “Φρεντ Χόιλ”. Και ενώ καταλαβαίνουμε ότι η αποστολή του μηνύματος αποδεικνύει τεχνολογική πρόοδο, δεν βρίσκουμε κανένα ίχνος επέμβασης με τεχνικά έργα στο ορατό μέρος της επιφάνειας της Δεύτερης Γης».

{ Ο Τέλης πιστεύει ότι το πιο ωραίο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας είναι 'Το Μαύρο Σύννεφο' του αστρονόμου Φρεντ Χόιλ. Εμένα μου αρέσουν περισσότερο τα κοινωνικά μυθιστορήματα, με ανθρώπινες σχέσεις. }

Λ: «Άδικα χάνετε τον χρόνο σας. Είναι πασίγνωστο ότι τα μυρμήγκια ζουν μέσα στο έδαφος, άρα είναι μάταιο να ψάχνετε για πόλεις στην επιφάνεια».

Ν: «Σαχλαμάρες! Αλλά κι αν είναι έτσι, τι λες για το μέγεθος; Φαντάζεσαι μια κοινωνία από μικροσκοπικά μυρμηγκάκια, ή έχουν εξελιχθεί εκεί σε μεγαλόσωμα ζώα;»

Λ: «Δυστυχώς, παρά το ότι το ζητήσαμε σε όλες τις εκπομπές μας σε διάφορα μήκη κύματος, δεν λάβαμε δεύτερο μήνυμα και δεν μπορούμε να δώσουμε καμία απάντηση, οπότε η ανησυχία μας ανεβαίνει στα ύψη. Θα μπορούσαν να μας πουν κάτι για τον πολιτισμό τους, για να καταλάβουμε ποιες είναι οι διαθέσεις τους. Οι στρατιωτικοί μιλούν απροκάλυπτα για εισβολή. Προετοιμάζουν εξοπλισμούς σαν τρελοί και μερικοί πραγματικά τρελαμένοι μελετούν πληθυσμούς μυρμηγκιών για να εντοπίσουν ιδιαίτερες συμπεριφορές ή ίχνη προετοιμασίας για υποδοχή των ξένων».

Ν: «Σου έχω πει έγκαιρα την γνώμη μου για την υπηρεσία που πήγες και έπιασες δουλειά, αλλά είναι αλήθεια ότι οι θεωρίες συνωμοσίας συζητιούνται παντού. Και στην δική μας ομάδα, ήταν αδύνατο να ακουστούν οι συνετοί, οι συγκρατημένοι. Κι όσο περνούσαν οι μήνες η κατάσταση χειροτέρευε, μέχρι που επικράτησε η αδικαιολόγητη –ίσως και φοβική– άποψη ότι η παράλληλη εξέλιξη των δύο πλανητών στην ίδια απόσταση από τον ίδιο ήλιο θα έπρεπε να οδηγήσει στην εξέλιξη παρόμοιων πλασμάτων».

Λ: «Καλά, τελείως βλαμμένοι είναι αυτοί στην νέα κυβέρνηση;»

Α: «Μη λέτε τέτοια εδώ. Ευτυχώς που μιλάμε Ελληνικά».

Λ: «Δεν γνωρίζουν ότι στην Γη υπήρχαν χιλιάδες είδη που εξαφανίστηκαν; Δεν έχουν μελετήσει τα χιλιάδες είδη που υπάρχουν ακόμη; Ποια ομοιότητα έχει η αράχνη με το τριαντάφυλλο, το χελιδόνι με την όρκα, ο άνθρωπος με την βασίλισσα των μελισσών;»

Α: «Νομίζω ότι έχουν συγγενικό DNA με αρχικό πρόγονο τον θαλάσσιο σπόγγο. Το έδειξε σε ένα ντοκιμαντέρ την περασμ – συγγνώμη δεν θα ξαναδιακόψω».

{ Θεέ μου, γιατί πετάγομαι και μιλάω; Αφού τα ξέρουνε αυτά... }

Ν: «Εσύ σωστά τα λες! Αλλά πώς να τα συγκρίνουμε σε μέγεθος, συνήθειες, διατροφή, νοοτροπία; Δεν υπάρχει κοινό μέτρο. Αν σε έναν πλανήτη υπάρχει αυτή η τεράστια βιοποικιλότητα, γιατί να υποστηρίζει κάποιος ότι θα προκύψει ομοιομορφία σε δύο πλανήτες;»

Λ: «Και δεν είναι μόνο αυτό, που είναι οφθαλμοφανές, αλλά σκέφτονται οι φωστήρες σας ότι μπορεί η εξέλιξη των γειτόνων μας να είχε άλλη πορεία; Σε μας έπεσε ο μεγάλος μετεωρίτης στην χερσόνησο Γιουκατάν του κόλπου του Μεξικού και οι φωτιές που έκαιγαν επί δέκα χρόνια εξαφάνισαν τα πιο πολλά φυτά και όλα τα μεγαλόσωμα χερσαία ζώα. Έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο στην Δεύτερη Γη; Έχει γούστο να περιμένουμε, προετοιμασμένοι με εντομοκτόνα, να έρθουν μυρμηγκάκια και τελικά να καταφθάσει ένας διαστημικός στόλος γεμάτος με δεινόσαυρους!»

Ν: «Τελικά, είναι τόσο μεγάλο το πολιτισμικό σοκ, που μπορούμε να τρελαθούμε από μόνοι μας προτού δούμε αυτούς τους περίφημους Δευτερογήινους».

Λ: «Έχουμε ήδη έρθει σε απόγνωση. Οι εκκλησίες όλου του κόσμου έχουν πολλά τρεχάματα με την διπλή αποστολή τους. Από την μια πρέπει να αναθεωρήσουν τα κείμενά τους και μας πρήζουν καθημερινά για διευκρινίσεις και λεπτομέρειες και από την άλλη πρέπει να παρηγορήσουν τους απελπισμένους. Δύσκολη δουλειά, όταν μάλιστα δεν είσαι σίγουρος για το τι πρόκειται να σου ξημερώσει. Ποια θρησκεία υποστηρίζουν οι ξένοι αυτοί;»

{ Εδώ θρησκεία είναι το χρήμα. Ίσως θα έπρεπε να αγοράσω κι εγώ ένα τσάι για να μη μου κάνουν παρατήρηση... }

«Έχουν θρησκεία, ή είναι άπιστοι οπότε θα έπρεπε να πιάσουν πάλι δουλειά οι ιεραπόστολοι; Και πώς διδάσκεις την θρησκεία σου σε έναν δεινόσαυρο;».

Ν: «Ακριβώς όπως είπαν στους Αφρικανούς ότι ο Χριστός ήταν μαύρος! Και ο πατέρας του βέβαια! Κι αν δεν έχουν μιλήσει ποτέ Αραβικά, τι έννοια θα έχει γι αυτούς το Κοράνι, που λέει ότι είναι σωστό μονάχα όταν διαβάζεται στην γλώσσα αυτή;»

Λ: «Και τι θα πρωτοπούμε ώστε να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις; Αν περιγράψουμε τα πολιτικά συστήματα, αποκρύπτοντας σίγουρα κάθε αναφορά σε στρατιωτικές δυνατότητες, πώς θα τους εξηγήσουμε το μεγαλείο των ιδεών μας για δημοκρατία και μετά τι δικαιολογίες θα βρούμε όταν αντιληφθούν πόσο διεστραμμένα το εφαρμόζουμε στην πράξη; Πώς θα εξασφαλίσουμε την ισορροπία του τρόμου;

Τα παλιά χρόνια, έγραφαν για την πρώτη επαφή οι συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας ανάλογα με τα πιστεύω τους. Η άποψη του Αμερικάνου ήταν πως ‘θα πούνε μερικά σόκιν ανέκδοτα και, αφού διαπιστώσουν ότι γελούν με τα ίδια πράγματα, θα χωρίσουν σαν καλοί φίλοι’, και η άποψη του Σοβιετικού ήταν πως ‘δυο κοινωνίες τόσο προχωρημένες ώστε να διαθέτουν διαστημικά οχήματα, προφανώς θα είναι κομμουνιστικές, κι αφού το σύμπαν ανήκει σε όλους, χωρίζουν σαν καλοί σύντροφοι’».

Ν: «Καλά είναι αυτά όταν γράφεις διήγημα, αλλά όταν κατέβει το σκάφος με τους άλλους δεν θα ξέρεις πού να κρυφτείς, είτε είναι δεινόσαυροι αυτοί που κατεβαίνουν την ράμπα είτε είναι μυρμήγκια ίσα με ένα άλογο, είτε όλα μαζί παρέα. Αλλά αν δεν υπάρχουν κοινωνίες εκεί, παρά μόνο ένας ναυαγισμένος εξωγήινος, που προσπαθεί με δυσκολία να επισκευάσει το σκάφος του και να μας έρθει, κατά πως υπολογίζει, σε δύο χρόνια;» 

{ Λες να είναι μόνο ένας τελικά; Κι αν πεθάνει προτού έρθει; }  

Λ: «Αυτή είναι καλή ιδέα γιατί όλα εξηγούνται. Και το ‘εγώ’ αντί για ‘εμείς’, και το ‘έχω δυσκολίες’ που δεν τις έχει στην γλωσσική έκφραση αλλά στην επισκευή του σαράβαλου, και το ‘Ζαφ’ στο τέλος …».

Ν: «… Και γι αυτό δεν βρίσκουμε πόλεις στις φωτογραφίες, επειδή δεν υπάρχουν! Ένας κακομοίρης έχει στήσει συνεργείο και μαστορεύει μόνος του. Και δεν στέλνει άλλο μήνυμα, επειδή είναι ανάγκη να κάνει οικονομία στην ενέργεια που έχει αποθηκευμένη. Και όταν θα έρθει η στιγμή της πρώτης επαφής, θα περιμένουν οι μεραρχίες παραταγμένες με τα όπλα έτοιμα και τους κυβερνήτες ασφαλισμένους στα καταφύγιά τους να φτάσει ο εχθρός, και τότε θα κατέβει από ένα μεταποιημένο γκαζοζέν σκάφος με λερωμένη φόρμα ο ΕΤ αγκαλιά με την τελευταία γλάστρα του και θα μας πει ‘Χάου’».

{ Σωστά! Με τις μουτζούρες από την επισκευή θα μοιάζει σαν βαμμένος Ινδιάνος }

Λ: «Κι όλα τα όπλα που συγκέντρωσαν οι στρατιωτικοί θα είναι μια γελοία σπατάλη. Είχανε προηγουμένως ισχύ να τινάξουν τριάντα φορές σε συντρίμμια τον πλανήτη μας, βρήκανε την ευκαιρία να μαζέψουν άλλα τόσα. Πιο πολύ κινδυνεύουμε να χαθούμε κατά λάθος, παρά από τους μυρμηγκόσαυρους από απέναντι. Ευτυχώς που οι συνεννοήσεις για παγκόσμιο στρατιωτικό νόμο δεν ευοδώθηκαν και μπορούμε να χαρούμε για λίγο ακόμη την ελευθερία μας…»

Ν: «…προτού μας κατακτήσουν οι μυριάδες Δευτερογήινοι ή ο ένας ο μαστρο-Ζάφ».

Λ: «Όσο κι αν σκέφτεσαι τα διάφορα σενάρια, είτε τα αποδέχεσαι είτε τα απορρίπτεις, βαθιά στο μυαλό μένει η ίδια σκέψη ‘δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν’. Αυτός ή αυτή ή αυτό που έστειλε το μήνυμα γεννήθηκε αλλού, κι όχι στην Γη μας!»

Ν: «Στάσου τώρα! Πρώτον, δεν γνωρίζουμε αν γεννιούνται, φυτρώνουν ή ποιος ξέρει τι άλλο σκαρώνουν. Δεύτερον, δεν θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει από την Γη με πέδιλα σαν του Ερμή και να πήγε εκεί; Κι αν είναι ο Ερμής αυτοπροσώπως;»

Λ: «Ναι. Και το Ζαφ σημαίνει ‘Ζευς Άγριος Φοβερός’ όπως στις αρχαίες λιτανείες. Άσ’ το αυτό το σενάριο. Άμα έρθει θα τον δούμε και θα διαπιστώσουμε αν είναι ο Τρισμέγιστος Ερμής ή ο Φτεροπόδαρος Ερμής. Μέχρι τότε ας παίζουμε με άλλες θεωρίες για να μη μας στρίψει. Λοιπόν, εγώ λέω ότι ήταν μια Γη μεγάλη και ήρθε ένας περαστικός πλανήτης και την έσπασε σε δύο κομμάτια, άντε τρία με την Σελήνη, και όπως έφευγε παρέσυρε λίγο το ένα κομμάτι. Μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια τα δυο μεγάλα κομμάτια ισορρόπησαν σε αντιδιαμετρικά σημεία της τροχιάς».

{ Να ρωτήσω τον Τέλη αν μπορεί να γίνει αυτό.}

Ν: «Εντάξει, είναι μια δόκιμη υπόθεση, αφού είναι εφικτό και αποδειγμένο από έρευνες στα νοτιοαφρικανικά ορυχεία ότι η ζωή διατηρείται επί αιώνες σε υπόγειους παγετώνες όσο η επιφάνεια κουρελιάζεται από την κοσμική καταιγίδα. Και μετά αναπτύσσονται τα μικροσκοπικά διάτομα στους ωκεανούς και αλλάζουν την σύνθεση του αέρα. Αργότερα λιώνουν οι παγετώνες μεταφέροντας άλλης χημείας ζωή στους ωκεανούς και τελικά δημιουργούνται πλάσματα όπως εμείς που εισπνέουμε οξυγ…»

Λ: «Περίμενε αδελφούλα και συγγνώμη που διακόπτω, μου ήρθε μια ξαφνική έμπνευση. ‘Ζωή στους ωκεανούς’, ε; …Απίστευτο… Οι φίλοι μας οι Δευτερογήινοι πρέπει να ζούνε υποθαλάσσια και γι αυτό δεν είδαμε πόλεις! Εκεί παίρνουν το οξυγόνο με όργανα όπως είναι τα βράγχια. Σωστά;»

Ν: «Αν αναπνέουν οξυγόνο, εντάξει. Είναι πιθανό».

Λ: «Αφού δεν εισπνέουν αέρα όπως εμείς, άρα … καταλαβαίνετε; … άρα δεν χρειάζεται να έχουν μύτη! Οπότε, όταν μιλάνε …»

{ Τι γίνεται όταν μιλάνε; Δεν το ΄πιασα αυτό. }

Ν: «Άντε ρε Λαοδάμαντα, είσαι αστέρι! Τώρα κατάλαβα γιατί έλειπαν τα γράμματα Μι και Νι. Άν δεν έχουν μύτη, οι Δευτερογήινοι ιππότες δεν λένε ούτε Νι ούτε Μι!».

{ Άει στο καλό. Βρήκε με τι μοιάζουν από ένα κακογραμμένο ραβασάκι! }

Λ: «Τι μιλάμε λοιπόν για μυρμήγκια και δεινόσαυρους; Εδώ έβγαλα λαβράκι! Και να σκεφτείς ότι μέχρι τώρα ανησυχούσα γιατί είχα πιστέψει ότι κινδυνεύαμε».

Ν: «Ας μην υποτιμούμε τους αντιπάλους. Εγώ λέω καλώς να έρθουν και σε όποιο ξενοδοχείο θελήσουν να μείνουν θα τους έχουμε προετοιμάσει την πισίνα για να δώσουν συνέντευξη τύπου».

Λ: «Δεν ετοιμάζουμε καλύτερα κανένα μεγάλο τηγάνι; Σιγά μην κάτσουμε να ακούσουμε τι έχουν να πουν οι ψάρακες!» 

._