Από το 37ο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας,
ένα ποίημα του φίλου νομικού Γιώργου Τσιρώνη,
με αφιέρωση "στο φίλο Μανώλη, 01/07/2018".
Τον ευχαριστώ πολύ.
ένα ποίημα του φίλου νομικού Γιώργου Τσιρώνη,
με αφιέρωση "στο φίλο Μανώλη, 01/07/2018".
Τον ευχαριστώ πολύ.
Είναι εκπληκτική η ιδιαιτερότητα των στίχων, που αναφέρεται σε γεγονός. 
Ζωή
-- (Ο Πάμπλο Νερούντα μιλά)
Ματίλντε / εγώ που σ' έκοψα / κρίνο λευκό / απ' τον αγρό τ' ονείρου
κι εσύ / που απ' του Χάρου / το πηγάδι / μ' ανασήκωσες
είσαι ένα σύννεφο / λευκό / και φευγαλέο
μέσα από την σκονισμένη / και φλεγόμενή μου / δύση.
Ματίλντε / εγώ που σ' έκοψα / κρίνο λευκό / απ' τον αγρό τ' ονείρου
κι εσύ / που απ' του Χάρου / το πηγάδι / μ' ανασήκωσες
είσαι ένα σύννεφο / λευκό / και φευγαλέο
μέσα από την σκονισμένη / και φλεγόμενή μου / δύση.
-- (Ματίλντε)
Πάμπλο όραμα / αλαβάστρινο / της φωτιάς / και των ανέμων
στα μάτια σου / γέρασε η Ομορφιά / στα χέρια σου / στερέψαν τα Ποτάμια.
Πάρ' την καρδιά μου / τα νιάτα μου / τα ζεστά
ο Κόσμος / πάλι ν' αρχίσει / δροσερός να κυλά.
Πάμπλο όραμα / αλαβάστρινο / της φωτιάς / και των ανέμων
στα μάτια σου / γέρασε η Ομορφιά / στα χέρια σου / στερέψαν τα Ποτάμια.
Πάρ' την καρδιά μου / τα νιάτα μου / τα ζεστά
ο Κόσμος / πάλι ν' αρχίσει / δροσερός να κυλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου