Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Money chart
Ο xkcd το έκανε πάλι το θαύμα του, οπότε η σημερινή ανάρτηση θα έπρεπε να λέγεται "ideas by xkcd".
Μας δίνει ένα διάγραμμα για το χρήμα, και αν το περιδιαβήτε θα καταλάβετε την σχέση που έχουν τα διάφορα μεγέθη που ακούμε.
http://xkcd.com/980/huge/#x=-1330&y=-1108&z=5
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
"Η τρόικα θέλει να σας καταστρέψει" λέει ο Τσόμσκι
Σε πολλές περιπτώσεις έχω αναφέρει τον Νόαμ Τσόμσκι, που τον είχα γνωρίσει ως γλωσσολόγο όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο (τελείωσα το 1974) και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση η νέα προσέγγιση που έφερε στην γλωσσολογία - πρακτικά την μεταμόρφωσε σε επιστήμη με μαθηματικά εργαλεία.
Ο Τσόμσκι συνέχισε γράφοντας πολλά βιβλία, που εξηγούσαν πολλά κρυφά πράγματα της πολιτικής, όπως "Έτος 501, η κατάκτηση συνεχίζεται" ή "Κατασκευάζοντας συναίνεση", και έχει γίνει πια ένας παγκόσμια γνωστός, κορυφαίος και οξυδερκής σχολιαστής.
Φυσικά, υπάρχουν κάποιοι που τον έχουν ψέξει ότι παραμένει μέσα στο σύστημα που κατηγορεί. Αυτό, λέει αυτός, του έχει δώσει τα μέσα να μεταφέρει παντού τον λόγο και τις ιδέες του.
Η προσωπική μου εκτίμηση προς τον διανοητή Νόαμ Τσόμσκι είναι πολύ μεγάλη.
Διάβασα σήμερα (Δευτέρα 07-11-2011), στο ιστολόγιο Chomsky speaks Greek (=ο Τσόμσκι μιλάει ελληνικά), μια συνέντευξή του στο ΒΗΜagazino και την μεταφέρω εδώ για να διαβάσετε πόσα γνωρίζει για τα θέματά μας ένας ξένος και τι απόψεις έχει για τους μηχανισμούς της χώρας του.
Τον έχουν χαρακτηρίσει «Αϊνστάιν της γλωσσολογίας», «Δαρβίνο της εποχής μας» και «κορυφαίο διανοούμενο του κόσμου». Είναι ένας από τους σημαντικότερους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάτι που του έδωσε και τον χαρακτηρισμό «ο αντιαμερικανός εξτρεμιστής», τον οποίο χρησιμοποιούν κυρίως οι Αμερικανοί. Η θεμελιώδης πλέον «Ιεραρχία Τσόμσκι», την οποία περιέγραψε το 1956, τον έχει καθιερώσει και ως έναν από τους σημαντικότερους γλωσσολόγους όλων των εποχών. Και όμως, παρ’ ότι έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου όταν πηγαίνεις να τον συναντήσεις, ο 83χρονος Νόαμ Τσόμσκι είναι τελικά ακόμη πιο επιβλητικός και εντυπωσιακός από τη φήμη του.
Ο Νόαμ, όπως τον αποκαλούν όλοι στο ΜΙΤ, πηγαίνει κάθε ημέρα στο γραφείο του, στο Tμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας. Εκεί βρεθήκαμε στις 3.00 το μεσημέρι, 15 λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Η Μπεβ Στολ, η βοηθός του, μας άνοιξε την πόρτα του προθαλάμου του γραφείου του. Είναι αυτή που κανονίζει τα πάντα για εκείνον με κάθε λεπτομέρεια: «Σε πέντε λεπτά θα μπείτε στο γραφείο του, ετοιμαστείτε και ο καθηγητής θα είναι μαζί σας στην ώρα του».
Ενα γραφείο γεμάτο βιβλία παντού. Στην τεράστια βιβλιοθήκη όλα είναι τοποθετημένα σε ράφια με γραμμένη από κάτω την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Μια κατηγορία, όμως, ενώ έχει ετικέτα, είναι εντελώς κενή από βιβλία: «Intelligence». Σε κεντρικό σημείο υπάρχει μια τεράστια φωτογραφία του Μπέρτραντ Ράσελ και από κάτω γραμμένη η φράση με την οποία ξεκινά η αυτοβιογραφία του και προφανώς εκφράζει και τον Τσόμσκι: «Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους».
Καθήσαμε σε ένα τραπέζι στο μέσον του γραφείου του, και ο Τσόμσκι κάθησε ακριβώς δίπλα μας. Ευτυχώς, γιατί εκτός του ότι είναι συναρπαστικό να τον έχεις κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής, είναι γνωστό ότι μιλάει πάρα πολύ σιγά. Εκτός όλων των άλλων, φημίζεται και για την απίστευτη μνήμη του, θυμάται απλώς τα πάντα, κάτι που δεν το αρνείται και ο ίδιος: «Ναι, θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά μερικές φορές είναι λίγο βασανιστικό, επειδή οι άλλοι συνήθως δεν θυμούνται». Μπορεί με μεγάλη ευκολία να πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο σαν να «τραβάει» μέσα στο μυαλό του συρτάρια με γνώσεις και πληροφορίες. Ακουγε κάθε ερώτησή μας σκυφτός, κοιτώντας προς τα κάτω, και μόλις τελειώναμε σήκωνε αμέσως το βλέμμα του και έδινε την απάντησή του
κοιτώντας μας κατάματα μέχρι τέλους.
Πάντως ο Τσόμσκι έκανε την πρώτη ερώτηση:
«Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Ετσι μας λένε. Ομως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;
«Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;
«Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος;
«Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα».
Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;
«Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα...
«Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Οπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας;
«Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».
Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;
«Βεβαίως. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι “γκανγκστερικό”. Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι. Ονομάζεται “πολύ μεγάλο για να αποτύχει”. Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική “παροχής εξασφάλισης” από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως “ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων”. Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».
Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».
Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας.
«Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: “Σας αρέσει το ΔΝΤ;”. Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».
Γι’ αυτό η Goldman Sachs, ας πούμε, αν και βασική υπεύθυνη της κρίσης, βγάζει ακόμη τεράστια κέρδη;
«Ακριβώς. Αν και είναι βασικοί υπεύθυνοι και από τους αρχιτέκτονες της κρίσης, τα πάνε μια χαρά, με τεράστιους μισθούς και με μπόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή απλώς ανήκουν στο σύστημα που προανέφερα. Η Goldman Sachs τώρα είναι πλουσιότερη από ποτέ. Αλλά ο κόσμος δεν εστιάζει σε γεγονότα όπως αυτό, διότι η προπαγάνδα αναζητεί και βρίσκει άλλους “υπεύθυνους” να κατηγορήσει. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, όμως, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να στοχοποιείς διάφορες κοινωνικές ομάδες».
Η στοχοποίηση, όμως, συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Και από το κράτος προς κάποιους, αλλά και από τους πολίτες προς κάποιους άλλους. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Υπάρχει «καλή» στοχοποίηση;
«Όχι βέβαια. Προσέξτε τι γίνεται. Από την πλευρά του κράτους έχουμε ορισμένους ιδιαίτερα εύκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα οι δάσκαλοι και η Παιδεία γενικότερα. Από την πλευρά του πληθυσμού τώρα, έχουμε τον εύκολο στόχο, που είναι οι αλλοδαποί, και στην Ευρώπη εξαπλώνεται ανησυχητικά το φαινόμενο της μετανάστευσης. Στην Ουγγαρία με το νεοφασιστικό κόμμα Τζομπίκ, στην Αγγλία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και την Αγγλική Αμυντική Λίγκα. Και αν σας ακούγεται ανακουφιστικό ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης τα ακροδεξιά ρατσιστικά κόμματα παίρνουν κάτω από 10%, μην ξεχνάτε ότι το 1928 στη Γερμανία το Ναζιστικό Κόμμα είχε πάρει κάτω από 3%. Πέρυσι βγήκε στη Γερμανία το βιβλίο του Τίλο Σαραζίν “Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της”, στο οποίο ισχυρίζεται ότι οι μετανάστες καταστρέφουν τη χώρα. Εγινε μπεστ σέλερ. Η δε καγκελάριος Μέρκελ, παρ’ ότι καταδίκασε το βιβλίο, δήλωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει τελικά αποτύχει. Οι Τούρκοι και οι Αραβες που τους έκαναν εισαγωγή για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά “απέτυχαν”, δηλαδή, να γίνουν ξανθοί και γαλανομάτηδες, κανονικοί άριοι...».
Υπάρχει πάντως το παράδοξο σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής ηρεμίας οι άνθρωποι να επιλέγουν τον καπιταλισμό και να θυμούνται όλα τα κακά του σοσιαλισμού. Οταν όμως έρχεται η οικονομική κρίση, τότε βρίζουν τα κακά του καπιταλισμού και μνημονεύουν τα καλά του σοσιαλισμού. Είναι λίγο ανόητο αυτό. Πώς γίνεται να αλλάξει;
«Αυτό είναι και το ένα και μοναδικό μήνυμα που πραγματικά έχω να δώσω. Δεν είναι συνταγή και πρέπει ο καθένας να το καταφέρει μόνος του: Χρησιμοποιήστε την κοινή λογική».
Με αυτό που λέτε ελπίζετε να βελτιώσετε τον κόσμο;
«Δεν θέλω να βελτιώσω τον κόσμο, θέλω οι άνθρωποι να τον βελτιώσουν».
Ποια είναι η άποψή σας για τον Μπαράκ Ομπάμα; Σας φαίνεται, όπως λένε, να έχει ξεχάσει ότι ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από χέρια μαύρων;
«Όταν εξελέγη ο Ομπάμα, δεν είχα καμία προσδοκία από αυτόν. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν από την εκλογή του. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου αρχές. Είναι ένας οπορτουνιστής χωρίς αρχές. Από την άλλη όμως, το να έχουμε μια οικογένεια μαύρων στον Λευκό Οίκο είναι ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα. Συμβολίζει σπουδαία πράγματα για την τεράστια ομάδα των Αφροαμερικανών, αλλά κυρίως για την παγκόσμια κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το να περιμένεις, πάντως, κάτι από τον Ομπάμα είναι τεράστιο λάθος».
Ολα αυτά τα χρόνια που σας ακούω και σας διαβάζω, μου θυμίζετε ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
«Αλήθεια; Μισό λεπτό να καλύψω τις φτέρνες μου».
Ειλικρινά, μοιάζει σαν να προσπαθείτε να αλλάξετε τη μοίρα που οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι κάπως μάταιο; Στο τέλος δεν θα είναι έτσι και αλλιώς χαμένη μάχη;
«Οχι, δεν την έχουν επιλέξει οι άνθρωποι τη μοίρα τους. Εγώ πάντως δεν την έχω επιλέξει. Εχει όμως σχεδιαστεί. Ο Ανταμ Σμιθ (που έγραψε τον “Πλούτο των εθνών”) δεν ήταν ηλίθιος που έγραψε αυτά που έγραψε».
Ας περάσουμε σε κάτι άλλο που αφορά την Ελλάδα. Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά».
Ομως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.
«Φυσικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ. Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τoυς χρησιμoποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες. Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».
Οι μεγάλες δυνάμεις, όμως, γιατί κάνουν εδώ και δεκαετίες τα «στραβά μάτια» στις παρανομίες που έχει διαπράξει η Τουρκία;
«Μερικές φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».
Οι διανοούμενοι της Ευρώπης, όμως, δεν πολυμιλάνε για όλα αυτά. Τελικά ο διανοούμενος που υπηρετεί τους δυνατούς μπορεί να συνεχίσει να λέγεται έτσι;
«Αυτή της Τουρκίας δεν είναι η μόνη περίπτωση, αλλά είναι πολύ ενδεικτική της κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι διανοούμενοι της Δύσης».
Την ένταση που υπάρχει τελευταία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ πώς την εξηγείτε;
«Αυτήν τη φορά η Τουρκία έχει έναν πολύ καλό λόγο, αφού ένα τουρκικό πλοίο δέχθηκε επίθεση σε διεθνή ύδατα και σκοτώθηκαν εννέα Τούρκοι. Αυτό ήταν κανονική πειρατεία. Οι Ισραηλινοί άλλωστε συνηθίζουν να τα κάνουν αυτά από παλιά. Κανένα κράτος δεν θα τη γλίτωνε με αυτά που κάνει το Ισραήλ, αλλά όταν έχεις τις ΗΠΑ από πίσω σου, κάνεις ό,τι θέλεις. Σκοτώθηκαν λοιπόν από τα πυρά των Ισραηλινών εννέα άνθρωποι, από τους οποίους να σημειώσουμε κανένας δεν ήταν αμερικανός πολίτης, και η Τουρκία απαίτησε από το Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη».
Πιστεύετε δηλαδή ότι πίσω από τις κινήσεις τις Τουρκίας κρύβεται και αίσθημα δικαίου;
«Όχι. Ξέρετε εσείς να υπάρχει κάποιο κράτος που να είναι κράτος δικαίου; Τα κράτη δεν είναι οργανισμοί ήθους και ηθικής, είναι οργανισμοί ισχύος».
Πιστεύετε ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον ένα κράτος που θα είναι κράτος δικαίου;
«Όχι, ποτέ. Εφόσον κάτι είναι κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο. Βέβαια, φυσικά και υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ηθικοί και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν το ήθος τους σε κάποια κομμάτια του κράτους. Αλλά το να περιμένεις από ένα κράτος ισχύος να συμπεριφέρεται δίκαια είναι μάταιο και ανόητο. Τα κράτη ως οργανισμοί λειτουργούν με τις δικές τους αρχές και τα δικά τους συμφέροντα. Όλη η ιστορία των κρατών είναι κάπως έτσι».
Οι λαοί, λοιπόν, κάνουν ένα διαρκές ταξίδι από ελπίδα σε ελπίδα και από όνειρο σε όνειρο, χωρίς αυτό να οδηγεί κάπου καλύτερα;
«Όχι, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εγώ το βλέπω περισσότερο σαν το σκαρφάλωμα ενός βουνού με στόχο να κατακτήσεις την κορυφή. Κάθε φορά όμως που φτάνεις στην κορυφή που έχεις βάλει στόχο, ανακαλύπτεις ότι από εκεί φαίνεται μια άλλη, νέα, πέρα από αυτήν που κατέκτησες, και πρέπει να αρχίσεις πάλι το ταξίδι. Τότε όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι έχεις ήδη κατακτήσει τον προηγούμενο στόχο σου. Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η ανθρώπινη Ιστορία, επαναλαμβανόμενες κορυφές, για τις οποίες κάποιοι έχουν παλέψει ώστε να κατακτηθούν. Το πιο φυσιολογικό λοιπόν είναι να βρίσκει ο άνθρωπος μπροστά του ακόμη ψηλότερες κορυφές, τις οποίες δεν γνώριζε από πριν, και θα πρέπει να τις κατακτήσει. Αρα δεν πιστεύω ότι το ταξίδι είναι χωρίς ελπίδα, είναι απλώς μια συνεχής επίτευξη στόχων».
Και το ταξίδι θα υπάρχει έπειτα από κάθε άνθρωπο και έπειτα από κάθε εποχή;
«Ακριβώς. Γι’ αυτό σε κάθε εποχή ας κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά του, που είναι να κατακτήσει τις κορυφές που του αναλογούν. Δείτε τι συνέβη με τη Λατινική Αμερική. Ηταν επί 500 χρόνια κάτω από φοβερή καταπίεση, κυρίως των Ευρωπαίων και μετά των Αμερικανών. Ολα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες προσπάθειες να απελευθερωθούν κατεστάλησαν και πνίγηκαν στο αίμα. Ομως τα τελευταία δέκα χρόνια οι λαοί της Λατινικής Αμερικής έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Απελευθέρωσαν τις χώρες τους από τις χούντες και την καταπίεση με τρόπο εντυπωσιακό».
Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και με την «Αραβική άνοιξη»;
«Έχουν ήδη υπάρξει τεράστιες αλλαγές, οι οποίες πιθανότατα θα είναι μόνιμες. Βέβαια έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους, αλλά μετρούν ήδη κάποιες σημαντικές επιτυχίες. Μία από αυτές, την οποία φυσικά δεν πολυπροβάλλουν τα δυτικά ΜΜΕ, είναι η δημιουργία πραγματικού εργατικού κινήματος στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν είχαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τώρα πλέον είναι δυνατόν ακόμη και σε αυτές τις δύο χώρες να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο εργατικό συνδικάτο».
Αυτή η απελπισία τού σήμερα πώς μπορεί να αλλάξει και να γίνει ελπίδα;
«Δεν ξέρω. Αν γνωρίζετε την απάντηση πείτε τη και σε εμάς. Την έχουμε ανάγκη απεγνωσμένα».
Η εποχή χαρακτηρίζεται από την απουσία σπουδαίων ηγετών, ειδικά στην Ευρώπη, αλλά και αλλού. Είναι άραγε θέμα κακής συγκυρίας ή φυσιολογικό αποτέλεσμα των καιρών;
«Δεν πρέπει να ψάχνεις για σπουδαίους ηγέτες. Αν κάνεις εσύ κάτι σημαντικό, θα δημιουργήσεις τη δική σου σπουδαία ηγεσία και δεν θα επιτρέψεις να δημιουργηθεί αυτό που ονομάζεις ανεπαρκή ηγεσία».
Μήπως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι συγχέουμε εντελώς τις έννοιες «συνηθισμένο» και «φυσιολογικό» και πλέον πιστεύουμε ότι αυτό που είναι συνηθισμένο στη ζωή μας είναι και το φυσιολογικό;
«Σωστό είναι αυτό, πρέπει όμως να καταφέρνεις να διακρίνεις μέσα σου τις αληθινές, τις ειλικρινείς κινητήριες δυνάμεις».
Για εσάς ποιες είναι αυτές οι βασικές κινητήριες δυνάμεις;
«Είναι πολλές και γνωρίζω μερικές από αυτές. Για παράδειγμα, η δυστυχία από την οποία υποφέρουν οι άνθρωποι και κυρίως αυτή για την οποία έχω συνυπευθυνότητα. Αυτό είναι βασανιστικό. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία και τα προνόμιά μας σημαίνουν αυτόματα και ευθύνες».
Μοιάζει πάντως στην Ελλάδα οι άνθρωποι να έχουμε υποστεί συλλογική κώφωση: μιλάμε όλοι, ενώ κανένας δεν ακούει κανέναν. Δεν είναι ένα βασικό πρόβλημα αυτό;
«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα και τώρα στην Ελλάδα».
Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τη χώρα μας και ότι καλός προφήτης είναι αυτός που αγαπά. Τώρα που κλείνουμε αυτήν τη συζήτηση τι θα προφητεύατε για εμάς;
«Σας εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, να έχετε πολλή και καλή τύχη σε αυτούς τους ιδιαίτερα δύσκολους και επίπονους καιρούς, με όλες αυτές τις ισχυρές δυνάμεις που προσπαθούν να συντρίψουν την ελληνική κοινωνία και τη χώρα σας».
Νόαμ Τσόμσκι
Πηγή : Μάκης Προβατάς, To BHMA, 16 Οκτωβρίου 2011
Ο Τσόμσκι συνέχισε γράφοντας πολλά βιβλία, που εξηγούσαν πολλά κρυφά πράγματα της πολιτικής, όπως "Έτος 501, η κατάκτηση συνεχίζεται" ή "Κατασκευάζοντας συναίνεση", και έχει γίνει πια ένας παγκόσμια γνωστός, κορυφαίος και οξυδερκής σχολιαστής.
Φυσικά, υπάρχουν κάποιοι που τον έχουν ψέξει ότι παραμένει μέσα στο σύστημα που κατηγορεί. Αυτό, λέει αυτός, του έχει δώσει τα μέσα να μεταφέρει παντού τον λόγο και τις ιδέες του.
Η προσωπική μου εκτίμηση προς τον διανοητή Νόαμ Τσόμσκι είναι πολύ μεγάλη.
Διάβασα σήμερα (Δευτέρα 07-11-2011), στο ιστολόγιο Chomsky speaks Greek (=ο Τσόμσκι μιλάει ελληνικά), μια συνέντευξή του στο ΒΗΜagazino και την μεταφέρω εδώ για να διαβάσετε πόσα γνωρίζει για τα θέματά μας ένας ξένος και τι απόψεις έχει για τους μηχανισμούς της χώρας του.
"Η τρόικα θέλει να σας καταστρέψει" του Νόαμ Τσόμσκι
Ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι σε μια εκ βαθέων και εξαιρετικά επίκαιρη συνέντευξη στο ΒΗΜagazino.Τον έχουν χαρακτηρίσει «Αϊνστάιν της γλωσσολογίας», «Δαρβίνο της εποχής μας» και «κορυφαίο διανοούμενο του κόσμου». Είναι ένας από τους σημαντικότερους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάτι που του έδωσε και τον χαρακτηρισμό «ο αντιαμερικανός εξτρεμιστής», τον οποίο χρησιμοποιούν κυρίως οι Αμερικανοί. Η θεμελιώδης πλέον «Ιεραρχία Τσόμσκι», την οποία περιέγραψε το 1956, τον έχει καθιερώσει και ως έναν από τους σημαντικότερους γλωσσολόγους όλων των εποχών. Και όμως, παρ’ ότι έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου όταν πηγαίνεις να τον συναντήσεις, ο 83χρονος Νόαμ Τσόμσκι είναι τελικά ακόμη πιο επιβλητικός και εντυπωσιακός από τη φήμη του.
Ο Νόαμ, όπως τον αποκαλούν όλοι στο ΜΙΤ, πηγαίνει κάθε ημέρα στο γραφείο του, στο Tμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας. Εκεί βρεθήκαμε στις 3.00 το μεσημέρι, 15 λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Η Μπεβ Στολ, η βοηθός του, μας άνοιξε την πόρτα του προθαλάμου του γραφείου του. Είναι αυτή που κανονίζει τα πάντα για εκείνον με κάθε λεπτομέρεια: «Σε πέντε λεπτά θα μπείτε στο γραφείο του, ετοιμαστείτε και ο καθηγητής θα είναι μαζί σας στην ώρα του».
Ενα γραφείο γεμάτο βιβλία παντού. Στην τεράστια βιβλιοθήκη όλα είναι τοποθετημένα σε ράφια με γραμμένη από κάτω την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Μια κατηγορία, όμως, ενώ έχει ετικέτα, είναι εντελώς κενή από βιβλία: «Intelligence». Σε κεντρικό σημείο υπάρχει μια τεράστια φωτογραφία του Μπέρτραντ Ράσελ και από κάτω γραμμένη η φράση με την οποία ξεκινά η αυτοβιογραφία του και προφανώς εκφράζει και τον Τσόμσκι: «Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους».
Καθήσαμε σε ένα τραπέζι στο μέσον του γραφείου του, και ο Τσόμσκι κάθησε ακριβώς δίπλα μας. Ευτυχώς, γιατί εκτός του ότι είναι συναρπαστικό να τον έχεις κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής, είναι γνωστό ότι μιλάει πάρα πολύ σιγά. Εκτός όλων των άλλων, φημίζεται και για την απίστευτη μνήμη του, θυμάται απλώς τα πάντα, κάτι που δεν το αρνείται και ο ίδιος: «Ναι, θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά μερικές φορές είναι λίγο βασανιστικό, επειδή οι άλλοι συνήθως δεν θυμούνται». Μπορεί με μεγάλη ευκολία να πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο σαν να «τραβάει» μέσα στο μυαλό του συρτάρια με γνώσεις και πληροφορίες. Ακουγε κάθε ερώτησή μας σκυφτός, κοιτώντας προς τα κάτω, και μόλις τελειώναμε σήκωνε αμέσως το βλέμμα του και έδινε την απάντησή του
κοιτώντας μας κατάματα μέχρι τέλους.
Πάντως ο Τσόμσκι έκανε την πρώτη ερώτηση:
«Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Ετσι μας λένε. Ομως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;
«Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;
«Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος;
«Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα».
Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;
«Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα...
«Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Οπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας;
«Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».
Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;
«Βεβαίως. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι “γκανγκστερικό”. Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι. Ονομάζεται “πολύ μεγάλο για να αποτύχει”. Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική “παροχής εξασφάλισης” από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως “ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων”. Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».
Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».
Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας.
«Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: “Σας αρέσει το ΔΝΤ;”. Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».
Γι’ αυτό η Goldman Sachs, ας πούμε, αν και βασική υπεύθυνη της κρίσης, βγάζει ακόμη τεράστια κέρδη;
«Ακριβώς. Αν και είναι βασικοί υπεύθυνοι και από τους αρχιτέκτονες της κρίσης, τα πάνε μια χαρά, με τεράστιους μισθούς και με μπόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή απλώς ανήκουν στο σύστημα που προανέφερα. Η Goldman Sachs τώρα είναι πλουσιότερη από ποτέ. Αλλά ο κόσμος δεν εστιάζει σε γεγονότα όπως αυτό, διότι η προπαγάνδα αναζητεί και βρίσκει άλλους “υπεύθυνους” να κατηγορήσει. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, όμως, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να στοχοποιείς διάφορες κοινωνικές ομάδες».
Η στοχοποίηση, όμως, συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Και από το κράτος προς κάποιους, αλλά και από τους πολίτες προς κάποιους άλλους. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Υπάρχει «καλή» στοχοποίηση;
«Όχι βέβαια. Προσέξτε τι γίνεται. Από την πλευρά του κράτους έχουμε ορισμένους ιδιαίτερα εύκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα οι δάσκαλοι και η Παιδεία γενικότερα. Από την πλευρά του πληθυσμού τώρα, έχουμε τον εύκολο στόχο, που είναι οι αλλοδαποί, και στην Ευρώπη εξαπλώνεται ανησυχητικά το φαινόμενο της μετανάστευσης. Στην Ουγγαρία με το νεοφασιστικό κόμμα Τζομπίκ, στην Αγγλία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και την Αγγλική Αμυντική Λίγκα. Και αν σας ακούγεται ανακουφιστικό ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης τα ακροδεξιά ρατσιστικά κόμματα παίρνουν κάτω από 10%, μην ξεχνάτε ότι το 1928 στη Γερμανία το Ναζιστικό Κόμμα είχε πάρει κάτω από 3%. Πέρυσι βγήκε στη Γερμανία το βιβλίο του Τίλο Σαραζίν “Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της”, στο οποίο ισχυρίζεται ότι οι μετανάστες καταστρέφουν τη χώρα. Εγινε μπεστ σέλερ. Η δε καγκελάριος Μέρκελ, παρ’ ότι καταδίκασε το βιβλίο, δήλωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει τελικά αποτύχει. Οι Τούρκοι και οι Αραβες που τους έκαναν εισαγωγή για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά “απέτυχαν”, δηλαδή, να γίνουν ξανθοί και γαλανομάτηδες, κανονικοί άριοι...».
Υπάρχει πάντως το παράδοξο σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής ηρεμίας οι άνθρωποι να επιλέγουν τον καπιταλισμό και να θυμούνται όλα τα κακά του σοσιαλισμού. Οταν όμως έρχεται η οικονομική κρίση, τότε βρίζουν τα κακά του καπιταλισμού και μνημονεύουν τα καλά του σοσιαλισμού. Είναι λίγο ανόητο αυτό. Πώς γίνεται να αλλάξει;
«Αυτό είναι και το ένα και μοναδικό μήνυμα που πραγματικά έχω να δώσω. Δεν είναι συνταγή και πρέπει ο καθένας να το καταφέρει μόνος του: Χρησιμοποιήστε την κοινή λογική».
Με αυτό που λέτε ελπίζετε να βελτιώσετε τον κόσμο;
«Δεν θέλω να βελτιώσω τον κόσμο, θέλω οι άνθρωποι να τον βελτιώσουν».
Ποια είναι η άποψή σας για τον Μπαράκ Ομπάμα; Σας φαίνεται, όπως λένε, να έχει ξεχάσει ότι ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από χέρια μαύρων;
«Όταν εξελέγη ο Ομπάμα, δεν είχα καμία προσδοκία από αυτόν. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν από την εκλογή του. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου αρχές. Είναι ένας οπορτουνιστής χωρίς αρχές. Από την άλλη όμως, το να έχουμε μια οικογένεια μαύρων στον Λευκό Οίκο είναι ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα. Συμβολίζει σπουδαία πράγματα για την τεράστια ομάδα των Αφροαμερικανών, αλλά κυρίως για την παγκόσμια κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το να περιμένεις, πάντως, κάτι από τον Ομπάμα είναι τεράστιο λάθος».
Ολα αυτά τα χρόνια που σας ακούω και σας διαβάζω, μου θυμίζετε ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
«Αλήθεια; Μισό λεπτό να καλύψω τις φτέρνες μου».
Ειλικρινά, μοιάζει σαν να προσπαθείτε να αλλάξετε τη μοίρα που οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι κάπως μάταιο; Στο τέλος δεν θα είναι έτσι και αλλιώς χαμένη μάχη;
«Οχι, δεν την έχουν επιλέξει οι άνθρωποι τη μοίρα τους. Εγώ πάντως δεν την έχω επιλέξει. Εχει όμως σχεδιαστεί. Ο Ανταμ Σμιθ (που έγραψε τον “Πλούτο των εθνών”) δεν ήταν ηλίθιος που έγραψε αυτά που έγραψε».
Ας περάσουμε σε κάτι άλλο που αφορά την Ελλάδα. Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά».
Ομως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.
«Φυσικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ. Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τoυς χρησιμoποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες. Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».
Οι μεγάλες δυνάμεις, όμως, γιατί κάνουν εδώ και δεκαετίες τα «στραβά μάτια» στις παρανομίες που έχει διαπράξει η Τουρκία;
«Μερικές φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».
Οι διανοούμενοι της Ευρώπης, όμως, δεν πολυμιλάνε για όλα αυτά. Τελικά ο διανοούμενος που υπηρετεί τους δυνατούς μπορεί να συνεχίσει να λέγεται έτσι;
«Αυτή της Τουρκίας δεν είναι η μόνη περίπτωση, αλλά είναι πολύ ενδεικτική της κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι διανοούμενοι της Δύσης».
Την ένταση που υπάρχει τελευταία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ πώς την εξηγείτε;
«Αυτήν τη φορά η Τουρκία έχει έναν πολύ καλό λόγο, αφού ένα τουρκικό πλοίο δέχθηκε επίθεση σε διεθνή ύδατα και σκοτώθηκαν εννέα Τούρκοι. Αυτό ήταν κανονική πειρατεία. Οι Ισραηλινοί άλλωστε συνηθίζουν να τα κάνουν αυτά από παλιά. Κανένα κράτος δεν θα τη γλίτωνε με αυτά που κάνει το Ισραήλ, αλλά όταν έχεις τις ΗΠΑ από πίσω σου, κάνεις ό,τι θέλεις. Σκοτώθηκαν λοιπόν από τα πυρά των Ισραηλινών εννέα άνθρωποι, από τους οποίους να σημειώσουμε κανένας δεν ήταν αμερικανός πολίτης, και η Τουρκία απαίτησε από το Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη».
Πιστεύετε δηλαδή ότι πίσω από τις κινήσεις τις Τουρκίας κρύβεται και αίσθημα δικαίου;
«Όχι. Ξέρετε εσείς να υπάρχει κάποιο κράτος που να είναι κράτος δικαίου; Τα κράτη δεν είναι οργανισμοί ήθους και ηθικής, είναι οργανισμοί ισχύος».
Πιστεύετε ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον ένα κράτος που θα είναι κράτος δικαίου;
«Όχι, ποτέ. Εφόσον κάτι είναι κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο. Βέβαια, φυσικά και υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ηθικοί και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν το ήθος τους σε κάποια κομμάτια του κράτους. Αλλά το να περιμένεις από ένα κράτος ισχύος να συμπεριφέρεται δίκαια είναι μάταιο και ανόητο. Τα κράτη ως οργανισμοί λειτουργούν με τις δικές τους αρχές και τα δικά τους συμφέροντα. Όλη η ιστορία των κρατών είναι κάπως έτσι».
Οι λαοί, λοιπόν, κάνουν ένα διαρκές ταξίδι από ελπίδα σε ελπίδα και από όνειρο σε όνειρο, χωρίς αυτό να οδηγεί κάπου καλύτερα;
«Όχι, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εγώ το βλέπω περισσότερο σαν το σκαρφάλωμα ενός βουνού με στόχο να κατακτήσεις την κορυφή. Κάθε φορά όμως που φτάνεις στην κορυφή που έχεις βάλει στόχο, ανακαλύπτεις ότι από εκεί φαίνεται μια άλλη, νέα, πέρα από αυτήν που κατέκτησες, και πρέπει να αρχίσεις πάλι το ταξίδι. Τότε όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι έχεις ήδη κατακτήσει τον προηγούμενο στόχο σου. Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η ανθρώπινη Ιστορία, επαναλαμβανόμενες κορυφές, για τις οποίες κάποιοι έχουν παλέψει ώστε να κατακτηθούν. Το πιο φυσιολογικό λοιπόν είναι να βρίσκει ο άνθρωπος μπροστά του ακόμη ψηλότερες κορυφές, τις οποίες δεν γνώριζε από πριν, και θα πρέπει να τις κατακτήσει. Αρα δεν πιστεύω ότι το ταξίδι είναι χωρίς ελπίδα, είναι απλώς μια συνεχής επίτευξη στόχων».
Και το ταξίδι θα υπάρχει έπειτα από κάθε άνθρωπο και έπειτα από κάθε εποχή;
«Ακριβώς. Γι’ αυτό σε κάθε εποχή ας κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά του, που είναι να κατακτήσει τις κορυφές που του αναλογούν. Δείτε τι συνέβη με τη Λατινική Αμερική. Ηταν επί 500 χρόνια κάτω από φοβερή καταπίεση, κυρίως των Ευρωπαίων και μετά των Αμερικανών. Ολα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες προσπάθειες να απελευθερωθούν κατεστάλησαν και πνίγηκαν στο αίμα. Ομως τα τελευταία δέκα χρόνια οι λαοί της Λατινικής Αμερικής έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Απελευθέρωσαν τις χώρες τους από τις χούντες και την καταπίεση με τρόπο εντυπωσιακό».
Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και με την «Αραβική άνοιξη»;
«Έχουν ήδη υπάρξει τεράστιες αλλαγές, οι οποίες πιθανότατα θα είναι μόνιμες. Βέβαια έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους, αλλά μετρούν ήδη κάποιες σημαντικές επιτυχίες. Μία από αυτές, την οποία φυσικά δεν πολυπροβάλλουν τα δυτικά ΜΜΕ, είναι η δημιουργία πραγματικού εργατικού κινήματος στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν είχαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τώρα πλέον είναι δυνατόν ακόμη και σε αυτές τις δύο χώρες να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο εργατικό συνδικάτο».
Αυτή η απελπισία τού σήμερα πώς μπορεί να αλλάξει και να γίνει ελπίδα;
«Δεν ξέρω. Αν γνωρίζετε την απάντηση πείτε τη και σε εμάς. Την έχουμε ανάγκη απεγνωσμένα».
Η εποχή χαρακτηρίζεται από την απουσία σπουδαίων ηγετών, ειδικά στην Ευρώπη, αλλά και αλλού. Είναι άραγε θέμα κακής συγκυρίας ή φυσιολογικό αποτέλεσμα των καιρών;
«Δεν πρέπει να ψάχνεις για σπουδαίους ηγέτες. Αν κάνεις εσύ κάτι σημαντικό, θα δημιουργήσεις τη δική σου σπουδαία ηγεσία και δεν θα επιτρέψεις να δημιουργηθεί αυτό που ονομάζεις ανεπαρκή ηγεσία».
Μήπως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι συγχέουμε εντελώς τις έννοιες «συνηθισμένο» και «φυσιολογικό» και πλέον πιστεύουμε ότι αυτό που είναι συνηθισμένο στη ζωή μας είναι και το φυσιολογικό;
«Σωστό είναι αυτό, πρέπει όμως να καταφέρνεις να διακρίνεις μέσα σου τις αληθινές, τις ειλικρινείς κινητήριες δυνάμεις».
Για εσάς ποιες είναι αυτές οι βασικές κινητήριες δυνάμεις;
«Είναι πολλές και γνωρίζω μερικές από αυτές. Για παράδειγμα, η δυστυχία από την οποία υποφέρουν οι άνθρωποι και κυρίως αυτή για την οποία έχω συνυπευθυνότητα. Αυτό είναι βασανιστικό. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία και τα προνόμιά μας σημαίνουν αυτόματα και ευθύνες».
Μοιάζει πάντως στην Ελλάδα οι άνθρωποι να έχουμε υποστεί συλλογική κώφωση: μιλάμε όλοι, ενώ κανένας δεν ακούει κανέναν. Δεν είναι ένα βασικό πρόβλημα αυτό;
«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα και τώρα στην Ελλάδα».
Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τη χώρα μας και ότι καλός προφήτης είναι αυτός που αγαπά. Τώρα που κλείνουμε αυτήν τη συζήτηση τι θα προφητεύατε για εμάς;
«Σας εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, να έχετε πολλή και καλή τύχη σε αυτούς τους ιδιαίτερα δύσκολους και επίπονους καιρούς, με όλες αυτές τις ισχυρές δυνάμεις που προσπαθούν να συντρίψουν την ελληνική κοινωνία και τη χώρα σας».
Νόαμ Τσόμσκι
Πηγή : Μάκης Προβατάς, To BHMA, 16 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Φράκταλς στην Αφρική
Ο μαθηματικός Ron Eglash παρατήρησε ότι στην Αφρική το χτίσιμο των χωριών, τα κεντήματα στα υφάσματα, ίσως και η κοινωνική ιεραρχία είναι όλα βασισμένα στα φράκταλς, πράγμα που δεν παρατηρείται σε χωριά Ινδιάνων ή ευρωπαίων.
Είδα το θέμα στο www.fridge.gr σε ανάρτηση του Τάσου Παπαλιά, και το βίντεο που μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω ανήκει στην διαφωτιστική σειρά TED, που παρουσιάζεται στο www.ted.com .
Δείτε το : http://www.ted.com/talks/ron_eglash_on_african_fractals.html
Υπάρχουν υπότιτλοι.
Είδα το θέμα στο www.fridge.gr σε ανάρτηση του Τάσου Παπαλιά, και το βίντεο που μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω ανήκει στην διαφωτιστική σειρά TED, που παρουσιάζεται στο www.ted.com .
Δείτε το : http://www.ted.com/talks/ron_eglash_on_african_fractals.html
Υπάρχουν υπότιτλοι.
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
2011-10-15
Κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει στον κόσμο.
Με ηρεμία και αγάπη για τον συνάνθρωπο που υποφέρει, ας το ζήσουμε!
Με ηρεμία και αγάπη για τον συνάνθρωπο που υποφέρει, ας το ζήσουμε!
Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011
Δ0Κ1ΛΛΗ - 1 2 3
TH15 M355463 53RV35 T0 PR0V3 H0VV 0UR M1ND5 C4N D0 4M4Z1N6 TH1N65! 1MPR3551V3 TH1N65! 1N TH3 B361NN1N6 1T VV45 H4RD BUT N0VV, 0N TH15 L1N3 Y0UR M1ND 1S R34D1N6 1T 4UT0M4T1C4LLY VV1TH0UT 3V3N TH1NK1N6 4B0UT 1T. B3 PR0UD! 0NLY C3RT41N P30PL3 C4N R34D TH15. R3P05T 1F U UND3R5T4ND TH15 M355463, 8UT D0N'T T377 4NY0N3 VVH4T 1T M34N5.
Ένα μήνυμα από τον φίλο Π.Ρ..
Δεν ξέρω πού το βρήκε, μπορώ όμως να το διαβάσω, όπως όλοι όσοι γνωρίζετε αγγλικά.
Τι; Δεν είναι γραμμένο αγγλικά; Και ποιός νοιάζεται;
Να κι άλλο ένα!
Εντελώς συμπτωματικά, ο φίλος Θ.Α. μου έστειλε ένα κείμενο που ξεκινάει λέγοντας ότι επίσημη γλώσσα της Ευρώπης ορίζεται η Αγγλική, που καταλήγει μετά από μικρο-αλλαγές, να ακούγεται Γερμανική. Απολαύστε το :Absolutely Brilliant
The European Commission has just announced an agreement whereby English will be the official language of the European Union rather than German, which was the other possibility.
As part of the negotiations, the British Government conceded that English spelling had some room for improvement and has accepted a 5- year phase-in plan that would become known as "Euro-English".
In the first year, "s" will replace the soft "c".. Sertainly, this will make the sivil servants jump with joy. The hard "c" will be dropped in favour of "k". This should klear up konfusion, and keyboards kan have one less letter.
There will be growing publik enthusiasm in the sekond year when the troublesome "ph" will be replaced with "f".. This will make words like fotograf 20% shorter.
In the 3rd year, publik akseptanse of the new spelling kan be expekted to reach the stage where more komplikated changes are possible.
Governments will enkourage the removal of double letters which have always ben a deterent to akurate speling.
Also, al wil agre that the horibl mes of the silent "e" in the languag is disgrasful and it should go away.
By the 4th yer people wil be reseptiv to steps such as replasing "th" with "z" and "w" with "v".
During ze fifz yer, ze unesesary "o" kan be dropd from vords kontaining "ou" and after ziz fifz yer, ve vil hav a reli sensibl riten styl.
Zer vil be no mor trubl or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech oza. Ze drem of a united urop vil finali kum tru.
Und efter ze fifz yer, ve vil al be speking German like zey vunted in ze forst plas.
If zis mad you smil, pleas pas on to oza pepl.
Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Μετά την ένατη διάσταση
Είδα στο ιστολόγιο του Κώστα Καββαθά δυό ενδιαφέροντα βιντεάκια που προσπαθούν να περιγράψουν πώς μπορούμε να αντιληφθούμε τις διαστάσεις του κόσμου μας. Μέχρι την τρίτη είναι σχετικά εύκολο, βάζουμε και τον χρόνο για τέταρτη διάσταση, αλλά πώς προχωρούμε μετά;
Η θεωρία των χορδών δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα να φτιάξει και εξισώσεις με 17 διαστάσεις, το θέμα είναι όμως πώς τις αντιλαμβανόμαστε εμείς οι απλοί άνθρωποι. Μια πρόταση απλή, όχι ακριβώς όπως θα ήθελε η θεωρία των χορδών με την υπερσυμμετρία της, αλλά αρκετά κατανοητή, μπορείτε να παρακολουθήσετε (στα Αγγλικά) στα βιντεάκια 1 και 2, για διαστάσεις μέχρι και την δέκατη (που είναι σαν την μηδενική;).
Σημείο - Γραμμή - Διακλάδωση - Δίπλωμα - ...
Κι αν έχετε κέφι για ανάγνωση καλής λογοτεχνίας, διαβάστε για άπειρη πολυπλοκότητα στο "Βιβλίο από Άμμο" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, που δημοσίευσε προ καιρού ο Γάτος του Σρέντιγκερ στο σκακιστικό ιστολόγιο, εδώ, (και μου το θύμισε ο συγγραφέας Παναγιώτης Κονιδάρης, εδώ).
Η θεωρία των χορδών δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα να φτιάξει και εξισώσεις με 17 διαστάσεις, το θέμα είναι όμως πώς τις αντιλαμβανόμαστε εμείς οι απλοί άνθρωποι. Μια πρόταση απλή, όχι ακριβώς όπως θα ήθελε η θεωρία των χορδών με την υπερσυμμετρία της, αλλά αρκετά κατανοητή, μπορείτε να παρακολουθήσετε (στα Αγγλικά) στα βιντεάκια 1 και 2, για διαστάσεις μέχρι και την δέκατη (που είναι σαν την μηδενική;).
Σημείο - Γραμμή - Διακλάδωση - Δίπλωμα - ...
Κι αν έχετε κέφι για ανάγνωση καλής λογοτεχνίας, διαβάστε για άπειρη πολυπλοκότητα στο "Βιβλίο από Άμμο" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, που δημοσίευσε προ καιρού ο Γάτος του Σρέντιγκερ στο σκακιστικό ιστολόγιο, εδώ, (και μου το θύμισε ο συγγραφέας Παναγιώτης Κονιδάρης, εδώ).
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011
Πόσον όγκο έχει το χρέος των ΗΠΑ;
Αν ξοδεύανε οι ΗΠΑ ένα εκατομμύριο δολάρια την ημέρα τις δυό τελευταίες χιλιετίες, θα είχανε ξοδέψει μέχρι σήμερα περίπου 700 δισεκατομμύρια δολάρια. (Δεν υπήρχαν ΗΠΑ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτό είναι ακόμη χειρότερο για τον υπολογισμό μας).
Πόσα χρωστάνε οι ΗΠΑ άμεσα;
Περίπου 15 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ας το δούμε αυτό το ποσό να φτιάχνεται με εκατονταδόλαρα.
Ο όγκος των δεκαπέντε τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι εντυπωσιακά μεγάλος, αλλά το συνολικό ποσό (μαζί με όλες τις συντάξεις, τις νοσηλείες και πολλά άλλα κοινωνικά που καταργούνται βαθμιαία) θα έφθανε τα 115 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Δείτε εδώ.
Πόσα χρωστάνε οι ΗΠΑ άμεσα;
Περίπου 15 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ας το δούμε αυτό το ποσό να φτιάχνεται με εκατονταδόλαρα.
Ο όγκος των δεκαπέντε τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι εντυπωσιακά μεγάλος, αλλά το συνολικό ποσό (μαζί με όλες τις συντάξεις, τις νοσηλείες και πολλά άλλα κοινωνικά που καταργούνται βαθμιαία) θα έφθανε τα 115 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Δείτε εδώ.
Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011
Η Δυστοπία έρχεται παίζοντας
Είναι ένα παιγνίδι (Deus ex), που το όνομά του μας θυμίζει το αρχαιοελληνικό θέατρο, τότε που για να λυθεί το ηθικό πρόβλημα κατέβαζαν με μια μηχανή ένα θεό στην σκηνή (από μηχανής θεός - deus ex machina) και έδινε ο θεός την λύση.
Στην δεύτερη συνέχεια του παιγνιδιού υπάρχει μια εταιρεία που δίνει προσθετικά μέλη στους ανθρώπους, αλλά αυτοί πρέπει να είναι πελάτες δια βίου. Αν σταματήσουν να παίρνουν την δόση τους, θα σταματήσουν να λειτουργούν και τα προσθετικά - μάτια χέρια πόδια...
Το βιντεάκι που αναγγέλει την κυκλοφορία του παιγνιδιού είναι απλά εφιαλτικό. Γυρισμένο με ηθοποιούς και ειδικά εφέ, όλο και κάτι μας θυμίζει από τις πλατείες μας. Μακάρι να μην είναι το μέλλον μας έτσι.
Δείτε το εδώ (στον εξαιρετικό ιστοχώρο Human 2.0).
Στην δεύτερη συνέχεια του παιγνιδιού υπάρχει μια εταιρεία που δίνει προσθετικά μέλη στους ανθρώπους, αλλά αυτοί πρέπει να είναι πελάτες δια βίου. Αν σταματήσουν να παίρνουν την δόση τους, θα σταματήσουν να λειτουργούν και τα προσθετικά - μάτια χέρια πόδια...
Το βιντεάκι που αναγγέλει την κυκλοφορία του παιγνιδιού είναι απλά εφιαλτικό. Γυρισμένο με ηθοποιούς και ειδικά εφέ, όλο και κάτι μας θυμίζει από τις πλατείες μας. Μακάρι να μην είναι το μέλλον μας έτσι.
Δείτε το εδώ (στον εξαιρετικό ιστοχώρο Human 2.0).
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Μικρό διάλειμμα
Τώρα που "αγοράσαμε" λίγο χρόνο και η ένταση των τελευταίων εβδομάδων παρουσιάζει μικρή κάμψη, βρίσκω την ευκαιρία να λείψω για λίγο για να παρακολουθήσω το Συμπόσιο Ποίησης στην Πάτρα. Αρχίζει σήμερα.
Το παρακολουθώ 30 χρόνια τώρα για να διαπιστώσω αν ακολουθώ λάθος πορεία με τον τρόπο που σκέφτομαι. Η απόφαση δεν έχει καθαρογραφεί ακόμα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω γνωρίσει αρκετούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, που δεν είναι και "τα πρώτα ονόματα" στις ειδήσεις.
Θα επανέλθω σε λίγες μέρες.
Καλές διακοπές σε όλους!
Το παρακολουθώ 30 χρόνια τώρα για να διαπιστώσω αν ακολουθώ λάθος πορεία με τον τρόπο που σκέφτομαι. Η απόφαση δεν έχει καθαρογραφεί ακόμα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω γνωρίσει αρκετούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, που δεν είναι και "τα πρώτα ονόματα" στις ειδήσεις.
Θα επανέλθω σε λίγες μέρες.
Καλές διακοπές σε όλους!
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
Σχετικά με μισθούς και συντάξεις
Τις τελευταίες εβδομάδες γίνονται πολλά πράγματα στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Δεν έσπευσα να γράψω, προσπαθώντας να χωνέψω τις νέες καταστάσεις.
Διάβασα πολύ, άκουσα πολλές απόψεις, κατέληξα να υποστηρίζω ορισμένα θέματα με τόση ένταση, όση εκδηλώνουν και οι υποστηρικτές των αντίθετων απόψεων (που υπάρχουν και στο χέρι σας είναι να κάνετε την διαλεκτική σύνθεση).
Ο στόχος μου είναι η ειρήνη και η ευημερία στους λαούς, οπότε λύσεις άμεσης καταστροφής, γκρεμίσματος ή εκτελέσεων δεν πρόκειται να υποστηρίξω, αλλά ριζοσπαστικές προτάσεις θα μπορούσα να διατυπώσω.
Δεν είμαι ειδικός, εμπειρογνώμων, σοφός, ιδιοφυής ή σωτήρας.
Αρχίζω να διατυπώνω τις ιδέες ενός απλού ανθρώπου.
Ας υποθέσουμε ότι δεν έχουμε φτάσει στην χώρα μας στο απελπιστικό επίπεδο, όπου κάποιοι πρέπει να πεθάνουν από την πείνα για να ζήσουν οι υπόλοιποι. (Αν το δούμε παγκοσμίως, έχουμε φτάσει! Υπάρχουν χώρες με ρακένδυτους κατοίκους που λιμοκτονούν και χώρες με κατοίκους που είναι υπέρβαροι, φοράνε XXL ρούχα και ζητούν ιατρική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ασυμμάζευτης παχυσαρκίας, των εκτροχιασμένων τριγλυκεριδίων κλπ.. Δυστυχώς δεν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών).
Η χώρα μας έχει κάποια μικρή παραγωγή.
Θα μπορούσε να είναι ελεύθερη να καλλιεργεί οτιδήποτε;
Ίσως, αν δεν υπήρχε η συμφωνία της Γιάλτας, με την οποία τοποθετηθήκαμε στον τριτογενή τομέα, δηλαδή υπηρεσίες.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν επιδοτήσεις για να θάψουμε τα φρούτα που παράγουμε, επιδοτήσεις για να κάνουμε ξύδι τα κρασιά ονομασίας προελεύσεως που παράγουμε και να μη ξαναφυτέψουμε τα αμπέλια μας, επιδοτήσεις για να καταστρέψουμε τα τρεχαντήρια μας και να μαραζώσουν τα ναυπηγεία μας, κλπ, αλλά και πρόστιμα αν έχουμε μεγαλύτερη παραγωγή από γάλα ή ζάχαρη.
(Φυσικά είναι μάταιο να απεργούν οι αγρότες και να καταλαμβάνουν τις λεωφόρους ζητώντας καλύτερες τιμές για τα προϊόντα ... που δεν είναι επιθυμητό να παράγουν!)
Αν συνεχίσουμε να επιμένουμε παραγωγικά, αφαιρούν την δασοπυρόσβεση από τους εξοπλισμένους δασικούς και την αναθέτουν στην πυροσβεστική των πόλεων με άμεσο αποτέλεσμα να χάσουμε χιλιάδες στρέμματα με αιωνόβιες ελιές και άλλες καλλιέργειες και δάση.
Οι Αυστραλοί έδωσαν χρήματα για τα θύματα των πυρκαϊών και η Ζαχάρω απέκτησε ωραίο Δημαρχείο.
Μετά ήρθε η κρατική εντολή να μην έχουμε ζώα ελεύθερης βοσκής γιατί θα φάνε τα νέα φυτά, άρα θα πρέπει οι μεγάλες εταιρείες να φτιάξουν φάρμες και να πάρουν τους πρώην κτηνοτρόφους ως υπαλλήλους, καθώς και οι μεγαλο-επενδυτές να φυτέψουν γκαζόν στην εύφορη γη (της Μεσσηνίας ας πούμε) για να παίζουν γκολφ οι πλούσιοι πελάτες και να πάρουν τους αγρότες σαν γκαρσόνια.
Φυσικά, με μια ταξιδιωτική οδηγία, όλα αυτά μπορούν να τιναχτούν στον αέρα.
Ο ΟΑΕΔ έδωσε δάνεια σε νέους επιχειρηματίες, αλλά μόνο του τριτογενούς τομέα!
Αλήθεια λέω, ψάξτε το.
Αν δεν έχουμε δική μας παραγωγή είμαστε χαμένοι.
Πρέπει να απαιτήσουμε να μπορούμε να καλλιεργήσουμε οτιδήποτε.
(Για ψάξτε αν η καλλιέργεια σόγιας απαγορεύεται με νόμο του 1938!).
Προϊόντα μπορούμε να φτιάξουμε και με υψηλή τεχνολογία.
Χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή μας, μπορούμε με μερικά ξενύχτια και ωραίες ιδέες να φτιάξουμε νέα προϊόντα, χωρίς ένταση κεφαλαίου και χωρίς μεγάλη εργατική δύναμη.
Για να μην το κάνουμε αυτό, αποδυναμώνεται η πληροφορική στην εκπαίδευση και ενισχύονται άλλοι τομείς!
Όντας κατάλληλα εκπαιδευμένοι (με θρησκευτικά), προσευχηθείτε για την σωτηρία μας λοιπόν!
Ας δεχτούμε ότι έχουμε μια Εθνική Παραγωγή παραδοσιακών ή καινοτόμων προϊόντων.
Δεν μιλάω για Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) γιατί δεν δείχνει την πραγματικά επιθυμητή ανάπτυξη, αλλά ανεβαίνει και όταν γίνονται καταστροφές (ας πούμε καίγονται τα δάση και οι καλλιέργειες και τρέχουν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και οχήματα και τρέχει ο κόσμος με τα αυτοκίνητά του να σωθεί, οπότε η αυξημένη κατανάλωση καυσίμων δίνει αύξηση του ΑΕΠ!).
Ο Εθνικός Πλούτος είναι τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά που διαθέτουμε, καθώς και οι ενεργειακές πηγές.
Μπορούμε να πάρουμε ενέργεια από τον άνεμο και από τον ήλιο.
Μπορούμε να μη δίνουμε την σμύριδα της Νάξου στην Ιταλία για να μας πουλήσει μετά τα σμυριδόπανα, ούτε να δίνουμε το λάδι για να το πάρουμε μετά ραφινέ (ή και ανακατεμένο με ορυκτέλαια).
Ας μιλήσω όμως μόνο για κτηνοτροφία.
Το ζωικό κεφάλαιο κάθε χρόνο αυξάνεται με τον τόκο (τόκος είναι η γέννα!).
Τα ζώα πρέπει να τρέφονται με σωστές καλλιέργειες (η σόγια που λέγαμε, όχι ο καπνός).
Σε ελάχιστα χρόνια η χώρα θα είναι αυτάρκης σε παραγωγή προϊόντων (σήμερα εισάγουμε σχεδόν τα πάντα) και θα μπορεί να διαθέσει μέρος του πλούτου όχι μόνο για εκπαίδευση αλλά και για έρευνα και ανάπτυξη (Research and Development).
Κανείς δεν τα λέει αυτά και είναι πολύ βασικά!
(Δηλαδή λένε ότι "δουλεύουμε περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά αυτοί έχουν πολλαπλάσιες άδειες ευρεσιτεχνίας", αλλά ποιος δίνει σημασία...)
Με βάση την Εθνική Παραγωγή και τον Εθνικό Πλούτο, μπορούμε να καθορίσουμε πόσα χρήματα πρέπει να πηγαίνουν στους εργαζόμενους και πόσα στους μη εργαζόμενους.
Αν ο λογαριασμός βγάζει 200 ευρώ τον μήνα για κάθε μέλος της κοινωνίας μας που δεν εργάζεται και 1200 ευρώ τον μήνα για κάθε μέλος που εργάζεται, αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε και να το εφαρμόσουμε.
Σε περίπτωση που παράγουμε περισσότερα, μπορούμε να αυξήσουμε άμεσα τα ποσά βάσης, όπως και να δώσουμε κίνητρα για περισσότερα παιδιά, για μεγαλύτερη παραγωγικότητα, για καινοτομικά προϊόντα, για ποιοτική βελτίωση προϊόντων.
Σίγουρα, όμως, θα πρέπει να προσφέρουμε κρατικές υπηρεσίες για την υγεία όλου του πληθυσμού.
Αν δεν μπορούμε να παράγουμε περισσότερα, δεν θα δανειστούμε για κανένα λόγο!
(Αν δεν παράγουμε πράγματα, είναι ανόητο να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το νόμισμά μας. Χρησιμοποιεί κάποιος την υποτίμηση του νομίσματος για να κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα του.
Αν δεν έχει προϊόντα είναι χαμένος!)
Είπαμε λοιπόν ότι οι μισθοί των εργαζομένων καθορίζονται από τις δυνατότητες της χώρας σε υπάρχοντα πλούτο και αυξάνονται από την υπάρχουσα (όχι την αναμενόμενη) παραγωγή.
Όλοι οι μη εργαζόμενοι, παιδιά και υπερήλικες, παίρνουν το μικροποσό που τους αναλογεί, ας το πούμε Εθνική Παροχή, εκείνα τα 200 ευρώ που αναφέραμε ενδεικτικά.
Ας δούμε τώρα τους συνταξιούχους.
Σε όλο τον εργάσιμο βίο του ο εργαζόμενος έχει κρατήσεις από τον μισθό του (για να πάρει τόση σύνταξη με την εγγύηση του κράτους και άλλα τέτοια φαιδρά).
Αν υποθέσουμε ότι έχει μηνιαίο μισθό 1200€ αμετάβλητο και γίνεται κράτηση του 10% με ετήσιο επιτόκιο +3%, τότε μετά από 35 χρόνια το κράτος θα έχει διαθέσιμα για τον συνταξιούχο 89677€.
Αν ο συνταξιούχος επιλέξει να παίρνει 600€ τον μήνα σύνταξη, αυτή μπορεί να διατηρηθεί επί 15 χρόνια και μετά ο συνταξιούχος θα πρέπει να αρκεσθεί στην Εθνική Παροχή των 200€, καθότι το συνταξιοδοτικό του απόθεμα έχει εξαντληθεί.
Αν ο συνταξιούχος επιλέξει να παίρνει 800€ τον μήνα σύνταξη, αυτή μπορεί να διατηρηθεί μόνο επί 10 χρόνια!
Η σημερινή μέθοδος, να παίρνει σύνταξη το άτομο για όσο ζει (και μετά η ανύπαντρη κόρη του!) είναι μαθηματικά ζημιογόνος για το ταμείο.
Αν υπάρχει ανάπτυξη 1% τον χρόνο, ο εργαζόμενος θα φύγει μετά από 35 χρόνια με μισθό 1683€ τον μήνα, οι κρατήσεις (πάντα με 3% ετήσιο επιτόκιο) θα έχουν φτάσει σε ένα ποσό 103620€.
Ο συνταξιούχος που προτίμησε 600€ τον μήνα, μπορεί να παίρνει αύξηση 1% τον χρόνο και να φτάσει μέχρι 16 χρόνια συνταξιοδότησης με 696€ τελευταία σύνταξη.
Ο συνταξιούχος που προτίμησε 800€ τον μήνα, μπορεί να παίρνει αύξηση 1% τον χρόνο και να φτάσει μέχρι 11 χρόνια συνταξιοδότησης με 883€ τελευταία σύνταξη.
Το ουσιώδες στην προσέγγισή μου είναι ότι το συσσωρευόμενο από κρατήσεις συνταξιοδοτικό ποσό δεν είναι άπειρο και μπορεί να συντηρήσει την σύνταξη του ατόμου μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το προτιμηθέν ύψος της σύνταξης.
Το θέμα είναι πολύ απλούστερο τώρα για να αντιμετωπισθεί, χωρίς να μας ενδιαφέρουν παράγοντες μακροζωίας ή ετών εργασίας!
(1) Ο εργαζόμενος συσσωρεύει ένα συνταξιοδοτικό ποσό (ΣΠ) από κρατήσεις, ανεξάρτητα από τον φορέα που εργάζεται.
(2) Το ύψος των μηνιαίων κρατήσεων ουσιωδώς αλλάζει τον ρυθμό αύξησης του ΣΠ.
(Σκεφτείτε περιόδους ανεργίας, μετακίνηση σε πιο καλοπληρωμένη εργασία κλπ).
Η διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων ετησίως (καθορίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος) μπορεί επίσης να αλλάζει τον ρυθμό αύξησης του ΣΠ.
(3) Όταν αποφασίσει ο εργαζόμενος να συνταξιοδοτηθεί (προσέξτε το αυτό, μπορεί να είναι οποτεδήποτε!), θα μπορεί να πάρει σύνταξη στο ύψος που επιθυμεί, αλλά αυτό θα καθορίζει και το πλήθος των μηνών συνταξιοδότησης!
(Μετά, αν θέλει και μπορεί, ας αναζητήσει νέα εργασία για να συγκεντρώσει νέο Συνταξιοδοτικό Κεφάλαιο).
(4) Αν θέλει ο συνταξιοδοτούμενος, μπορεί να πάρει το συγκεντρωμένο Συνταξιοδοτικό του Κεφάλαιο εφάπαξ (χωρίς να παίρνει μηνιαία σύνταξη).
Τα Συνταξιοδοτικά Κεφάλαια των εργαζομένων πρέπει να είναι τα πιο καλά φυλαγμένα Κεφάλαια του Κράτους.
Αν δεν πάει κάποιος κυβερνητικός παράγοντας να παίξει και να χάσει τα Συνταξιοδοτικά Κεφάλαια των εργαζομένων στο Καζίνο ή σε κάποιο είδος δομημένων ομολόγων, τότε το συνταξιοδοτικό είναι λυμένο.
Περιμένω τα κόσμια και εποικοδομητικά σχόλιά σας.
Δεν έσπευσα να γράψω, προσπαθώντας να χωνέψω τις νέες καταστάσεις.
Διάβασα πολύ, άκουσα πολλές απόψεις, κατέληξα να υποστηρίζω ορισμένα θέματα με τόση ένταση, όση εκδηλώνουν και οι υποστηρικτές των αντίθετων απόψεων (που υπάρχουν και στο χέρι σας είναι να κάνετε την διαλεκτική σύνθεση).
Ο στόχος μου είναι η ειρήνη και η ευημερία στους λαούς, οπότε λύσεις άμεσης καταστροφής, γκρεμίσματος ή εκτελέσεων δεν πρόκειται να υποστηρίξω, αλλά ριζοσπαστικές προτάσεις θα μπορούσα να διατυπώσω.
Δεν είμαι ειδικός, εμπειρογνώμων, σοφός, ιδιοφυής ή σωτήρας.
Αρχίζω να διατυπώνω τις ιδέες ενός απλού ανθρώπου.
Σχετικά με τους μισθούς και τις συντάξεις
Ας υποθέσουμε ότι δεν έχουμε φτάσει στην χώρα μας στο απελπιστικό επίπεδο, όπου κάποιοι πρέπει να πεθάνουν από την πείνα για να ζήσουν οι υπόλοιποι. (Αν το δούμε παγκοσμίως, έχουμε φτάσει! Υπάρχουν χώρες με ρακένδυτους κατοίκους που λιμοκτονούν και χώρες με κατοίκους που είναι υπέρβαροι, φοράνε XXL ρούχα και ζητούν ιατρική βοήθεια για την αντιμετώπιση της ασυμμάζευτης παχυσαρκίας, των εκτροχιασμένων τριγλυκεριδίων κλπ.. Δυστυχώς δεν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών).
Η χώρα μας έχει κάποια μικρή παραγωγή.
Θα μπορούσε να είναι ελεύθερη να καλλιεργεί οτιδήποτε;
Ίσως, αν δεν υπήρχε η συμφωνία της Γιάλτας, με την οποία τοποθετηθήκαμε στον τριτογενή τομέα, δηλαδή υπηρεσίες.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν επιδοτήσεις για να θάψουμε τα φρούτα που παράγουμε, επιδοτήσεις για να κάνουμε ξύδι τα κρασιά ονομασίας προελεύσεως που παράγουμε και να μη ξαναφυτέψουμε τα αμπέλια μας, επιδοτήσεις για να καταστρέψουμε τα τρεχαντήρια μας και να μαραζώσουν τα ναυπηγεία μας, κλπ, αλλά και πρόστιμα αν έχουμε μεγαλύτερη παραγωγή από γάλα ή ζάχαρη.
(Φυσικά είναι μάταιο να απεργούν οι αγρότες και να καταλαμβάνουν τις λεωφόρους ζητώντας καλύτερες τιμές για τα προϊόντα ... που δεν είναι επιθυμητό να παράγουν!)
Αν συνεχίσουμε να επιμένουμε παραγωγικά, αφαιρούν την δασοπυρόσβεση από τους εξοπλισμένους δασικούς και την αναθέτουν στην πυροσβεστική των πόλεων με άμεσο αποτέλεσμα να χάσουμε χιλιάδες στρέμματα με αιωνόβιες ελιές και άλλες καλλιέργειες και δάση.
Οι Αυστραλοί έδωσαν χρήματα για τα θύματα των πυρκαϊών και η Ζαχάρω απέκτησε ωραίο Δημαρχείο.
Μετά ήρθε η κρατική εντολή να μην έχουμε ζώα ελεύθερης βοσκής γιατί θα φάνε τα νέα φυτά, άρα θα πρέπει οι μεγάλες εταιρείες να φτιάξουν φάρμες και να πάρουν τους πρώην κτηνοτρόφους ως υπαλλήλους, καθώς και οι μεγαλο-επενδυτές να φυτέψουν γκαζόν στην εύφορη γη (της Μεσσηνίας ας πούμε) για να παίζουν γκολφ οι πλούσιοι πελάτες και να πάρουν τους αγρότες σαν γκαρσόνια.
Φυσικά, με μια ταξιδιωτική οδηγία, όλα αυτά μπορούν να τιναχτούν στον αέρα.
Ο ΟΑΕΔ έδωσε δάνεια σε νέους επιχειρηματίες, αλλά μόνο του τριτογενούς τομέα!
Αλήθεια λέω, ψάξτε το.
Αν δεν έχουμε δική μας παραγωγή είμαστε χαμένοι.
Πρέπει να απαιτήσουμε να μπορούμε να καλλιεργήσουμε οτιδήποτε.
(Για ψάξτε αν η καλλιέργεια σόγιας απαγορεύεται με νόμο του 1938!).
Προϊόντα μπορούμε να φτιάξουμε και με υψηλή τεχνολογία.
Χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή μας, μπορούμε με μερικά ξενύχτια και ωραίες ιδέες να φτιάξουμε νέα προϊόντα, χωρίς ένταση κεφαλαίου και χωρίς μεγάλη εργατική δύναμη.
Για να μην το κάνουμε αυτό, αποδυναμώνεται η πληροφορική στην εκπαίδευση και ενισχύονται άλλοι τομείς!
Όντας κατάλληλα εκπαιδευμένοι (με θρησκευτικά), προσευχηθείτε για την σωτηρία μας λοιπόν!
Ας δεχτούμε ότι έχουμε μια Εθνική Παραγωγή παραδοσιακών ή καινοτόμων προϊόντων.
Δεν μιλάω για Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) γιατί δεν δείχνει την πραγματικά επιθυμητή ανάπτυξη, αλλά ανεβαίνει και όταν γίνονται καταστροφές (ας πούμε καίγονται τα δάση και οι καλλιέργειες και τρέχουν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και οχήματα και τρέχει ο κόσμος με τα αυτοκίνητά του να σωθεί, οπότε η αυξημένη κατανάλωση καυσίμων δίνει αύξηση του ΑΕΠ!).
Ο Εθνικός Πλούτος είναι τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά που διαθέτουμε, καθώς και οι ενεργειακές πηγές.
Μπορούμε να πάρουμε ενέργεια από τον άνεμο και από τον ήλιο.
Μπορούμε να μη δίνουμε την σμύριδα της Νάξου στην Ιταλία για να μας πουλήσει μετά τα σμυριδόπανα, ούτε να δίνουμε το λάδι για να το πάρουμε μετά ραφινέ (ή και ανακατεμένο με ορυκτέλαια).
Ας μιλήσω όμως μόνο για κτηνοτροφία.
Το ζωικό κεφάλαιο κάθε χρόνο αυξάνεται με τον τόκο (τόκος είναι η γέννα!).
Τα ζώα πρέπει να τρέφονται με σωστές καλλιέργειες (η σόγια που λέγαμε, όχι ο καπνός).
Σε ελάχιστα χρόνια η χώρα θα είναι αυτάρκης σε παραγωγή προϊόντων (σήμερα εισάγουμε σχεδόν τα πάντα) και θα μπορεί να διαθέσει μέρος του πλούτου όχι μόνο για εκπαίδευση αλλά και για έρευνα και ανάπτυξη (Research and Development).
Κανείς δεν τα λέει αυτά και είναι πολύ βασικά!
(Δηλαδή λένε ότι "δουλεύουμε περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά αυτοί έχουν πολλαπλάσιες άδειες ευρεσιτεχνίας", αλλά ποιος δίνει σημασία...)
Με βάση την Εθνική Παραγωγή και τον Εθνικό Πλούτο, μπορούμε να καθορίσουμε πόσα χρήματα πρέπει να πηγαίνουν στους εργαζόμενους και πόσα στους μη εργαζόμενους.
Αν ο λογαριασμός βγάζει 200 ευρώ τον μήνα για κάθε μέλος της κοινωνίας μας που δεν εργάζεται και 1200 ευρώ τον μήνα για κάθε μέλος που εργάζεται, αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε και να το εφαρμόσουμε.
Σε περίπτωση που παράγουμε περισσότερα, μπορούμε να αυξήσουμε άμεσα τα ποσά βάσης, όπως και να δώσουμε κίνητρα για περισσότερα παιδιά, για μεγαλύτερη παραγωγικότητα, για καινοτομικά προϊόντα, για ποιοτική βελτίωση προϊόντων.
Σίγουρα, όμως, θα πρέπει να προσφέρουμε κρατικές υπηρεσίες για την υγεία όλου του πληθυσμού.
Αν δεν μπορούμε να παράγουμε περισσότερα, δεν θα δανειστούμε για κανένα λόγο!
(Αν δεν παράγουμε πράγματα, είναι ανόητο να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το νόμισμά μας. Χρησιμοποιεί κάποιος την υποτίμηση του νομίσματος για να κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα του.
Αν δεν έχει προϊόντα είναι χαμένος!)
Είπαμε λοιπόν ότι οι μισθοί των εργαζομένων καθορίζονται από τις δυνατότητες της χώρας σε υπάρχοντα πλούτο και αυξάνονται από την υπάρχουσα (όχι την αναμενόμενη) παραγωγή.
Όλοι οι μη εργαζόμενοι, παιδιά και υπερήλικες, παίρνουν το μικροποσό που τους αναλογεί, ας το πούμε Εθνική Παροχή, εκείνα τα 200 ευρώ που αναφέραμε ενδεικτικά.
Ας δούμε τώρα τους συνταξιούχους.
Σε όλο τον εργάσιμο βίο του ο εργαζόμενος έχει κρατήσεις από τον μισθό του (για να πάρει τόση σύνταξη με την εγγύηση του κράτους και άλλα τέτοια φαιδρά).
Αν υποθέσουμε ότι έχει μηνιαίο μισθό 1200€ αμετάβλητο και γίνεται κράτηση του 10% με ετήσιο επιτόκιο +3%, τότε μετά από 35 χρόνια το κράτος θα έχει διαθέσιμα για τον συνταξιούχο 89677€.
Αν ο συνταξιούχος επιλέξει να παίρνει 600€ τον μήνα σύνταξη, αυτή μπορεί να διατηρηθεί επί 15 χρόνια και μετά ο συνταξιούχος θα πρέπει να αρκεσθεί στην Εθνική Παροχή των 200€, καθότι το συνταξιοδοτικό του απόθεμα έχει εξαντληθεί.
Αν ο συνταξιούχος επιλέξει να παίρνει 800€ τον μήνα σύνταξη, αυτή μπορεί να διατηρηθεί μόνο επί 10 χρόνια!
Η σημερινή μέθοδος, να παίρνει σύνταξη το άτομο για όσο ζει (και μετά η ανύπαντρη κόρη του!) είναι μαθηματικά ζημιογόνος για το ταμείο.
Αν υπάρχει ανάπτυξη 1% τον χρόνο, ο εργαζόμενος θα φύγει μετά από 35 χρόνια με μισθό 1683€ τον μήνα, οι κρατήσεις (πάντα με 3% ετήσιο επιτόκιο) θα έχουν φτάσει σε ένα ποσό 103620€.
Ο συνταξιούχος που προτίμησε 600€ τον μήνα, μπορεί να παίρνει αύξηση 1% τον χρόνο και να φτάσει μέχρι 16 χρόνια συνταξιοδότησης με 696€ τελευταία σύνταξη.
Ο συνταξιούχος που προτίμησε 800€ τον μήνα, μπορεί να παίρνει αύξηση 1% τον χρόνο και να φτάσει μέχρι 11 χρόνια συνταξιοδότησης με 883€ τελευταία σύνταξη.
Το ουσιώδες στην προσέγγισή μου είναι ότι το συσσωρευόμενο από κρατήσεις συνταξιοδοτικό ποσό δεν είναι άπειρο και μπορεί να συντηρήσει την σύνταξη του ατόμου μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το προτιμηθέν ύψος της σύνταξης.
Το θέμα είναι πολύ απλούστερο τώρα για να αντιμετωπισθεί, χωρίς να μας ενδιαφέρουν παράγοντες μακροζωίας ή ετών εργασίας!
(1) Ο εργαζόμενος συσσωρεύει ένα συνταξιοδοτικό ποσό (ΣΠ) από κρατήσεις, ανεξάρτητα από τον φορέα που εργάζεται.
(2) Το ύψος των μηνιαίων κρατήσεων ουσιωδώς αλλάζει τον ρυθμό αύξησης του ΣΠ.
(Σκεφτείτε περιόδους ανεργίας, μετακίνηση σε πιο καλοπληρωμένη εργασία κλπ).
Η διαμόρφωση των τραπεζικών επιτοκίων ετησίως (καθορίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος) μπορεί επίσης να αλλάζει τον ρυθμό αύξησης του ΣΠ.
(3) Όταν αποφασίσει ο εργαζόμενος να συνταξιοδοτηθεί (προσέξτε το αυτό, μπορεί να είναι οποτεδήποτε!), θα μπορεί να πάρει σύνταξη στο ύψος που επιθυμεί, αλλά αυτό θα καθορίζει και το πλήθος των μηνών συνταξιοδότησης!
(Μετά, αν θέλει και μπορεί, ας αναζητήσει νέα εργασία για να συγκεντρώσει νέο Συνταξιοδοτικό Κεφάλαιο).
(4) Αν θέλει ο συνταξιοδοτούμενος, μπορεί να πάρει το συγκεντρωμένο Συνταξιοδοτικό του Κεφάλαιο εφάπαξ (χωρίς να παίρνει μηνιαία σύνταξη).
Τα Συνταξιοδοτικά Κεφάλαια των εργαζομένων πρέπει να είναι τα πιο καλά φυλαγμένα Κεφάλαια του Κράτους.
Αν δεν πάει κάποιος κυβερνητικός παράγοντας να παίξει και να χάσει τα Συνταξιοδοτικά Κεφάλαια των εργαζομένων στο Καζίνο ή σε κάποιο είδος δομημένων ομολόγων, τότε το συνταξιοδοτικό είναι λυμένο.
Περιμένω τα κόσμια και εποικοδομητικά σχόλιά σας.
Τρίτη 14 Ιουνίου 2011
Σχετικά με εκλογές
Τις τελευταίες εβδομάδες γίνονται πολλά πράγματα στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Δεν έσπευσα να γράψω, προσπαθώντας να χωνέψω τις νέες καταστάσεις.
Διάβασα πολύ, άκουσα πολλές απόψεις, κατέληξα να υποστηρίζω ορισμένα θέματα με τόση ένταση, όση εκδηλώνουν και οι υποστηρικτές των αντίθετων απόψεων (που υπάρχουν και στο χέρι σας είναι να κάνετε την διαλεκτική σύνθεση).
Ο στόχος μου είναι η ειρήνη και η ευημερία στους λαούς, οπότε λύσεις άμεσης καταστροφής, γκρεμίσματος ή εκτελέσεων δεν πρόκειται να υποστηρίξω, αλλά ριζοσπαστικές προτάσεις θα μπορούσα να διατυπώσω.
Δεν είμαι ειδικός, εμπειρογνώμων, σοφός, ιδιοφυής ή σωτήρας.
Αρχίζω να διατυπώνω τις ιδέες ενός απλού ανθρώπου.
Οι εκλογές χρησιμοποιήθηκαν (κάκιστα κατά την ταπεινή γνώμη μου) για να παραγράφονται αδικήματα βουλευτών προηγουμένων περιόδων.
(Για την δικαιοσύνη θα τα πούμε σε επόμενο σημείωμα. Τα αδικήματα δεν πρέπει να παραγράφονται. Όποτε γίνει η δίκη, μπορεί να αποφασιστεί διαφορετική ποινή. Επίσης, οι νόμοι δεν επιτρέπεται να έχουν αναδρομική ισχύ. Αν υπάρξει ένα γεγονός που πρέπει να τιμωρηθεί αναδρομικά, αυτό ας γίνεται με δημοψήφισμα).
Προτείνω να αλλάξουμε προσέγγιση στο θέμα των εκλογών.
1.Διατυπώνουμε κάποιες αλήθειες και παραδοχές με διαβάθμιση αύξουσας δυσκολίας. Πχ. [Δεχόμαστε να ζούμε σε κοινωνία που υπακούει σε νόμους], [Ο νόμος είναι σκληρός και δεν επιτρέπονται εξαιρέσεις], [Ο χρηματιζόμενος λειτουργός απολύεται και δημεύεται η περιουσία του].
Το έργο της διατύπωσης των κανόνων το αναλαμβάνουν ακαδημαϊκοί και δικαστικοί κύκλοι. Ας πούμε ότι καταλήγουν σε χίλιους κανόνες με επαρκή ερμηνεία κοινής παραδοχής, 100 απλούς και 900 σύνθετους.
Οι κανόνες διδάσκονται σε όλες τις σχολικές βαθμίδες : μόνο οι απλοί στα μικρά παιδάκια, όλοι στα μεγαλύτερα παιδιά.
2.Για να αποκτήσει κάποιος δικαίωμα εκλέγειν (πιστοποίηση εκλογέως) πρέπει να περάσει μιά εξέταση, όπου μπαίνουν με τυχαίο τρόπο πενήντα ερωτήματα από τους 100 απλούς κανόνες και πρέπει να απαντήσει πάνω από 80% σωστά (πάνω από 40 απαντήσεις σωστές).
Άλλο προαπαιτούμενο : Πρέπει να είναι Έλληνας πολίτης με μόνιμη ή προσωρινή άδεια.
Δεν υπάρχει εδώ θέμα ηλικίας. Αν ένα άτομο 12 χρόνων μπορεί να περάσει την δοκιμασία, μπορεί να πάρει πιστοποιητικό εκλογέως.
Εξετάσεις για πιστοποιητικό εκλογέως μπορεί να γίνονται ετησίως.
Ας δούμε πώς το σκέφτηκε ο ΚΥΡ :
3.Για να αποκτήσει κάποιος δικαίωμα εκλέγεσθαι (πιστοποίηση εκλογίμου) πρέπει να περάσει μια εξέταση, όπου μπαίνουν με τυχαίο τρόπο διακόσια ερωτήματα από τους 1000 κανόνες και πρέπει να απαντήσει πάνω από 80% σωστά (πάνω από 160 απαντήσεις σωστές).
Άλλα προαπαιτούμενα : πρέπει να έχει γονείς Έλληνες πολίτες, πρέπει να είναι ενήλικος.
Εξετάσεις για πιστοποιητικό εκλογίμου μπορεί να γίνονται ετησίως.
4.Στις εκλογές συμμετέχουν "Κομματικές Επιχειρήσεις" με βιβλία τρίτης κατηγορίας και περαιωμένη μία χρήση (πάντοτε από ορκωτούς λογιστές), που θα αντικαταστήσουν τα σημερινά κόμματα.
Το διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης θα αποτελείται από ομόρρυθμους μετόχους (με πιστοποιητικά εκλογίμων) που θα είναι υπόχρεοι εις ολόκληρον σε περίπτωση κρατικής ζημίας.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Κομματικής Επιχείρησης θα έχει αντίστοιχο ρόλο με τον σημερινό αρχηγό κόμματος.
Σε περίπτωση συγκυβέρνησης οι Κομματικές επιχειρήσεις θα μπορούν να προχωρούν σε συγχώνευση ή σε σύμπηξη κοινοπραξίας.
Σε περίπτωση καταψήφισης μιας κυβερνώσας κομματικής επιχείρησης, μπορεί με νόμο να προβλέπεται άμεσος έλεγχος με περάτωση εντός εξαμήνου και ρευστοποίηση.
Περιμένω τα πάντοτε κόσμια και εποικοδομητικά σχόλιά σας.
Δεν έσπευσα να γράψω, προσπαθώντας να χωνέψω τις νέες καταστάσεις.
Διάβασα πολύ, άκουσα πολλές απόψεις, κατέληξα να υποστηρίζω ορισμένα θέματα με τόση ένταση, όση εκδηλώνουν και οι υποστηρικτές των αντίθετων απόψεων (που υπάρχουν και στο χέρι σας είναι να κάνετε την διαλεκτική σύνθεση).
Ο στόχος μου είναι η ειρήνη και η ευημερία στους λαούς, οπότε λύσεις άμεσης καταστροφής, γκρεμίσματος ή εκτελέσεων δεν πρόκειται να υποστηρίξω, αλλά ριζοσπαστικές προτάσεις θα μπορούσα να διατυπώσω.
Δεν είμαι ειδικός, εμπειρογνώμων, σοφός, ιδιοφυής ή σωτήρας.
Αρχίζω να διατυπώνω τις ιδέες ενός απλού ανθρώπου.
Σχετικά με τις εκλογές
Στη χώρα μας υπάρχουν τα δικαιώματα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Αυτά θα μπορούσαν να τα έχουν αυτοί που είναι Έλληνες πολίτες από πατέρα και από μητέρα. Δεν ισχύει συνεχώς αυτό για το εκλέγεσθαι. (Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρώτος άλλαξε τον ισχύοντα τότε νόμο, αφαιρώντας το [και από μητέρα], για να διευκολύνει την εκλογή του (αντιπάλου του;) Ανδρέα Παπανδρέου στην θέση του Πρωθυπουργού. Ποιός του το επέβαλε, δεν γνωρίζω).Οι εκλογές χρησιμοποιήθηκαν (κάκιστα κατά την ταπεινή γνώμη μου) για να παραγράφονται αδικήματα βουλευτών προηγουμένων περιόδων.
(Για την δικαιοσύνη θα τα πούμε σε επόμενο σημείωμα. Τα αδικήματα δεν πρέπει να παραγράφονται. Όποτε γίνει η δίκη, μπορεί να αποφασιστεί διαφορετική ποινή. Επίσης, οι νόμοι δεν επιτρέπεται να έχουν αναδρομική ισχύ. Αν υπάρξει ένα γεγονός που πρέπει να τιμωρηθεί αναδρομικά, αυτό ας γίνεται με δημοψήφισμα).
Προτείνω να αλλάξουμε προσέγγιση στο θέμα των εκλογών.
1.Διατυπώνουμε κάποιες αλήθειες και παραδοχές με διαβάθμιση αύξουσας δυσκολίας. Πχ. [Δεχόμαστε να ζούμε σε κοινωνία που υπακούει σε νόμους], [Ο νόμος είναι σκληρός και δεν επιτρέπονται εξαιρέσεις], [Ο χρηματιζόμενος λειτουργός απολύεται και δημεύεται η περιουσία του].
Το έργο της διατύπωσης των κανόνων το αναλαμβάνουν ακαδημαϊκοί και δικαστικοί κύκλοι. Ας πούμε ότι καταλήγουν σε χίλιους κανόνες με επαρκή ερμηνεία κοινής παραδοχής, 100 απλούς και 900 σύνθετους.
Οι κανόνες διδάσκονται σε όλες τις σχολικές βαθμίδες : μόνο οι απλοί στα μικρά παιδάκια, όλοι στα μεγαλύτερα παιδιά.
2.Για να αποκτήσει κάποιος δικαίωμα εκλέγειν (πιστοποίηση εκλογέως) πρέπει να περάσει μιά εξέταση, όπου μπαίνουν με τυχαίο τρόπο πενήντα ερωτήματα από τους 100 απλούς κανόνες και πρέπει να απαντήσει πάνω από 80% σωστά (πάνω από 40 απαντήσεις σωστές).
Άλλο προαπαιτούμενο : Πρέπει να είναι Έλληνας πολίτης με μόνιμη ή προσωρινή άδεια.
Δεν υπάρχει εδώ θέμα ηλικίας. Αν ένα άτομο 12 χρόνων μπορεί να περάσει την δοκιμασία, μπορεί να πάρει πιστοποιητικό εκλογέως.
Εξετάσεις για πιστοποιητικό εκλογέως μπορεί να γίνονται ετησίως.
Ας δούμε πώς το σκέφτηκε ο ΚΥΡ :
3.Για να αποκτήσει κάποιος δικαίωμα εκλέγεσθαι (πιστοποίηση εκλογίμου) πρέπει να περάσει μια εξέταση, όπου μπαίνουν με τυχαίο τρόπο διακόσια ερωτήματα από τους 1000 κανόνες και πρέπει να απαντήσει πάνω από 80% σωστά (πάνω από 160 απαντήσεις σωστές).
Άλλα προαπαιτούμενα : πρέπει να έχει γονείς Έλληνες πολίτες, πρέπει να είναι ενήλικος.
Εξετάσεις για πιστοποιητικό εκλογίμου μπορεί να γίνονται ετησίως.
4.Στις εκλογές συμμετέχουν "Κομματικές Επιχειρήσεις" με βιβλία τρίτης κατηγορίας και περαιωμένη μία χρήση (πάντοτε από ορκωτούς λογιστές), που θα αντικαταστήσουν τα σημερινά κόμματα.
Το διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης θα αποτελείται από ομόρρυθμους μετόχους (με πιστοποιητικά εκλογίμων) που θα είναι υπόχρεοι εις ολόκληρον σε περίπτωση κρατικής ζημίας.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Κομματικής Επιχείρησης θα έχει αντίστοιχο ρόλο με τον σημερινό αρχηγό κόμματος.
Σε περίπτωση συγκυβέρνησης οι Κομματικές επιχειρήσεις θα μπορούν να προχωρούν σε συγχώνευση ή σε σύμπηξη κοινοπραξίας.
Σε περίπτωση καταψήφισης μιας κυβερνώσας κομματικής επιχείρησης, μπορεί με νόμο να προβλέπεται άμεσος έλεγχος με περάτωση εντός εξαμήνου και ρευστοποίηση.
Περιμένω τα πάντοτε κόσμια και εποικοδομητικά σχόλιά σας.
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Ο μεγάλος λαγός
Είναι μια ταινία μικρού μήκους που μου άρεσε. Δείτε την εδώ (μέχρι το τέλος της...).
Είναι φτιαγμένη με το λογισμικό Blender. (Με το μπλέντερ που έχουμε στο σπίτι μόνο χυμούς από πορτοκάλια φτιάχνουμε, ίσως είναι παλιά βερσιόν).
Την βρήκα στο OSarena (εδώ) σε μια ανάρτηση από την Αλίνα, που λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Είναι φτιαγμένη με το λογισμικό Blender. (Με το μπλέντερ που έχουμε στο σπίτι μόνο χυμούς από πορτοκάλια φτιάχνουμε, ίσως είναι παλιά βερσιόν).
Την βρήκα στο OSarena (εδώ) σε μια ανάρτηση από την Αλίνα, που λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Θεραπεία ανεπιθύμητη
Στην είδηση που έρχεται από τον Καναδά διαβάζουμε ότι έχει επινοηθεί μια απλή και αποτελεσματική μέθοδος για την θεραπεία του καρκίνου.
Είναι τόσο απλή, που οι φαρμακοβιομηχανίες δεν μπορούν να την πατεντάρουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν δείχνουν ούτε αυτές, ούτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενδιαφέρον.
Η είδηση υπάρχει εδώ.
Η αρχική ανακοίνωση (15-03-2007) από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα μας ενημερώνει ότι ο καρδιολόγος δόκτωρ Ευάγγελος Μιχελάκης και οι συνεργάτες του εντόπισαν τις ιδιότητες του μορίου DCA (DiChloroAcetate) και επαλήθευσαν ότι καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα (εγκεφάλου, πνευμόνων, στήθους) οδηγώντας τα σε απόπτωση. Διαβάστε εδώ.
Είναι τόσο απλή, που οι φαρμακοβιομηχανίες δεν μπορούν να την πατεντάρουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν δείχνουν ούτε αυτές, ούτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενδιαφέρον.
Η είδηση υπάρχει εδώ.
Η αρχική ανακοίνωση (15-03-2007) από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα μας ενημερώνει ότι ο καρδιολόγος δόκτωρ Ευάγγελος Μιχελάκης και οι συνεργάτες του εντόπισαν τις ιδιότητες του μορίου DCA (DiChloroAcetate) και επαλήθευσαν ότι καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα (εγκεφάλου, πνευμόνων, στήθους) οδηγώντας τα σε απόπτωση. Διαβάστε εδώ.
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
ΘΒ
Ο ΘΒ έφυγε, όλος ο κόσμος το έμαθε.
Ένα "διαφορετικό" άρθρο που γράφτηκε γιαυτόν, μπορείτε να δείτε εδώ.
Εγώ έγραψα σήμερα εκεί το παρακάτω σχόλιο (και ίσως γίνει αφορμή να γράψω μια σειρά από πράγματα που θεωρώ ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν - συζήτηση από μηδενική βάση, όπως λέει ο φίλος ΠΚ) :
Γράφοντας για τον αγαπημένο ΘΒ, ο αξιό-λογος ΔΣ βρίσκει την ευκαιρία να τονίσει μια μεταστροφή των κοινωνιών, και της δικής μας.
Η θρησκευτική τελετή (βάφτιση εδώ ή quick στο Πατριαρχείο, γάμος απλός ή με πολλούς καλεσμένους στο εξοχικό κέντρο ακριβώς δίπλα στον ναό καταμεσίς στο δάσος, κηδεία με λίγα λουλούδια ή με αρχιερατική παρουσία λες και θα αλλάξει κάτι για τον πεθαμένο) γίνεται με οικονομικές διακρίσεις, η νοσηλεία γίνεται με απίστευτα διαφορετικές “ξενοδοχειακές υποδομές” και ειδίκευση και επάρκεια προσωπικού και εφοδίων ανάλογα με “το ταμείο” του ασθενούς, η εκπαίδευση (δημόσιο ή ιδιωτικό;) γίνεται με οικονομικές διακρίσεις, η εργασία μπορεί να δικαιολογηθεί κάπως αλλά οι ανισότητες στην σύνταξη (αφού δεν προσφέρουν διαφορετική υπηρεσία ένας συνταξιούχος δάσκαλος από έναν συνταξιούχο μεγαλοτραπεζικό) είναι αδικαιολόγητες. Όλα έχουν στηθεί με βάση “την πορτοφόλα” και οι σωστοί και ηθικοί που έχουν απομείνει αντιμετωπίζονται με οίκτο και ειρωνεία.
Λείπουν τα παραδείγματα προς τα οποία θα έπρεπε κανείς να μοιάσει και προωθούνται ατάλαντοι, γλάστρες, τενεκέδες ξεγάνωτοι (όπως θα έλεγε παλιός πολιτικός), με αποτέλεσμα το κύμα (τι κύμα; τσουνάμι!) απαξίωσης να παρασύρει ολόκληρους κλάδους, ολόκληρες χώρες, όλες τις ελπίδες για μια ζωή αξιοπρεπή σε έναν κόσμο ειρηνικό.
Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο που είχα δει το “Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;” έκρυβα τα δάκρυά μου και την θλίψη μου από το πλήθος γύρω που γελούσε με την “κωμωδία”.
Αν με ρωτήσετε, στραβά αρμενίζουμε.
Ένα "διαφορετικό" άρθρο που γράφτηκε γιαυτόν, μπορείτε να δείτε εδώ.
Εγώ έγραψα σήμερα εκεί το παρακάτω σχόλιο (και ίσως γίνει αφορμή να γράψω μια σειρά από πράγματα που θεωρώ ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν - συζήτηση από μηδενική βάση, όπως λέει ο φίλος ΠΚ) :
Γράφοντας για τον αγαπημένο ΘΒ, ο αξιό-λογος ΔΣ βρίσκει την ευκαιρία να τονίσει μια μεταστροφή των κοινωνιών, και της δικής μας.
Η θρησκευτική τελετή (βάφτιση εδώ ή quick στο Πατριαρχείο, γάμος απλός ή με πολλούς καλεσμένους στο εξοχικό κέντρο ακριβώς δίπλα στον ναό καταμεσίς στο δάσος, κηδεία με λίγα λουλούδια ή με αρχιερατική παρουσία λες και θα αλλάξει κάτι για τον πεθαμένο) γίνεται με οικονομικές διακρίσεις, η νοσηλεία γίνεται με απίστευτα διαφορετικές “ξενοδοχειακές υποδομές” και ειδίκευση και επάρκεια προσωπικού και εφοδίων ανάλογα με “το ταμείο” του ασθενούς, η εκπαίδευση (δημόσιο ή ιδιωτικό;) γίνεται με οικονομικές διακρίσεις, η εργασία μπορεί να δικαιολογηθεί κάπως αλλά οι ανισότητες στην σύνταξη (αφού δεν προσφέρουν διαφορετική υπηρεσία ένας συνταξιούχος δάσκαλος από έναν συνταξιούχο μεγαλοτραπεζικό) είναι αδικαιολόγητες. Όλα έχουν στηθεί με βάση “την πορτοφόλα” και οι σωστοί και ηθικοί που έχουν απομείνει αντιμετωπίζονται με οίκτο και ειρωνεία.
Λείπουν τα παραδείγματα προς τα οποία θα έπρεπε κανείς να μοιάσει και προωθούνται ατάλαντοι, γλάστρες, τενεκέδες ξεγάνωτοι (όπως θα έλεγε παλιός πολιτικός), με αποτέλεσμα το κύμα (τι κύμα; τσουνάμι!) απαξίωσης να παρασύρει ολόκληρους κλάδους, ολόκληρες χώρες, όλες τις ελπίδες για μια ζωή αξιοπρεπή σε έναν κόσμο ειρηνικό.
Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο που είχα δει το “Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;” έκρυβα τα δάκρυά μου και την θλίψη μου από το πλήθος γύρω που γελούσε με την “κωμωδία”.
Αν με ρωτήσετε, στραβά αρμενίζουμε.
Δευτέρα 9 Μαΐου 2011
Γυναίκες ποτέ ξεχασμένες
Όταν κάποιος έχει κάνει πολύ σημαντική δουλειά σε έναν τομέα, είναι αναμενόμενο να παίρνει κάποιο βραβείο. Σημάδι ότι οι άλλοι έχουν αναγνωρίσει την δουλειά του.
Μερικοί αποδέχονται τα βραβεία, άλλοι όχι (όπως ο μαθηματικός Πέρελμαν, ας πούμε).
Τα βραβεία Νόμπελ (μπορεί και Νομπέλ, δεν καλοξέρω) υπάρχει η συνήθεια να μην απονέμονται σε νεκρούς. Αν, λοιπόν, υπάρξει μια κυρία που έχει την ιδέα της διπλής έλικας στο ανθρώπινο DNA, και φύγει από την ζωή προτού γίνει απονομή βραβείου για το συγκεκριμένο θέμα από την Σουηδική αρμόδια επιτροπή, όλοι θα μαθαίνουν πολύ βολικά ότι η επινόηση έγινε από κάποιους άλλους, (δες εδώ για την Ρόζαλιντ Φράνκλιν).
Στα σκιτσάκια του ο xkcd παρουσιάζει με ευαισθησία, διορατικότητα και καθαρό μυαλό πολλά επιστημονικά θέματα (ξέρει ο άνθρωπος!).
Σε ένα πρόσφατο παρουσιάζει την Μαρία Κιουρί να λέει ότι δεν θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, όπως συνηθίζεται, αλλά πρέπει ο καθένας (και η καθεμία επί του προκειμένου) να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί αναζητώντας τον στόχο.
Και η Ιθάκη θα του δώσει το ωραίο ταξίδι, με άλλα λόγια, δεν προσπαθούμε να γίνουμε σπουδαίοι ανακαλύπτοντας κάτι, αλλά προσπαθώντας να βγάλουμε τα καλύτερα αποτελέσματα στην έρευνά μας γινόμαστε σπουδαίοι. Δείτε αυτό.
Μερικοί αποδέχονται τα βραβεία, άλλοι όχι (όπως ο μαθηματικός Πέρελμαν, ας πούμε).
Τα βραβεία Νόμπελ (μπορεί και Νομπέλ, δεν καλοξέρω) υπάρχει η συνήθεια να μην απονέμονται σε νεκρούς. Αν, λοιπόν, υπάρξει μια κυρία που έχει την ιδέα της διπλής έλικας στο ανθρώπινο DNA, και φύγει από την ζωή προτού γίνει απονομή βραβείου για το συγκεκριμένο θέμα από την Σουηδική αρμόδια επιτροπή, όλοι θα μαθαίνουν πολύ βολικά ότι η επινόηση έγινε από κάποιους άλλους, (δες εδώ για την Ρόζαλιντ Φράνκλιν).
Στα σκιτσάκια του ο xkcd παρουσιάζει με ευαισθησία, διορατικότητα και καθαρό μυαλό πολλά επιστημονικά θέματα (ξέρει ο άνθρωπος!).
Σε ένα πρόσφατο παρουσιάζει την Μαρία Κιουρί να λέει ότι δεν θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, όπως συνηθίζεται, αλλά πρέπει ο καθένας (και η καθεμία επί του προκειμένου) να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί αναζητώντας τον στόχο.
Και η Ιθάκη θα του δώσει το ωραίο ταξίδι, με άλλα λόγια, δεν προσπαθούμε να γίνουμε σπουδαίοι ανακαλύπτοντας κάτι, αλλά προσπαθώντας να βγάλουμε τα καλύτερα αποτελέσματα στην έρευνά μας γινόμαστε σπουδαίοι. Δείτε αυτό.
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
Θέλουμε Θεατρικό Μουσείο;
Το Θεατρικό Μουσείο της χώρας μας είναι στα πρόθυρα της κατάργησης.
Διαβάστε την έκκληση για την διατήρησή του και υπογράψτε για να στηρίξετε την προσπάθεια, εδώ.
Διαβάστε την έκκληση για την διατήρησή του και υπογράψτε για να στηρίξετε την προσπάθεια, εδώ.
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Από πού έρχονται οι καλές ιδέες
Ένα βίντεο σχεδιαστικής αφήγησης του Steven Johnson, που περιγράφει τον τρόπο να έχουμε χρήσιμες ιδέες.
Θα προσπαθήσω να αποδώσω το κείμενο της Paloma Vazquez (που βρήκα εδώ, 21-09-2010) στην Ελληνική:
Θα προσπαθήσω να αποδώσω το κείμενο της Paloma Vazquez (που βρήκα εδώ, 21-09-2010) στην Ελληνική:
| Ένα επερχόμενο βιβλίο του Στίβεν Τζόνσον θα πασχίσει να απαντήσει την ερώτηση ‘Από πού έρχονται οι καλές ιδέες;’, παρουσιάζοντας την πλοκή που εξηγεί τι εμπνέει εκείνες τις ανατρεπτικές ‘α-χά’ στιγμές νεωτερισμού και λάμψης. Η κατανόηση των συνθηκών ή του περιβάλλοντος που ευνοούν την ανάπτυξη των καλών ιδεών μπορεί να μας βοηθήσει να παράγουμε περισσότερες από αυτές τις ιδέες, που οδηγούν στην πρόοδο τις καριέρες μας, τις ζωές μας, τις κοινωνίες μας, και τον πολιτισμό μας. Ένα βίντεο (δες παρακάτω), εικονογραφημένο γοητευτικά και με φαντασία, εξυπηρετεί την προώθηση του βιβλίου πριν από την έκδοσή του, αναφέροντας συνοπτικά κάποιες από τις παρατηρήσεις και τις διαβλέψεις που ο Johnson θα αναπτύξει στο βιβλίο του: ** Για να προσδιορίσουμε τους χώρους που έχουν ιστορικά οδηγήσει σε ασυνήθεις ρυθμούς παραγωγικότητας και νεωτερισμών, μπορούμε να παρατηρήσουμε και να αναλύσουμε επαναλαμβανόμενα υποδείγματα στη δημιουργία περιβαλλόντων που είναι ιδιαίτερα πρωτοποριακά ** Για παράδειγμα, το αργό προαίσθημα : οι περισσότερες επαναστατικές ιδέες δεν έρχονται σε μια στιγμή έμπνευσης - περνάνε πολύ καιρό σε ύπνωση, στο παρασκήνιο, μέχρι που βγαίνουν στην συνειδητή επιφάνεια. Μερικές φορές περνάνε χρόνια μέχρι να σας γίνει η ιδέα προσιτή και χρήσιμη ** Οι καλές ιδέες δαπανούν πολύ καιρό, ακόμη και χρόνια, για την επώασή τους - για παράδειγμα, προβάλλουν από παράπλευρα εγχειρήματα που βρίσκονται σε διάφορες φάσεις ολοκλήρωσης – προτού μπορέσουν να πάρουν την μορφή ενός πλήρους ενοράματος. Η επινόηση του παγκόσμιου ιστού (www) είναι ένα κλασικό παράδειγμα ** Όταν σχηματίζονται ιδέες στην φάση του προαισθήματος, χρειάζεται να συγκρουσθούν με άλλα προαισθήματα, που μπορεί να βρίσκονται στο μυαλό κάποιου άλλου. Οι καλές ιδέες συνήθως προβάλλουν από την σύγκρουση υποδεέστερων προαισθημάτων ** Επομένως, χρειάζεται να δημιουργούμε συστήματα που θα επιτρέπουν την συνάντηση αυτών των ανεξάρτητων προαισθημάτων με τρόπο, που θα υπερβαίνει το σύνολο των μερών τους ** Σχετικά με τις τρέχουσες συζητήσεις για νεωτερισμούς και δημιουργικότητα (και για το αν ο κόσμος μας, που είναι πάντα σε εγρήγορση υπερβολικά πληροφορημένος και διασυνδεμένος, θα απομακρυνθεί από τις στιγμές ήρεμης μελέτης που σχετίζεται με την φροντίδα της δημιουργικότητας), ο Johnson πιστεύει ότι δεν είναι πιθανό ** Παρά το ότι αληθεύει η αύξηση της περίσπασης της προσοχής μας τα τελευταία 15 έτη, έχουμε επίσης αυξήσει την πιθανότητα να συνδεθούμε και να συνεργασθούμε με άλλους, ή να συναντήσουμε εκείνο το κομμάτι πληροφορίας που ίσως αποτελεί το κομμάτι που λείπει από το προαίσθημά μας, οπότε θα δημιουργηθεί η τελική ιδέα ή ο νεωτερισμός ** Ποιό είναι το κύριο σημείο στην ανάλυση της προέλευσης των καλών ιδεών; Η τύχη είναι ευνοϊκότερη προς τα μυαλά με διασυνδέσεις | An upcoming book by Steven Johnson will strive to answer the question ‘Where do good ideas come from?’, providing context to explain what inspires those ground-breaking ‘a-ha’ moments of innovation and brilliance. An understanding of what conditions or environment fosters the development of good ideas can help us generate more of those ideas that drive our careers, our lives, our society, and our culture forward. A charmingly and whimsically illustrated video (below) serves to promote the book prior to its launch, and to showcase some of the observations and insights that Johnson will expand on in his book: ** To identify the spaces that have historically led to unusual rates of creativity and innovation, we can observe and analyze recurring patterns in creating environments that are unusually innovative ** For instance, the slow hunch: most ground-breaking ideas don’t come in a single moment of ‘a-ha’ – they spend a lot of time dormant, in the background, until they surface into consciousness; sometimes, it takes years for the idea to become accessible and useful to you ** Good ideas spend a lot of time, even years, incubating – for instance, stemming from side projects of varying degrees of success or completion – before they can take the form of a full vision; the invention of the world wide web is a classic example ** When ideas take form in the ‘hunch’ stage, they need to collide with other hunches, which may exist in someone else’s mind; Good ideas often stem from the collision of smaller hunches ** We therefore need to create systems that will allow these independent hunches to come together in a way that exceeds the sum of their parts ** Regarding the current debate over innovation & creativity – and whether our always on, overwhelmingly informed and connected world is going to take away from those moments of quieter contemplation associated with fostering creativity – Johnson believes this is unlikely ** While it’s true we’re more distracted over the last 15 years, we also have increased possibilities to connect and collaborate with others, or to stumble onto that piece of information that may provide the the missing piece to our ‘hunch’, which may yield that ultimate idea or innovation ** The main point in analyzing where good ideas come from? Chance favors the connected mind |
Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
Άλλα παλιά, άλλα μελλοντικά
Κάποιοι που έχουν αργίες αυτές τις ημέρες (ας είμαστε όλοι καλά!) θέλουν να ασχοληθούνε με κάτι ενδιαφέρον (φτάνει το φαγητό πιά).
Προτείνω κάτι από το παρελθόν :
Διαλέξτε εκατό βιβλία, από αυτά που επηρέασαν την σκέψη εκατομμυρίων ανθρώπων. Και μόνο να κάνετε την επιλογή, από περιγραφές και κριτικές, καλό θα είναι. Για να τα μελετήσετε, οι αργίες δεν φτάνουν, μια ζωή χρειάζεται, τουλάχιστον.
Προτείνω και κάτι για το μέλλον:
Έχει αρχίσει η ανάπτυξη της τρισδιάστατης εκτύπωσης.
Θυμόσαστε που μπορούσαν οι jet-printers να τυπώσουν ανάγλυφα γράμματα στέλνοντας περισσότερη μελάνη; Φανταστείτε ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε υλικά και να "εκτυπώσουν" οποιαδήποτε αντικείμενα, ας πούμε το τμήμα ενός οστού που έχει θρυμματιστεί (αλλού πυκνό για να αντέχει κι αλλού αραιό για να μπορέσει να δέσει με το υπόλοιπο ζωντανό κόκαλο!), ή μια κατοικία (εκτυπώνοντας τσιμέντα, σίδερα και όλα τα περιεχόμενα).
Θυμόσαστε την σκηνή από [Το Πέμπτο Στοιχείο] που ξαναφτιάχνουν την Leeloo (Mila Jovovich) μετά από ανάλυση του DNA που βρήκαν σε ένα μέρος του χεριού της (ό,τι είχε απομείνει μετά την ανατίναξη του διαστημοπλοίου της); (Δείτε εδώ).
Λοιπόν, σε λίγο καιρό (σε τρία τέρμινα, αν δεν καταφέρουμε να καταστρέψουμε τα πάντα) όλες οι παραγωγικές εταιρείες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε εταιρείες πληροφορικής που θα εκτυπώνουν τα προϊόντα τους κατά παραγγελία, φαγητά, φάρμακα, ρούχα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα. Αυτό θα σημάνει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τους ανθρώπους που θα μπορέσουν να αναπτύξουν στο έπακρο την δημιουργικότητά τους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία πια. Δείτε ένα ωραίο βιντεάκι εδώ.
Προτείνω κάτι από το παρελθόν :
Διαλέξτε εκατό βιβλία, από αυτά που επηρέασαν την σκέψη εκατομμυρίων ανθρώπων. Και μόνο να κάνετε την επιλογή, από περιγραφές και κριτικές, καλό θα είναι. Για να τα μελετήσετε, οι αργίες δεν φτάνουν, μια ζωή χρειάζεται, τουλάχιστον.
Προτείνω και κάτι για το μέλλον:
Έχει αρχίσει η ανάπτυξη της τρισδιάστατης εκτύπωσης.
Θυμόσαστε που μπορούσαν οι jet-printers να τυπώσουν ανάγλυφα γράμματα στέλνοντας περισσότερη μελάνη; Φανταστείτε ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε υλικά και να "εκτυπώσουν" οποιαδήποτε αντικείμενα, ας πούμε το τμήμα ενός οστού που έχει θρυμματιστεί (αλλού πυκνό για να αντέχει κι αλλού αραιό για να μπορέσει να δέσει με το υπόλοιπο ζωντανό κόκαλο!), ή μια κατοικία (εκτυπώνοντας τσιμέντα, σίδερα και όλα τα περιεχόμενα).
Θυμόσαστε την σκηνή από [Το Πέμπτο Στοιχείο] που ξαναφτιάχνουν την Leeloo (Mila Jovovich) μετά από ανάλυση του DNA που βρήκαν σε ένα μέρος του χεριού της (ό,τι είχε απομείνει μετά την ανατίναξη του διαστημοπλοίου της); (Δείτε εδώ).
Λοιπόν, σε λίγο καιρό (σε τρία τέρμινα, αν δεν καταφέρουμε να καταστρέψουμε τα πάντα) όλες οι παραγωγικές εταιρείες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε εταιρείες πληροφορικής που θα εκτυπώνουν τα προϊόντα τους κατά παραγγελία, φαγητά, φάρμακα, ρούχα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα. Αυτό θα σημάνει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τους ανθρώπους που θα μπορέσουν να αναπτύξουν στο έπακρο την δημιουργικότητά τους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία πια. Δείτε ένα ωραίο βιντεάκι εδώ.
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
Δωρεάν μαθήματα
Είχα γράψει πριν από καιρό, 2010-06-10, στην ανάρτηση [Δωρεάν βιβλία και μαθήματα] ότι υπάρχει η δυνατότητα να παρουσιάζονται στο διαδίκτυο βιντεοσκοπημένα μαθήματα, υποδειγματικές διδασκαλίες.
Τόνισα τότε με έμφαση ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν τέτοια μαθήματα στην Ελληνική γλώσσα, για να επιμορφώνεται κάθε Έλληνας ή Ελληνόφιλος σε όλη την Γη.
Εκτός από τους συνδέσμους εκείνης της ανάρτησης, θέλω να προσθέσω εδώ την KhanAcademy, όπου γίνεται οργανωμένη δουλειά παρουσίασης μαθημάτων, παρακολούθησης της προόδου των μαθητών κάθε τάξης (και φυσικά προώθηση της αγγλικής γλώσσας!).
Όλα αυτά είναι δωρεάν και ταυτόχρονα είναι ανεκτίμητα!
27.06.2011 Ενημέρωση : Δείτε αυτό το βίντεο όπου ο Salman Khan εξηγεί γιατί ο ψηφιακός δάσκαλος μπορεί ενίοτε να είναι επιθυμητός : http://www.youtube.com/watch?v=nTFEUsudhfs&feature=player_embedded#at=212
Τόνισα τότε με έμφαση ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν τέτοια μαθήματα στην Ελληνική γλώσσα, για να επιμορφώνεται κάθε Έλληνας ή Ελληνόφιλος σε όλη την Γη.
Εκτός από τους συνδέσμους εκείνης της ανάρτησης, θέλω να προσθέσω εδώ την KhanAcademy, όπου γίνεται οργανωμένη δουλειά παρουσίασης μαθημάτων, παρακολούθησης της προόδου των μαθητών κάθε τάξης (και φυσικά προώθηση της αγγλικής γλώσσας!).
Όλα αυτά είναι δωρεάν και ταυτόχρονα είναι ανεκτίμητα!
27.06.2011 Ενημέρωση : Δείτε αυτό το βίντεο όπου ο Salman Khan εξηγεί γιατί ο ψηφιακός δάσκαλος μπορεί ενίοτε να είναι επιθυμητός : http://www.youtube.com/watch?v=nTFEUsudhfs&feature=player_embedded#at=212
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Διαμάχες εταιρειών, έξω και εδώ
Διάβασα μια είδηση (που ανέβηκε από την κα Καλλιόπη Αλαχούζου) στο tvxs :
Η Microsoft ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να προσφύγει στην Κομισιόν κατά της Google, κατηγορώντας την ότι προσπαθεί να την παραγκωνίσει από την αγορά της αναζήτησης στο διαδίκτυο.
Η αμερικανική εταιρεία λογισμικού ισχυρίζεται ότι η Google χρησιμοποίησε την κυριαρχική της θέση για να περιορίσει την ανάπτυξη υπηρεσιών της. Επικαλείται μια σειρά από αντι- ανταγωνιστικές πρακτικές, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η Google περιορίζει τη δυνατότητα της μηχανής αναζήτησης της Microsoft, Bing, να προβάλλει διαδικτυακό περιεχόμενο.
Η Google ανακοίνωσε ότι δεν εκπλήσσεται από την κίνηση και ότι θα έδινε ευχαρίστως εξηγήσεις.
Αναλυτικότερα, η Microsoft κατηγορεί την Google ότι:
Χρησιμοποιεί τεχνικά μέτρα για να εμποδίσει τη μηχανή αναζήτησης Bing από το να βρίσκει περιεχόμενο από το YouTube, που ανήκει στην Google.
Εμποδίζει τη σωστή λειτουργία του YouTube στα Smartphones της Microsoft.
Ελέγχει την πρόσβαση σε αντίγραφα βιβλίων που δεν έχουν πνευματικά δικαιώματα.
Περιορίζει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να ανακτήσουν τις δικές τους πληροφορίες, που έχουν παραχθεί μέσω των διαφημίσεων της Google για χρήση αλλού.
Εξαναγκάζει μεγάλες ιστοσελίδες να χρησιμοποιούν μόνο τα κουτιά αναζήτησης της Google στις σελίδες τους.
Πρώτα ένα σχόλιο για τα παραπάνω :
Η Microsoft πήρε πολλές τεχνολογικές καινοτομίες από άλλες εταιρείες (αγοράζοντάς τις ή αντιγράφοντάς τις) και διέθεσε στην παγκόσμια αγορά ένα λειτουργικό σύστημα, το Windows, (η Apple της έκανε μήνυση ότι το έκλεψε, αλλά τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι "η Apple δεν εδικαιούτο δια να ομιλεί" επειδή το είχε κι εκείνη κλέψει από την Xerox), που βρίσκεται σε εκατομμύρια υπολογιστές, χωρίς να είναι και ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει από λειτουργικά συστήματα.
Παράλληλα, η Google ανέπτυξε ένα ψαχτήρι (searching engine) πολύ καλό, υποσκελίζοντας το ψαχτήρι της Yahoo, που είχε υποσκελίσει το ψαχτήρι της Altavista, κλπ.. Για να μπορέσει να κάνει πιό ενδιαφέρον το ψαχτήρι της η Google, σκανάρισε δεκάδες χιλιάδες βιβλία, έφτιαξε χάρτες, δίνει χώρο για έγγραφα, έχει e-mail με chat και βιντεοκλήσεις και πολλά πολλά άλλα. Για να δουλεύουνε καλύτερα όλα αυτά, προώθησε τον φυλλομετρητή Google Chrome.
Η Microsoft ενοχλήθηκε όταν διαπίστωσε ότι ο δικός της φυλλομετρητής Internet Explorer έχανε έδαφος (μπορεί να ήταν και στην τρίτη θέση μετά από τον Mozilla Firefox που είναι γρήγορος και δωρεάν) και αποφάσισε να μπει στα χωράφια της Google φτιάχνοντας ένα δικό της ψαχτήρι, το Bing (που νομίζω ότι μοιράστηκε τεχνολογία με το Yahoo) και αγοράζοντας δικαιώματα από μουσεία για τους ζωγραφικούς πίνακες που εκτίθενται εκεί. Η Microsoft δεν πήρε κανένα μάθημα από την πορεία της Yahoo (δες τι συνέβη στην εταιρεία Yahoo) που θέλησε να γίνει portal και έχασε την εξειδίκευσή της.
Σε αντίδραση η Google ετοιμάζει το δικό της λειτουργικό σύστημα και απειλεί ότι θα εκθρονίσει την Microsoft από την κορυφή των πωλήσεων λειτουργικών συστημάτων.
Για να προλάβει λοιπόν η Microsoft την κατάσταση αυτή, ξεκίνησε τις μηνύσεις για να δημιουργήσει προβλήματα στην ανταγωνίστρια εταιρεία, "κατηγορώντας την ότι προσπαθεί να την παραγκωνίσει από την αγορά της αναζήτησης στο διαδίκτυο".
Εδώ βέβαια όλοι θυμόμαστε με ποιό τρόπο εξαφάνισε από την αγορά η Microsoft τον αξιόλογο φυλλομετρητή Netscape.
Εφαρμόζεται αυτό που λέει η φράση "όταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια".
Άς έρθουμε στα Ελληνικά πράγματα. Θα περιγράψουμε μια μάχη λιανεμπόρων - χονδρεμπόρων.
Στην Ελλάδα υπήρχαν πολλά μικρά καταστήματα, (μπακάλικα, μανάβικα, κρεοπωλεία), που πωλούσαν τρόφιμα και λοιπά είδη. Τα καταστήματα αυτά τα τροφοδοτούσαν τοπικοί χονδρέμποροι με στολίσκους φορτηγών αυτοκινήτων.
Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται τα υπερκαταστήματα (supermarket). Πρώτος ήταν, νομίζω, ο Θανόπουλος και ακολούθησαν πολλοί ακόμη, Σκλαβενίτης, Βερόπουλος, κλπ.. Αυτοί άνοιξαν πολλά καταστήματα με το ίδιο όνομα, δημιουργώντας τις λεγόμενες αλυσίδες καταστημάτων λιανικού εμπορίου.
(Όταν μια αλυσίδα ανοίγει ένα νέο κατάστημα, καλεί τους προμηθευτές να φέρουν προϊόντα να το γεμίσουν. Η πληρωμή αυτών των εμπορευμάτων γίνεται κατόπιν συμφωνίας αργότερα, ας πούμε σε δυό μήνες. Επί δυό μήνες το κατάστημα λειτουργεί, γίνονται εισπράξεις, ανανεώνονται τα προϊόντα από τους προμηθευτές. Όταν αρχίσει η πληρωμή των προμηθευτών, το κατάστημα έχει εισοδεύσει πάρα πολλά χρήματα, που είναι επιπρόσθετη περιουσία της αλυσίδας. Αυτά δεν θα τα επιστρέψει ποτέ στους προμηθευτές, εκτός αν το κατάστημα κλείσει κανονικά με την αλυσίδα να λειτουργεί, οπότε αυτή θα πληρώνει επί δίμηνο. Σε περίπτωση πτώχευσης της αλυσίδας, όλα τα χρήματα χάνονται).
Άλλες αλυσίδες προτίμησαν ραγδαία αύξηση πλήθους καταστημάτων (πχ Ατλάντικ, Βερόπουλος) χωρίς αποδεδειγμένη επιτυχία, άλλες προχώρησαν με συνετό τρόπο, όπως η αλυσίδα Σκλαβενίτης που δημιουργούσε ένα νέο κατάστημα ανά εξάμηνο. Η ζημιά στα μικρά καταστήματα είχε ξεκινήσει, αφού οι αλυσίδες μπορούσαν να αγοράζουν με οικονομίες κλίμακος, και επομένως μπορούσαν να έχουν καλύτερες τιμές πώλησης. (Δεν ήσαν όμως όλοι το ίδιο καλοπληρωτές!)
Κάποια στιγμή η κυβέρνηση με ενθουσιώδη τρόπο (υπεύθυνος τότε ο κ. Στέφανος Μάνος) παρουσίασε μια νέα επένδυση στην χώρα, το Makro, που θα πωλούσε σε χονδρεμπόρους, θα ήταν δηλαδή υπερχονδρέμπορος. (Πλάκα έχουν οι λέξεις αυτές!). Πραγματικά, όσοι χονδρέμποροι μπορούσαν να παρουσιάσουν ένα τιμολόγιο από τις εργασίες τους, έπαιρναν από το Makro μια κόκκινη καρτούλα που τους έδινε το δικαίωμα να αγοράζουν από εκεί προϊόντα με χαμηλές τιμές. Στη συνέχεια πήραν κόκκινη καρτούλα και μερικοί μπακάληδες που πήγαιναν με το φορτηγάκι τους και αγόραζαν ό,τι χρειαζόταν το μαγαζί τους - και το σπίτι τους φυσικά. Τελικά, βρήκαν τρόπο και μερικοί επιτηδευματίες εκτός λιανεμπορίου να προμηθεύονται τα απαραίτητα είδη του σπιτιού από εκεί. (Είχα γνωστούς που το έκαναν αυτό, αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω σήμερα, οπότε μπορείτε να το θεωρήσετε υπερβολή).
Όταν αντιλήφθηκαν οι αλυσίδες λιανεμπορίου ότι οι υπερχονδρέμποροι πωλούσαν και "λιανικά", δηλαδή έμπαιναν στα δικά τους χωράφια, έκαναν την αναμενόμενη κίνηση : άρχισαν να πωλούν χονδρικά σε επιχειρηματίες ("θέλετε απόδειξη ή τιμολόγιο;"), και μάλιστα άρχισαν να στέλνουν με στολίσκο αυτοκινήτων τους τις παραγγελίες στα καταστήματα. (Τώρα αυτό γίνεται και για οικίες).
Αποτελέσματα :
(1) όλοι οι ενδιάμεσοι χονδρέμποροι εξαφανίστηκαν σιγά-σιγά. Δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν σε τιμές τις αλυσίδες. Κρατήθηκαν για λίγο μόνο αυτοί που είχαν αποκλειστική αντιπροσώπευση κάποιου εισαγόμενου προϊόντος, μέχρι που καταργήθηκε ο θεσμός του αποκλειστικού αντιπροσώπου και μπορούσε ο καθένας να εισαγάγει ό,τι επιθυμούσε από όποια χώρα ήθελε.
(2) Όλα τα μεσαία καταστήματα χάθηκαν, και μετατράπηκαν σε υποκαταστήματα των αλυσίδων.
(3) Τα πολύ μικρά καταστήματα (η "Έβγα" της γειτονιάς, που μπορεί να έγινε και "Δέλτα" της γειτονιάς) έβαλαν όλα τα είδη για να προσελκύουν την πελατεία, αλλά η μόδα οδηγεί τους νέους καταναλωτές στα τεράστια Mall για καφέ, θέαμα, ψώνια και χαβαλέ. Η ψιλικατζού της γειτονιάς δεν μπορεί να αντέξει το ατελείωτο ωράριο εργασίας. Για τον "θάνατο του εμποράκου" έχουν γραφτεί πολλά.
Έτσι έγινε η καταστροφή του ενδιάμεσου κοινωνικού ιστού, δημιουργήθηκαν οι ψαλίδες στα εισοδήματα, και τώρα ψάχνουμε για "νοικοκυραίους" και διαπιστώνουμε ότι είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Έτσι πατιούνται τα μικρά βατραχάκια, που δεν τα προσέχουν καν τα οργισμένα βουβάλια. Βάλτος!
Η Microsoft ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να προσφύγει στην Κομισιόν κατά της Google, κατηγορώντας την ότι προσπαθεί να την παραγκωνίσει από την αγορά της αναζήτησης στο διαδίκτυο.
Η αμερικανική εταιρεία λογισμικού ισχυρίζεται ότι η Google χρησιμοποίησε την κυριαρχική της θέση για να περιορίσει την ανάπτυξη υπηρεσιών της. Επικαλείται μια σειρά από αντι- ανταγωνιστικές πρακτικές, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η Google περιορίζει τη δυνατότητα της μηχανής αναζήτησης της Microsoft, Bing, να προβάλλει διαδικτυακό περιεχόμενο.
Η Google ανακοίνωσε ότι δεν εκπλήσσεται από την κίνηση και ότι θα έδινε ευχαρίστως εξηγήσεις.
Αναλυτικότερα, η Microsoft κατηγορεί την Google ότι:
Χρησιμοποιεί τεχνικά μέτρα για να εμποδίσει τη μηχανή αναζήτησης Bing από το να βρίσκει περιεχόμενο από το YouTube, που ανήκει στην Google.
Εμποδίζει τη σωστή λειτουργία του YouTube στα Smartphones της Microsoft.
Ελέγχει την πρόσβαση σε αντίγραφα βιβλίων που δεν έχουν πνευματικά δικαιώματα.
Περιορίζει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να ανακτήσουν τις δικές τους πληροφορίες, που έχουν παραχθεί μέσω των διαφημίσεων της Google για χρήση αλλού.
Εξαναγκάζει μεγάλες ιστοσελίδες να χρησιμοποιούν μόνο τα κουτιά αναζήτησης της Google στις σελίδες τους.
Πρώτα ένα σχόλιο για τα παραπάνω :
Η Microsoft πήρε πολλές τεχνολογικές καινοτομίες από άλλες εταιρείες (αγοράζοντάς τις ή αντιγράφοντάς τις) και διέθεσε στην παγκόσμια αγορά ένα λειτουργικό σύστημα, το Windows, (η Apple της έκανε μήνυση ότι το έκλεψε, αλλά τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι "η Apple δεν εδικαιούτο δια να ομιλεί" επειδή το είχε κι εκείνη κλέψει από την Xerox), που βρίσκεται σε εκατομμύρια υπολογιστές, χωρίς να είναι και ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει από λειτουργικά συστήματα.
Παράλληλα, η Google ανέπτυξε ένα ψαχτήρι (searching engine) πολύ καλό, υποσκελίζοντας το ψαχτήρι της Yahoo, που είχε υποσκελίσει το ψαχτήρι της Altavista, κλπ.. Για να μπορέσει να κάνει πιό ενδιαφέρον το ψαχτήρι της η Google, σκανάρισε δεκάδες χιλιάδες βιβλία, έφτιαξε χάρτες, δίνει χώρο για έγγραφα, έχει e-mail με chat και βιντεοκλήσεις και πολλά πολλά άλλα. Για να δουλεύουνε καλύτερα όλα αυτά, προώθησε τον φυλλομετρητή Google Chrome.
Η Microsoft ενοχλήθηκε όταν διαπίστωσε ότι ο δικός της φυλλομετρητής Internet Explorer έχανε έδαφος (μπορεί να ήταν και στην τρίτη θέση μετά από τον Mozilla Firefox που είναι γρήγορος και δωρεάν) και αποφάσισε να μπει στα χωράφια της Google φτιάχνοντας ένα δικό της ψαχτήρι, το Bing (που νομίζω ότι μοιράστηκε τεχνολογία με το Yahoo) και αγοράζοντας δικαιώματα από μουσεία για τους ζωγραφικούς πίνακες που εκτίθενται εκεί. Η Microsoft δεν πήρε κανένα μάθημα από την πορεία της Yahoo (δες τι συνέβη στην εταιρεία Yahoo) που θέλησε να γίνει portal και έχασε την εξειδίκευσή της.
Σε αντίδραση η Google ετοιμάζει το δικό της λειτουργικό σύστημα και απειλεί ότι θα εκθρονίσει την Microsoft από την κορυφή των πωλήσεων λειτουργικών συστημάτων.
Για να προλάβει λοιπόν η Microsoft την κατάσταση αυτή, ξεκίνησε τις μηνύσεις για να δημιουργήσει προβλήματα στην ανταγωνίστρια εταιρεία, "κατηγορώντας την ότι προσπαθεί να την παραγκωνίσει από την αγορά της αναζήτησης στο διαδίκτυο".
Εδώ βέβαια όλοι θυμόμαστε με ποιό τρόπο εξαφάνισε από την αγορά η Microsoft τον αξιόλογο φυλλομετρητή Netscape.
Εφαρμόζεται αυτό που λέει η φράση "όταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια".
Άς έρθουμε στα Ελληνικά πράγματα. Θα περιγράψουμε μια μάχη λιανεμπόρων - χονδρεμπόρων.
Στην Ελλάδα υπήρχαν πολλά μικρά καταστήματα, (μπακάλικα, μανάβικα, κρεοπωλεία), που πωλούσαν τρόφιμα και λοιπά είδη. Τα καταστήματα αυτά τα τροφοδοτούσαν τοπικοί χονδρέμποροι με στολίσκους φορτηγών αυτοκινήτων.
Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται τα υπερκαταστήματα (supermarket). Πρώτος ήταν, νομίζω, ο Θανόπουλος και ακολούθησαν πολλοί ακόμη, Σκλαβενίτης, Βερόπουλος, κλπ.. Αυτοί άνοιξαν πολλά καταστήματα με το ίδιο όνομα, δημιουργώντας τις λεγόμενες αλυσίδες καταστημάτων λιανικού εμπορίου.
(Όταν μια αλυσίδα ανοίγει ένα νέο κατάστημα, καλεί τους προμηθευτές να φέρουν προϊόντα να το γεμίσουν. Η πληρωμή αυτών των εμπορευμάτων γίνεται κατόπιν συμφωνίας αργότερα, ας πούμε σε δυό μήνες. Επί δυό μήνες το κατάστημα λειτουργεί, γίνονται εισπράξεις, ανανεώνονται τα προϊόντα από τους προμηθευτές. Όταν αρχίσει η πληρωμή των προμηθευτών, το κατάστημα έχει εισοδεύσει πάρα πολλά χρήματα, που είναι επιπρόσθετη περιουσία της αλυσίδας. Αυτά δεν θα τα επιστρέψει ποτέ στους προμηθευτές, εκτός αν το κατάστημα κλείσει κανονικά με την αλυσίδα να λειτουργεί, οπότε αυτή θα πληρώνει επί δίμηνο. Σε περίπτωση πτώχευσης της αλυσίδας, όλα τα χρήματα χάνονται).
Άλλες αλυσίδες προτίμησαν ραγδαία αύξηση πλήθους καταστημάτων (πχ Ατλάντικ, Βερόπουλος) χωρίς αποδεδειγμένη επιτυχία, άλλες προχώρησαν με συνετό τρόπο, όπως η αλυσίδα Σκλαβενίτης που δημιουργούσε ένα νέο κατάστημα ανά εξάμηνο. Η ζημιά στα μικρά καταστήματα είχε ξεκινήσει, αφού οι αλυσίδες μπορούσαν να αγοράζουν με οικονομίες κλίμακος, και επομένως μπορούσαν να έχουν καλύτερες τιμές πώλησης. (Δεν ήσαν όμως όλοι το ίδιο καλοπληρωτές!)
Κάποια στιγμή η κυβέρνηση με ενθουσιώδη τρόπο (υπεύθυνος τότε ο κ. Στέφανος Μάνος) παρουσίασε μια νέα επένδυση στην χώρα, το Makro, που θα πωλούσε σε χονδρεμπόρους, θα ήταν δηλαδή υπερχονδρέμπορος. (Πλάκα έχουν οι λέξεις αυτές!). Πραγματικά, όσοι χονδρέμποροι μπορούσαν να παρουσιάσουν ένα τιμολόγιο από τις εργασίες τους, έπαιρναν από το Makro μια κόκκινη καρτούλα που τους έδινε το δικαίωμα να αγοράζουν από εκεί προϊόντα με χαμηλές τιμές. Στη συνέχεια πήραν κόκκινη καρτούλα και μερικοί μπακάληδες που πήγαιναν με το φορτηγάκι τους και αγόραζαν ό,τι χρειαζόταν το μαγαζί τους - και το σπίτι τους φυσικά. Τελικά, βρήκαν τρόπο και μερικοί επιτηδευματίες εκτός λιανεμπορίου να προμηθεύονται τα απαραίτητα είδη του σπιτιού από εκεί. (Είχα γνωστούς που το έκαναν αυτό, αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω σήμερα, οπότε μπορείτε να το θεωρήσετε υπερβολή).
Όταν αντιλήφθηκαν οι αλυσίδες λιανεμπορίου ότι οι υπερχονδρέμποροι πωλούσαν και "λιανικά", δηλαδή έμπαιναν στα δικά τους χωράφια, έκαναν την αναμενόμενη κίνηση : άρχισαν να πωλούν χονδρικά σε επιχειρηματίες ("θέλετε απόδειξη ή τιμολόγιο;"), και μάλιστα άρχισαν να στέλνουν με στολίσκο αυτοκινήτων τους τις παραγγελίες στα καταστήματα. (Τώρα αυτό γίνεται και για οικίες).
Αποτελέσματα :
(1) όλοι οι ενδιάμεσοι χονδρέμποροι εξαφανίστηκαν σιγά-σιγά. Δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν σε τιμές τις αλυσίδες. Κρατήθηκαν για λίγο μόνο αυτοί που είχαν αποκλειστική αντιπροσώπευση κάποιου εισαγόμενου προϊόντος, μέχρι που καταργήθηκε ο θεσμός του αποκλειστικού αντιπροσώπου και μπορούσε ο καθένας να εισαγάγει ό,τι επιθυμούσε από όποια χώρα ήθελε.
(2) Όλα τα μεσαία καταστήματα χάθηκαν, και μετατράπηκαν σε υποκαταστήματα των αλυσίδων.
(3) Τα πολύ μικρά καταστήματα (η "Έβγα" της γειτονιάς, που μπορεί να έγινε και "Δέλτα" της γειτονιάς) έβαλαν όλα τα είδη για να προσελκύουν την πελατεία, αλλά η μόδα οδηγεί τους νέους καταναλωτές στα τεράστια Mall για καφέ, θέαμα, ψώνια και χαβαλέ. Η ψιλικατζού της γειτονιάς δεν μπορεί να αντέξει το ατελείωτο ωράριο εργασίας. Για τον "θάνατο του εμποράκου" έχουν γραφτεί πολλά.
Έτσι έγινε η καταστροφή του ενδιάμεσου κοινωνικού ιστού, δημιουργήθηκαν οι ψαλίδες στα εισοδήματα, και τώρα ψάχνουμε για "νοικοκυραίους" και διαπιστώνουμε ότι είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Έτσι πατιούνται τα μικρά βατραχάκια, που δεν τα προσέχουν καν τα οργισμένα βουβάλια. Βάλτος!
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
Γιατί γίνεται η οικονομική επίθεση εναντίον της Ελλάδος
Ήθελα από καιρό να γράψω το πώς βλέπω εγώ την οικονομική κατάσταση που σχετίζεται με τις επιθέσεις εναντίον της Ελληνικής οικονομίας από οίκους αξιολόγησης, κλπ..
Αυτά που θα πω εδώ, τα έχω ξαναπεί σε ιδιωτικές συζητήσεις πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν θα μιλήσω ως αυθεντία περί τα οικονομικά, αλλά ως απλός σκεπτόμενος άνθρωπος. Θα τα πω απλά, χωρίς πλατειασμούς και ειδική ορολογία, για να είναι κατανοητά από όλους.
Τα παλιά χρόνια υπήρχαν μικρά κράτη με έναν απόλυτο ηγεμόνα/βασιλιά, με τον στρατό τους και με το νόμισμά τους, που εικόνιζε συνήθως τον κυβερνήτη.
Όταν γίνονταν πόλεμοι, οι νικητές επέβαλλαν την γλώσσα τους, φορολογία και το νόμισμά τους στους ηττημένους. Αν υπήρχαν αναταραχές, ο στρατός έπρεπε να επιβάλλει την τάξη.
Μετά από μεγάλους πολέμους, οι λαοί προσπαθούσαν πάντοτε με διεθνείς συνεννοήσεις να διατηρήσουν και να επιμηκύνουν τις ειρηνικές περιόδους. Τότε ψηφίζονταν και διακρατικές συνθήκες που βελτίωναν το διεθνές δίκαιο.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, άρχισε να γίνεται φανερό ότι οι πόλεμοι δεν ήταν απαραίτητο να γίνονται με τα όπλα. Θα μπορούσαν να ιδρυθούν πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες θα μπορούσαν να πουλάνε βασικά προϊόντα (πχ τρόφιμα, φάρμακα) σε ένα λαό και να μεταφέρουν τα κέρδη στην έδρα της πολυεθνικής (νέα μέθοδος φορολογίας). Μάλιστα, τα εμπορεύματα θα μπορούσαν να παράγονται σε τρίτη χώρα. Άρα ο διακινητής μπορεί να αγοράζει από όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να πουλήσουν, πετυχαίνοντας χαμηλές τιμές αγοράς, και να πουλάει σε όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να αγοράσουν, πετυχαίνοντας υψηλές τιμές πώλησης. Οι νομοθεσίες των χωρών διαμορφώνονταν εξ ανάγκης, ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.
Το διεθνές εμπόριο δεν διευκολυνόταν από την πληθώρα νομισμάτων των διαφόρων χωρών. Καθημερινά ορίζονταν νέες ισοτιμίες, ανάλογα με ποικίλους παράγοντες, και οι αγοραπωλησίες εκείνης της ημέρας μπορούσαν να γίνουν με τις νέες τιμές. Ο προγραμματισμός των αγορών δεν μπορούσε να είναι ευχερής και υπήρχαν πολλά παιγνίδια χρηματιστών.
Αποφάσισαν όλες οι χώρες να συσκεφθούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των πολλών νομισμάτων, των ισοτιμιών και της ασφάλειας των εμπορικών πράξεων. Η συνάντηση έγινε στο Μπρέτον Γουντς των ΗΠΑ.
Αρχικά έγιναν προτάσεις για δημιουργία ενός νέου διεθνούς νομίσματος, προς το οποίο θα ορίζονταν ισοτιμίες όλων των κρατικών νομισμάτων, και οι τιμές στο διεθνές εμπόριο θα μπορούσαν να είναι σταθερότερες, εκφρασμένες στο νέο νόμισμα. Εδώ οι ΗΠΑ αντιπρότειναν την χρήση του δολαρίου ως νομίσματος διεθνών αγοραπωλησιών, και εγγυήθηκαν ότι θα είχε μια σταθερή ισοτιμία με το χρυσάφι (35 δολάρια η ουγγιά (τεχνητά φουσκωμένο από περίπου 20 δολάρια)).
Έτσι, τον Ιούλιο του 1944, 730 εκπρόσωποι 44 χωρών πήραν μια απόφαση για την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Ίδρυσαν και δυο οργανισμούς, την Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που θα στήριζαν την εφαρμογή της απόφασης Bretton Woods και θα αντιμετώπιζαν τυχόν προβλήματα.
Δεν επεκτείνομαι στο πώς στελεχώθηκαν και πού δραστηριοποιήθηκαν αυτοί οι νέοι οργανισμοί. Σημειώνω μόνο πως το αδύνατο σημείο αυτής της συμφωνίας ήταν η σταθερή ισοτιμία με το χρυσάφι. Εκείνη την εποχή οι ΗΠΑ κατείχαν το 80% του παγκόσμιου χρυσού και φαινόταν ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν την συμφωνία. Αυτό που πραγματικά έγινε, ήταν ότι σιγά σιγά άδειαζαν τα αποθέματα των ΗΠΑ σε χρυσάφι και ότι πολλές άλλες χώρες, λογουχάρη στην Ευρώπη, άρχισαν να συσσωρεύουν πλούτο.
Έχοντας το κρατικό τους νόμισμα ως νόμισμα παγκοσμίου εμπορίου, οι Αμερικανοί μπορούσαν να αγοράσουν ό,τι ήθελαν, ας πούμε πετρέλαιο, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Κι αν αυτό ήταν ακριβό, απλά τύπωναν περισσότερα δολάρια. Έτσι πολλές χώρες απέκτησαν με το εμπόριό τους πολλά δολάρια, που όμως δεν είχαν το συμφωνημένο αντίκρισμα σε χρυσάφι.
Για να κάνετε σύγκριση, οι άλλες χώρες έπρεπε να παράγουν προϊόντα, να τα πωλούν για να πάρουν δολάρια και μετά να αγοράσουν ας πούμε πετρέλαιο. Αν δεν μπορούσαν να πωλήσουν μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ή λόγω δυσμενών συνθηκών στην παραγωγή τους, δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν αυτά που είχαν ανάγκη, οπότε θα έπρεπε να δανεισθούν. (Όχι όμως οι ΗΠΑ!).
Το 1967 ήταν φανερό ότι η συμφωνημένη ισοτιμία 35$ η ουγγιά δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Ορίστηκαν προσωρινά (το 1969) κάποιες Ειδικές Τραβηκτικές (Special Drawing Rights, SDR), ειδικό νόμισμα για συναλλαγές μεταξύ τραπεζών και ΔΝΤ. Δεν έλυσαν το πρόβλημα των κρατών που κατείχαν δολάρια για να αγοράζουν πετρέλαιο (πετροδολάρια), αλλά έδειχναν ότι η ηγεσία στην οικονομία μετακινήθηκε από τις ΗΠΑ στο ΔΝΤ!
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ επιβάρυνε τα πράγματα για τον Νίξον και το δολάριο έχανε έδαφος. Ξαφνικά (το 1971 έπαψε η εφαρμογή του "κανόνα του χρυσού") οι χώρες βρέθηκαν με άχρηστα χαρτιά στα χέρια και προσπάθησαν να τα ξεφορτωθούν. Όχι όλες! Θυμάμαι ότι άκουσα στο ραδιόφωνο τον εκφωνητή να λέει "Σήμερα το δολάριο υποτιμήθηκε ως προς όλα τα νομίσματα του κόσμου. Η δραχμή μας όμως απέδειξε ότι είναι το σκληρότερο νόμισμα, διότι διατήρησε την ισοτιμία της με το δολάριο!".
Έτσι η δραχμή μας άρχισε να κατρακυλάει μαζί με το δολάριο...
Κάποια στιγμή σκέφθηκαν στην Ευρώπη να φτιάξουν ένα κοινό νόμισμα, το Ευρώ. Ένα νόμισμα ξέρουμε ότι πρέπει να το στηρίζει και μια πολεμική μηχανή. (Ρωτήστε τους Αμερικανούς "γιατί κάνατε τόσες στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλον τον κόσμο;"). Αλλά η Ευρώπη δεν διέθετε τέτοιο στρατό. Αποφάσισαν να δώσουν όμως τόσα Ευρώ σε κάθε χώρα, όσο δυνατή ήταν η οικονομία της : Η Γερμανία πήρε πολλά, η Ιταλία λιγότερα, η Ελλάδα ακόμη λιγότερα. Πέτυχαν έτσι να έχει το Ευρώ πραγματικό αντίκρισμα, σε αντιδιαστολή με το δολάριο.
Το ευρώ βγήκε ίσο με ένα δολάριο, αλλά αμέσως άρχισε να αλλάζει η ισοτιμία εις βάρος του δολαρίου. Έφτασε γρήγορα το 1,4 δολάρια για 1 ευρώ. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες προσπαθούσαν να το συγκρατήσουν γιατί οι υψηλότερες τιμές δυσκόλευαν τις πωλήσεις των Ευρωπαϊκών προϊόντων. Όμως οι πωλητές προϊόντων άλλων χωρών άρχισαν να σκέφτονται "Γιατί να πουλήσω το πετρέλαιο σε δολάρια, που μετά θα γίνουν όλο και πιο ασθενικά, και να μη το πουλήσω σε ευρώ, που μετά θα παίρνουν παραπάνω αξία;". Το δήλωσε ο Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ και είδαμε τι έγινε. Ο Αχμαντινετζάντ στην Περσία δηλώνει ότι πουλάει σε όλα τα νομίσματα και η στάση των ΗΠΑ απέναντί του είναι σαφέστατα εχθρική.
Όλο αυτόν τον καιρό, η Κίνα διατηρούσε το νόμισμά της (ρενμινμπί ή γιουάν) 10% κάτω από το δολάριο και προσπαθούσε να προωθήσει τα προϊόντα της στην παγκόσμια αγορά. Τα αποθέματά της σε ξένο νόμισμα ήσαν αρχικά δολάρια και Ιαπωνέζικα γιεν και άρχισε να συλλέγει ευρώ. Μαγαζάκια με κινέζικα φαναράκια άνοιξαν παντού. Όταν τα αποθέματα της Κίνας σε ευρώ έγιναν σημαντικά, πάνω από το 20% το καλοκαίρι του 2008 αν θυμάμαι καλά, οι Κινέζοι υπεύθυνοι είπαν "Ήρθε ο καιρός να συζητήσουμε για ένα νέο νόμισμα διεθνούς εμπορίου".
Αυτό ήταν μια σχεδόν αθόρυβη βόμβα για την οικονομία των ΗΠΑ. Ήταν προφανές ότι οι Κινέζοι δεν ήθελαν το δολάριο, αλλά κάποιο άλλο νόμισμα. Ποιό θα ήταν αυτό;
Το ρούβλι; (Δυνατός παίκτης η Ρωσία, έκανε συμφωνία με την Κίνα για εμπορικές ανταλλαγές με ένα καλάθι νομισμάτων χωρίς δολάρια! Δες άρθρο "Κίνα και Ρωσία καταργούν το δολάριο" του Μωυσή Λίτση στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία σελ.9 στις 05/12/2010).
Το γιεν; (Εύχομαι να καταφέρουν οι Ιάπωνες να επιζήσουν από τα πυρηνικά τους).
Το ευρώ;
Το ρενμινμπί;
Αυτό που θα είχε πίσω του πραγματικές οικονομίες. Το ευρώ.
Οι υπεύθυνοι των ΗΠΑ είδαν την καταστροφή να έρχεται. Αν γινόταν το ευρώ νόμισμα παγκόσμιων συναλλαγών, τότε για να αποκτήσουν ευρώ για τις εισαγωγές τους θα έπρεπε να φτιάξουν ανταγωνιστικά προϊόντα και να τα πωλήσουν. Πολύ πιο δύσκολο από το να τυπώνουν απλά όσα δολάρια χρειάζονταν! Είχαν δύο μεθόδους να προχωρήσουν : Η μία να επιτεθούν στην Κίνα. Αυτό ήταν για γέλια μετά από Βιετνάμ, Αφγανιστάν και δεν συμμαζεύεται.
Η άλλη μέθοδος : να αποδυναμώσουν το ευρώ.
Αν μπορούσαν να κάνουν κάποια χώρα της Ευρώπης να χρεωκοπήσει, τότε θα μπορούσαν να πούνε στους Κινέζους ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να στηριχθούν στο ευρώ! Εξέτασαν την κατάσταση των Ευρωπαϊκών χωρών και έβαλαν σε εφαρμογή την επίθεση.
Πρώτα η Ελλάδα, που οι αλόγιστοι κυβερνήτες της άλλαξαν με δομημένα ομόλογα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων (20 ασφαλιστικά ταμεία, με αποφάσεις των διοικήσεών τους όχι μέσω ΑΕΔΑΚ, πάνω απο 700 εκατομμύρια ευρώ), τους κόπους δεκαετιών των Ελλήνων εργαζομένων. Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει γίνει στην χώρα αυτή, που έγινε ολοφάνερο όταν "επτώχευσε" η (μέχρι την προηγούμενη μέρα υγιέστατη) αμερικανική Lehman Brothers . Οι συντάξεις θα έπρεπε να είναι κάτω από την εγγύηση του κράτους και ήρθε το "κράτος" και τις έκανε (διαγράφεται μία λέξις).
Αφού η Ελλάδα δεν είχε αποθεματικά, θα έπρεπε να δανειστεί για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Αν η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, θα χρεωκοπούσε και έτσι το ευρώ θα είχε χτυπηθεί καίρια. Άρχισαν λοιπόν να αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού για την Ελλάδα, κρατώντας όμως καλύτερες τιμές για τις δυνατές Ευρωπαϊκές χώρες για να μην υποψιαστούν ότι η επίθεση γίνεται εναντίον του ευρώ! Οι εταιρείες αξιολόγησης άρχισαν την δουλειά τους, υποβιβάζοντας την αγοραστική δύναμη στα Ελληνικά κρατικά ομόλογα (ενώ παράλληλα στοιχημάτιζαν σε δευτερογενείς αγορές ότι η χώρα θα χρεωκοπήσει).
Εδώ δεν πρόκειται να ισχυριστώ ότι ο καημένος ο ΓΑΠ έτρεξε παντού να τους πει ότι "η επίθεση εναντίον του ευρώ άρχισε" και όλοι του απαντούσαν "άστα αυτά, είσαστε ψεύτες και απατεώνες". Αλήθεια είναι, αλλά μισή. (Κάποια πράγματα δεν τα έχουν διευκρινίσει, όπως το Τ+10 στην Τράπεζα Ελλάδος, αλλά είναι λεπτομέρεια για αργότερα). Ακούμε πάντως ότι μαζί με τον "καταλληλότερο" είχαν επισκεφθεί το ΔΝΤ και συζήτησαν περί του πρακτέου.
Δεύτερη η Ιρλανδία, που είχε γνωρίσει την ανάπτυξη με ένα σωρό Αμερικανικές εταιρείες (Microsoft για παράδειγμα) που είχαν επενδύσει εκεί ... μέχρι να φύγουν! Γκρεμίστηκε.
Τρίτη η Πορτογαλία. Η κυβέρνηση έπεσε, επειδή δεν μπόρεσε να περάσει τα μέτρα, που ήδη εφαρμόζονται εδώ.
Ακολουθούν Ισπανία, Ιταλία, κλπ.. Οι υποβαθμίσεις από τις Αμερικανικές εταιρείες "αξιολόγησης" έρχονται βροχηδόν.
Για να στηριχθεί η Ελλάδα, ας πούμε ότι αρκούσαν 110 δις ευρώ. Για να στηριχθούν όλες αυτές οι χώρες, ούτε ένα τρις ευρώ δεν φθάνει. Ποιός θα τα δώσει; Οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί; Οι Γερμανοί ήδη αναπολούν τις ωραίες ημέρες με το μάρκο και μαυρίζουνε την Μέρκελ με την πρόσφατη ευκαιρία τοπικής ψηφοφορίας. Οι Γάλλοι ασχολούνται με επιθέσεις στην Λιβύη για να αποκτήσουν το χαμένο κύρος.
Ο οικονομικός πόλεμος του δολαρίου εναντίον του ευρώ μαίνεται.
Κι αν γίνονται διαδοχικά αφάνταστες αλλαγές σε πολλές χώρες στην γειτονιά της Ευρώπης, αυτό δεν λέω ότι είναι υποκινούμενο αλλά πάντως δεν είναι καλό. Μόνο τους πρόσφυγες να θελήσουμε να βοηθήσουμε, θα οδηγήσουμε τις οικονομίες μας σε ύφεση.
Και η Κίνα τι κάνει την τελευταία διετία; Έχει ξεχάσει την πρότασή της για παραμερισμό του δολαρίου; Διαβάζω σήμερα στο tvxs μια είδηση:
Το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα ζητά αξιωματούχος της Κίνας με έκθεσή του, η οποία δημοσιοποιήθηκε μία ημέρα πριν τη σύνοδο πολιτικών, Κεντρικών Τραπεζιτών και ακαδημαϊκών της G 20, της ομάδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, στην πόλη Nanjing της Κίνας [http://english.cciee.org.cn/Detail.aspx?newsId=2598&TId=46].
Την έκθεση, με τίτλο: «Μεταρρύθμιση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος στο πλαίσιο της G20», συνέταξε ο αναπληρωτής διευθυντής του κορυφαίου κρατικού ομίλου προβληματισμού (think tank) της Κίνας, το οποίο θα την εκπροσωπήσει στην αυριανή σύνοδο.
«Τα κράτη σε όλο τον κόσμο δεν έχουν τρόπο να περιορίσουν την έκδοση δολαρίων από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed). Το σημερινό διεθνές νομισματικό σύστημα στερείται σταθερότητας και δικαιοσύνης», αναφέρει η έκθεση.
Αναφέρεται ακόμη ότι το διεθνές νομισματικό σύστημα έχει πέσει σε μία «παγίδα δολαρίου», καθώς η μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε δολάρια θα ήταν μία εύλογη κίνηση, αλλά δεν είναι εύκολη, καθώς θα οδηγούσε σε υποτίμηση του δολαρίου και συνεπώς σε μείωση της αξίας τους.
Την αυριανή σύνοδο της G 20 θα παρακολουθήσουν, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Γαλλίας - που έχει την προεδρία της G 20 - Νικολά Σαρκοζί, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ και ο αντιπρόεδρος της Κίνας Γουάνγκ Κίσαν.
Αυτά!
Άντε να δούμε πώς θα σωθούμε.
Δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε ποιοί είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι και να φυλαγόμαστε.
Αυτά που θα πω εδώ, τα έχω ξαναπεί σε ιδιωτικές συζητήσεις πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν θα μιλήσω ως αυθεντία περί τα οικονομικά, αλλά ως απλός σκεπτόμενος άνθρωπος. Θα τα πω απλά, χωρίς πλατειασμούς και ειδική ορολογία, για να είναι κατανοητά από όλους.
Τα παλιά χρόνια υπήρχαν μικρά κράτη με έναν απόλυτο ηγεμόνα/βασιλιά, με τον στρατό τους και με το νόμισμά τους, που εικόνιζε συνήθως τον κυβερνήτη.
Όταν γίνονταν πόλεμοι, οι νικητές επέβαλλαν την γλώσσα τους, φορολογία και το νόμισμά τους στους ηττημένους. Αν υπήρχαν αναταραχές, ο στρατός έπρεπε να επιβάλλει την τάξη.
Μετά από μεγάλους πολέμους, οι λαοί προσπαθούσαν πάντοτε με διεθνείς συνεννοήσεις να διατηρήσουν και να επιμηκύνουν τις ειρηνικές περιόδους. Τότε ψηφίζονταν και διακρατικές συνθήκες που βελτίωναν το διεθνές δίκαιο.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, άρχισε να γίνεται φανερό ότι οι πόλεμοι δεν ήταν απαραίτητο να γίνονται με τα όπλα. Θα μπορούσαν να ιδρυθούν πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες θα μπορούσαν να πουλάνε βασικά προϊόντα (πχ τρόφιμα, φάρμακα) σε ένα λαό και να μεταφέρουν τα κέρδη στην έδρα της πολυεθνικής (νέα μέθοδος φορολογίας). Μάλιστα, τα εμπορεύματα θα μπορούσαν να παράγονται σε τρίτη χώρα. Άρα ο διακινητής μπορεί να αγοράζει από όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να πουλήσουν, πετυχαίνοντας χαμηλές τιμές αγοράς, και να πουλάει σε όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη να αγοράσουν, πετυχαίνοντας υψηλές τιμές πώλησης. Οι νομοθεσίες των χωρών διαμορφώνονταν εξ ανάγκης, ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.
Το διεθνές εμπόριο δεν διευκολυνόταν από την πληθώρα νομισμάτων των διαφόρων χωρών. Καθημερινά ορίζονταν νέες ισοτιμίες, ανάλογα με ποικίλους παράγοντες, και οι αγοραπωλησίες εκείνης της ημέρας μπορούσαν να γίνουν με τις νέες τιμές. Ο προγραμματισμός των αγορών δεν μπορούσε να είναι ευχερής και υπήρχαν πολλά παιγνίδια χρηματιστών.
Αποφάσισαν όλες οι χώρες να συσκεφθούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των πολλών νομισμάτων, των ισοτιμιών και της ασφάλειας των εμπορικών πράξεων. Η συνάντηση έγινε στο Μπρέτον Γουντς των ΗΠΑ.
Αρχικά έγιναν προτάσεις για δημιουργία ενός νέου διεθνούς νομίσματος, προς το οποίο θα ορίζονταν ισοτιμίες όλων των κρατικών νομισμάτων, και οι τιμές στο διεθνές εμπόριο θα μπορούσαν να είναι σταθερότερες, εκφρασμένες στο νέο νόμισμα. Εδώ οι ΗΠΑ αντιπρότειναν την χρήση του δολαρίου ως νομίσματος διεθνών αγοραπωλησιών, και εγγυήθηκαν ότι θα είχε μια σταθερή ισοτιμία με το χρυσάφι (35 δολάρια η ουγγιά (τεχνητά φουσκωμένο από περίπου 20 δολάρια)).
Έτσι, τον Ιούλιο του 1944, 730 εκπρόσωποι 44 χωρών πήραν μια απόφαση για την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Ίδρυσαν και δυο οργανισμούς, την Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που θα στήριζαν την εφαρμογή της απόφασης Bretton Woods και θα αντιμετώπιζαν τυχόν προβλήματα.
Δεν επεκτείνομαι στο πώς στελεχώθηκαν και πού δραστηριοποιήθηκαν αυτοί οι νέοι οργανισμοί. Σημειώνω μόνο πως το αδύνατο σημείο αυτής της συμφωνίας ήταν η σταθερή ισοτιμία με το χρυσάφι. Εκείνη την εποχή οι ΗΠΑ κατείχαν το 80% του παγκόσμιου χρυσού και φαινόταν ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν την συμφωνία. Αυτό που πραγματικά έγινε, ήταν ότι σιγά σιγά άδειαζαν τα αποθέματα των ΗΠΑ σε χρυσάφι και ότι πολλές άλλες χώρες, λογουχάρη στην Ευρώπη, άρχισαν να συσσωρεύουν πλούτο.
Έχοντας το κρατικό τους νόμισμα ως νόμισμα παγκοσμίου εμπορίου, οι Αμερικανοί μπορούσαν να αγοράσουν ό,τι ήθελαν, ας πούμε πετρέλαιο, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Κι αν αυτό ήταν ακριβό, απλά τύπωναν περισσότερα δολάρια. Έτσι πολλές χώρες απέκτησαν με το εμπόριό τους πολλά δολάρια, που όμως δεν είχαν το συμφωνημένο αντίκρισμα σε χρυσάφι.
Για να κάνετε σύγκριση, οι άλλες χώρες έπρεπε να παράγουν προϊόντα, να τα πωλούν για να πάρουν δολάρια και μετά να αγοράσουν ας πούμε πετρέλαιο. Αν δεν μπορούσαν να πωλήσουν μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ή λόγω δυσμενών συνθηκών στην παραγωγή τους, δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν αυτά που είχαν ανάγκη, οπότε θα έπρεπε να δανεισθούν. (Όχι όμως οι ΗΠΑ!).
Το 1967 ήταν φανερό ότι η συμφωνημένη ισοτιμία 35$ η ουγγιά δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Ορίστηκαν προσωρινά (το 1969) κάποιες Ειδικές Τραβηκτικές (Special Drawing Rights, SDR), ειδικό νόμισμα για συναλλαγές μεταξύ τραπεζών και ΔΝΤ. Δεν έλυσαν το πρόβλημα των κρατών που κατείχαν δολάρια για να αγοράζουν πετρέλαιο (πετροδολάρια), αλλά έδειχναν ότι η ηγεσία στην οικονομία μετακινήθηκε από τις ΗΠΑ στο ΔΝΤ!
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ επιβάρυνε τα πράγματα για τον Νίξον και το δολάριο έχανε έδαφος. Ξαφνικά (το 1971 έπαψε η εφαρμογή του "κανόνα του χρυσού") οι χώρες βρέθηκαν με άχρηστα χαρτιά στα χέρια και προσπάθησαν να τα ξεφορτωθούν. Όχι όλες! Θυμάμαι ότι άκουσα στο ραδιόφωνο τον εκφωνητή να λέει "Σήμερα το δολάριο υποτιμήθηκε ως προς όλα τα νομίσματα του κόσμου. Η δραχμή μας όμως απέδειξε ότι είναι το σκληρότερο νόμισμα, διότι διατήρησε την ισοτιμία της με το δολάριο!".
Έτσι η δραχμή μας άρχισε να κατρακυλάει μαζί με το δολάριο...
Κάποια στιγμή σκέφθηκαν στην Ευρώπη να φτιάξουν ένα κοινό νόμισμα, το Ευρώ. Ένα νόμισμα ξέρουμε ότι πρέπει να το στηρίζει και μια πολεμική μηχανή. (Ρωτήστε τους Αμερικανούς "γιατί κάνατε τόσες στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλον τον κόσμο;"). Αλλά η Ευρώπη δεν διέθετε τέτοιο στρατό. Αποφάσισαν να δώσουν όμως τόσα Ευρώ σε κάθε χώρα, όσο δυνατή ήταν η οικονομία της : Η Γερμανία πήρε πολλά, η Ιταλία λιγότερα, η Ελλάδα ακόμη λιγότερα. Πέτυχαν έτσι να έχει το Ευρώ πραγματικό αντίκρισμα, σε αντιδιαστολή με το δολάριο.
Το ευρώ βγήκε ίσο με ένα δολάριο, αλλά αμέσως άρχισε να αλλάζει η ισοτιμία εις βάρος του δολαρίου. Έφτασε γρήγορα το 1,4 δολάρια για 1 ευρώ. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες προσπαθούσαν να το συγκρατήσουν γιατί οι υψηλότερες τιμές δυσκόλευαν τις πωλήσεις των Ευρωπαϊκών προϊόντων. Όμως οι πωλητές προϊόντων άλλων χωρών άρχισαν να σκέφτονται "Γιατί να πουλήσω το πετρέλαιο σε δολάρια, που μετά θα γίνουν όλο και πιο ασθενικά, και να μη το πουλήσω σε ευρώ, που μετά θα παίρνουν παραπάνω αξία;". Το δήλωσε ο Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ και είδαμε τι έγινε. Ο Αχμαντινετζάντ στην Περσία δηλώνει ότι πουλάει σε όλα τα νομίσματα και η στάση των ΗΠΑ απέναντί του είναι σαφέστατα εχθρική.
Όλο αυτόν τον καιρό, η Κίνα διατηρούσε το νόμισμά της (ρενμινμπί ή γιουάν) 10% κάτω από το δολάριο και προσπαθούσε να προωθήσει τα προϊόντα της στην παγκόσμια αγορά. Τα αποθέματά της σε ξένο νόμισμα ήσαν αρχικά δολάρια και Ιαπωνέζικα γιεν και άρχισε να συλλέγει ευρώ. Μαγαζάκια με κινέζικα φαναράκια άνοιξαν παντού. Όταν τα αποθέματα της Κίνας σε ευρώ έγιναν σημαντικά, πάνω από το 20% το καλοκαίρι του 2008 αν θυμάμαι καλά, οι Κινέζοι υπεύθυνοι είπαν "Ήρθε ο καιρός να συζητήσουμε για ένα νέο νόμισμα διεθνούς εμπορίου".
Αυτό ήταν μια σχεδόν αθόρυβη βόμβα για την οικονομία των ΗΠΑ. Ήταν προφανές ότι οι Κινέζοι δεν ήθελαν το δολάριο, αλλά κάποιο άλλο νόμισμα. Ποιό θα ήταν αυτό;
Το ρούβλι; (Δυνατός παίκτης η Ρωσία, έκανε συμφωνία με την Κίνα για εμπορικές ανταλλαγές με ένα καλάθι νομισμάτων χωρίς δολάρια! Δες άρθρο "Κίνα και Ρωσία καταργούν το δολάριο" του Μωυσή Λίτση στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία σελ.9 στις 05/12/2010).
Το γιεν; (Εύχομαι να καταφέρουν οι Ιάπωνες να επιζήσουν από τα πυρηνικά τους).
Το ευρώ;
Το ρενμινμπί;
Αυτό που θα είχε πίσω του πραγματικές οικονομίες. Το ευρώ.
Οι υπεύθυνοι των ΗΠΑ είδαν την καταστροφή να έρχεται. Αν γινόταν το ευρώ νόμισμα παγκόσμιων συναλλαγών, τότε για να αποκτήσουν ευρώ για τις εισαγωγές τους θα έπρεπε να φτιάξουν ανταγωνιστικά προϊόντα και να τα πωλήσουν. Πολύ πιο δύσκολο από το να τυπώνουν απλά όσα δολάρια χρειάζονταν! Είχαν δύο μεθόδους να προχωρήσουν : Η μία να επιτεθούν στην Κίνα. Αυτό ήταν για γέλια μετά από Βιετνάμ, Αφγανιστάν και δεν συμμαζεύεται.
Η άλλη μέθοδος : να αποδυναμώσουν το ευρώ.
Αν μπορούσαν να κάνουν κάποια χώρα της Ευρώπης να χρεωκοπήσει, τότε θα μπορούσαν να πούνε στους Κινέζους ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να στηριχθούν στο ευρώ! Εξέτασαν την κατάσταση των Ευρωπαϊκών χωρών και έβαλαν σε εφαρμογή την επίθεση.
Πρώτα η Ελλάδα, που οι αλόγιστοι κυβερνήτες της άλλαξαν με δομημένα ομόλογα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων (20 ασφαλιστικά ταμεία, με αποφάσεις των διοικήσεών τους όχι μέσω ΑΕΔΑΚ, πάνω απο 700 εκατομμύρια ευρώ), τους κόπους δεκαετιών των Ελλήνων εργαζομένων. Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει γίνει στην χώρα αυτή, που έγινε ολοφάνερο όταν "επτώχευσε" η (μέχρι την προηγούμενη μέρα υγιέστατη) αμερικανική Lehman Brothers . Οι συντάξεις θα έπρεπε να είναι κάτω από την εγγύηση του κράτους και ήρθε το "κράτος" και τις έκανε (διαγράφεται μία λέξις).
Αφού η Ελλάδα δεν είχε αποθεματικά, θα έπρεπε να δανειστεί για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Αν η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, θα χρεωκοπούσε και έτσι το ευρώ θα είχε χτυπηθεί καίρια. Άρχισαν λοιπόν να αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού για την Ελλάδα, κρατώντας όμως καλύτερες τιμές για τις δυνατές Ευρωπαϊκές χώρες για να μην υποψιαστούν ότι η επίθεση γίνεται εναντίον του ευρώ! Οι εταιρείες αξιολόγησης άρχισαν την δουλειά τους, υποβιβάζοντας την αγοραστική δύναμη στα Ελληνικά κρατικά ομόλογα (ενώ παράλληλα στοιχημάτιζαν σε δευτερογενείς αγορές ότι η χώρα θα χρεωκοπήσει).
Εδώ δεν πρόκειται να ισχυριστώ ότι ο καημένος ο ΓΑΠ έτρεξε παντού να τους πει ότι "η επίθεση εναντίον του ευρώ άρχισε" και όλοι του απαντούσαν "άστα αυτά, είσαστε ψεύτες και απατεώνες". Αλήθεια είναι, αλλά μισή. (Κάποια πράγματα δεν τα έχουν διευκρινίσει, όπως το Τ+10 στην Τράπεζα Ελλάδος, αλλά είναι λεπτομέρεια για αργότερα). Ακούμε πάντως ότι μαζί με τον "καταλληλότερο" είχαν επισκεφθεί το ΔΝΤ και συζήτησαν περί του πρακτέου.
Δεύτερη η Ιρλανδία, που είχε γνωρίσει την ανάπτυξη με ένα σωρό Αμερικανικές εταιρείες (Microsoft για παράδειγμα) που είχαν επενδύσει εκεί ... μέχρι να φύγουν! Γκρεμίστηκε.
Τρίτη η Πορτογαλία. Η κυβέρνηση έπεσε, επειδή δεν μπόρεσε να περάσει τα μέτρα, που ήδη εφαρμόζονται εδώ.
Ακολουθούν Ισπανία, Ιταλία, κλπ.. Οι υποβαθμίσεις από τις Αμερικανικές εταιρείες "αξιολόγησης" έρχονται βροχηδόν.
Για να στηριχθεί η Ελλάδα, ας πούμε ότι αρκούσαν 110 δις ευρώ. Για να στηριχθούν όλες αυτές οι χώρες, ούτε ένα τρις ευρώ δεν φθάνει. Ποιός θα τα δώσει; Οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί; Οι Γερμανοί ήδη αναπολούν τις ωραίες ημέρες με το μάρκο και μαυρίζουνε την Μέρκελ με την πρόσφατη ευκαιρία τοπικής ψηφοφορίας. Οι Γάλλοι ασχολούνται με επιθέσεις στην Λιβύη για να αποκτήσουν το χαμένο κύρος.
Ο οικονομικός πόλεμος του δολαρίου εναντίον του ευρώ μαίνεται.
Κι αν γίνονται διαδοχικά αφάνταστες αλλαγές σε πολλές χώρες στην γειτονιά της Ευρώπης, αυτό δεν λέω ότι είναι υποκινούμενο αλλά πάντως δεν είναι καλό. Μόνο τους πρόσφυγες να θελήσουμε να βοηθήσουμε, θα οδηγήσουμε τις οικονομίες μας σε ύφεση.
Και η Κίνα τι κάνει την τελευταία διετία; Έχει ξεχάσει την πρότασή της για παραμερισμό του δολαρίου; Διαβάζω σήμερα στο tvxs μια είδηση:
Το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα ζητά αξιωματούχος της Κίνας με έκθεσή του, η οποία δημοσιοποιήθηκε μία ημέρα πριν τη σύνοδο πολιτικών, Κεντρικών Τραπεζιτών και ακαδημαϊκών της G 20, της ομάδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, στην πόλη Nanjing της Κίνας [http://english.cciee.org.cn/Detail.aspx?newsId=2598&TId=46].
Την έκθεση, με τίτλο: «Μεταρρύθμιση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος στο πλαίσιο της G20», συνέταξε ο αναπληρωτής διευθυντής του κορυφαίου κρατικού ομίλου προβληματισμού (think tank) της Κίνας, το οποίο θα την εκπροσωπήσει στην αυριανή σύνοδο.
«Τα κράτη σε όλο τον κόσμο δεν έχουν τρόπο να περιορίσουν την έκδοση δολαρίων από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed). Το σημερινό διεθνές νομισματικό σύστημα στερείται σταθερότητας και δικαιοσύνης», αναφέρει η έκθεση.
Αναφέρεται ακόμη ότι το διεθνές νομισματικό σύστημα έχει πέσει σε μία «παγίδα δολαρίου», καθώς η μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε δολάρια θα ήταν μία εύλογη κίνηση, αλλά δεν είναι εύκολη, καθώς θα οδηγούσε σε υποτίμηση του δολαρίου και συνεπώς σε μείωση της αξίας τους.
Την αυριανή σύνοδο της G 20 θα παρακολουθήσουν, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Γαλλίας - που έχει την προεδρία της G 20 - Νικολά Σαρκοζί, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ και ο αντιπρόεδρος της Κίνας Γουάνγκ Κίσαν.
Αυτά!
Άντε να δούμε πώς θα σωθούμε.
Δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε ποιοί είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι και να φυλαγόμαστε.
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
Κόψιμο κλάδων εκπαίδευσης (και παραοικονομίας)
Σε ένα μακρινό πανεπιστήμιο (το Albany Νέας Υόρκης ΗΠΑ), ο πρόεδρος George M. Philip αποφάσισε στις 01.10.2010, επικαλούμενος οικονομικούς λόγους, την κατάργηση των τμημάτων Γαλλικών, Ιταλικών, Κλασσικών, Ρωσικών και Θεατρικών Σπουδών.
Ένα μήνα αργότερα, ο καθηγητής Βιοχημείας Gregory A. Petsko, από άλλο πανεπιστήμιο (το Brandeis στις ΗΠΑ), του έστειλε μια επιστολή (εδώ στην Αγγλική, εδώ στην Ελληνική γλώσσα σε μετάφραση του Μιχάλη Ζωντού για το TVxs).
Το κείμενο της επιστολής ρέει ευχάριστα, έχει χιούμορ και αναφορές από την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά είναι τελικά αδυσώπητο. Όσο προχωράει κανείς προς το τέλος της ανάγνωσης, τόσο περισσότερο καταλαμβάνεται από απόγνωση για τις αποφάσεις που κάποιοι άσχετοι παίρνουν επηρεάζοντας τις ζωές πολλών άλλων.
Εύκολα μπορούμε να σκεφτούμε την δική μας κατάσταση στην παιδεία, όπου γίνονται πολλές αλλαγές (συγχωνεύσεις σχολείων, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, διευρύνσεις των διδακτικών αντικειμένων χωρίς να εξετάζεται η επάρκεια του διδάσκοντος για το νέο αντικείμενο, και πάμπολλα άλλα) χωρίς να φαίνεται καθαρά αν όλα αυτά είναι βελτιώσεις, οπότε υπάρχουν συνεχείς αντιδράσεις.
Στην πραγματικότητα, η σκέψη μας μπορεί να φύγει από την παιδεία και να περιπλανηθεί σε άλλα θέματα της ζωής μας, οικονομικά, χωροταξικά, κλπ.. Πάλι θα βρούμε εκεί αποφάσεις που παίρνονται από ανεπαρκείς έως μέτριους αρμόδιους, ενώ ο "κοινός νους" είναι απλά απών.
Ένα παράδειγμα : Ανακαλύπτουν ότι ένας φορολογούμενος δήλωνε εισόδημα 30000 ευρώ τον χρόνο επί δέκα χρόνια με έξοδα 20000 ευρώ τον χρόνο. Ο κοινός νους λέει ότι θα μπορούσε να έχει καταθέσει στον λογαριασμό του το πολύ 10x10000 ευρώ όλα αυτά τα χρόνια. Ο έλεγχος βρίσκει ότι έχει δέκα εκατομμύρια ευρώ, και όχι εκατό χιλιάδες ευρώ όπως θα περίμενε κανείς.
Τι κάνει η πολιτεία; Του βάζει ένα πρόστιμο.
Τι άλλο έπρεπε να κάνει η πολιτεία; Να προβεί σε άμεση κατάσχεση υπέρ του Δημοσίου των παράνομα αποκτηθέντων χρημάτων.
Γιατί δεν το κάνει η πολιτεία αυτό; Γιατί όλοι οι έχοντες θα φρόντιζαν να βγάλουν "έξω" τα χρήματά τους.
Και γιατί δεν εφαρμόζεται ένα σύστημα να μη μπορεί κανείς να ξοδέψει (ή και να εξαγάγει) χρήματα που δεν έχει αποκτήσει νόμιμα; Δεν έχω απαντήσεις για όλα.
Εύκολο είναι : "Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει έναν λογαριασμό εσόδων - εξόδων. Το αρχικό υπόλοιπο είναι τα διαθέσιμα του προσώπου κατά την έναρξη της εφαρμογής του συστήματος. Για οποιαδήποτε έσοδα του προσώπου πρέπει να αυξάνεται το υπόλοιπο. Για να γίνουν κάποια έξοδα πρέπει να καλύπτονται από το υπόλοιπο του λογαριασμού. Ούτε φακελάκια, ούτε μίζες, ούτε κλοπιμαία μπορούν να αυξήσουν το υπόλοιπο, άρα δεν μπορούν να ξοδευτούν για αγορές".
Η τεχνολογία υπάρχει. Έχει ήδη εφαρμοσθεί ένα παρόμοιο σύστημα στην Αυστραλία (αλλά κάποιοι πονηροί στέλνουν τούβλα μέσω ταχυδρομείου σε ξένες χώρες και το ταχυδρομείο "φροντίζει να μην αντιλαμβάνεται" ότι περιέχουν δεσμίδες χρημάτων οι επιστολές!)
Η πολιτική βούληση δεν υπάρχει. (Σαν να λέμε, ή δεν ξέρουν να το εφαρμόσουν κάποιοι μέτριοι ιθύνοντες, ή δεν θέλουν να το εφαρμόσουν από ιδιοτέλεια).
Ένα μήνα αργότερα, ο καθηγητής Βιοχημείας Gregory A. Petsko, από άλλο πανεπιστήμιο (το Brandeis στις ΗΠΑ), του έστειλε μια επιστολή (εδώ στην Αγγλική, εδώ στην Ελληνική γλώσσα σε μετάφραση του Μιχάλη Ζωντού για το TVxs).
Το κείμενο της επιστολής ρέει ευχάριστα, έχει χιούμορ και αναφορές από την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά είναι τελικά αδυσώπητο. Όσο προχωράει κανείς προς το τέλος της ανάγνωσης, τόσο περισσότερο καταλαμβάνεται από απόγνωση για τις αποφάσεις που κάποιοι άσχετοι παίρνουν επηρεάζοντας τις ζωές πολλών άλλων.
Εύκολα μπορούμε να σκεφτούμε την δική μας κατάσταση στην παιδεία, όπου γίνονται πολλές αλλαγές (συγχωνεύσεις σχολείων, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, διευρύνσεις των διδακτικών αντικειμένων χωρίς να εξετάζεται η επάρκεια του διδάσκοντος για το νέο αντικείμενο, και πάμπολλα άλλα) χωρίς να φαίνεται καθαρά αν όλα αυτά είναι βελτιώσεις, οπότε υπάρχουν συνεχείς αντιδράσεις.
Στην πραγματικότητα, η σκέψη μας μπορεί να φύγει από την παιδεία και να περιπλανηθεί σε άλλα θέματα της ζωής μας, οικονομικά, χωροταξικά, κλπ.. Πάλι θα βρούμε εκεί αποφάσεις που παίρνονται από ανεπαρκείς έως μέτριους αρμόδιους, ενώ ο "κοινός νους" είναι απλά απών.
Ένα παράδειγμα : Ανακαλύπτουν ότι ένας φορολογούμενος δήλωνε εισόδημα 30000 ευρώ τον χρόνο επί δέκα χρόνια με έξοδα 20000 ευρώ τον χρόνο. Ο κοινός νους λέει ότι θα μπορούσε να έχει καταθέσει στον λογαριασμό του το πολύ 10x10000 ευρώ όλα αυτά τα χρόνια. Ο έλεγχος βρίσκει ότι έχει δέκα εκατομμύρια ευρώ, και όχι εκατό χιλιάδες ευρώ όπως θα περίμενε κανείς.
Τι κάνει η πολιτεία; Του βάζει ένα πρόστιμο.
Τι άλλο έπρεπε να κάνει η πολιτεία; Να προβεί σε άμεση κατάσχεση υπέρ του Δημοσίου των παράνομα αποκτηθέντων χρημάτων.
Γιατί δεν το κάνει η πολιτεία αυτό; Γιατί όλοι οι έχοντες θα φρόντιζαν να βγάλουν "έξω" τα χρήματά τους.
Και γιατί δεν εφαρμόζεται ένα σύστημα να μη μπορεί κανείς να ξοδέψει (ή και να εξαγάγει) χρήματα που δεν έχει αποκτήσει νόμιμα; Δεν έχω απαντήσεις για όλα.
Εύκολο είναι : "Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει έναν λογαριασμό εσόδων - εξόδων. Το αρχικό υπόλοιπο είναι τα διαθέσιμα του προσώπου κατά την έναρξη της εφαρμογής του συστήματος. Για οποιαδήποτε έσοδα του προσώπου πρέπει να αυξάνεται το υπόλοιπο. Για να γίνουν κάποια έξοδα πρέπει να καλύπτονται από το υπόλοιπο του λογαριασμού. Ούτε φακελάκια, ούτε μίζες, ούτε κλοπιμαία μπορούν να αυξήσουν το υπόλοιπο, άρα δεν μπορούν να ξοδευτούν για αγορές".
Η τεχνολογία υπάρχει. Έχει ήδη εφαρμοσθεί ένα παρόμοιο σύστημα στην Αυστραλία (αλλά κάποιοι πονηροί στέλνουν τούβλα μέσω ταχυδρομείου σε ξένες χώρες και το ταχυδρομείο "φροντίζει να μην αντιλαμβάνεται" ότι περιέχουν δεσμίδες χρημάτων οι επιστολές!)
Η πολιτική βούληση δεν υπάρχει. (Σαν να λέμε, ή δεν ξέρουν να το εφαρμόσουν κάποιοι μέτριοι ιθύνοντες, ή δεν θέλουν να το εφαρμόσουν από ιδιοτέλεια).
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Φώτιση
Συμβολικά, επειδή είναι ημέρα της Ποίησης σήμερα, δημοσιεύω ένα ποίημά μου που διακρίθηκε (έπαινος) στον Ποιητικό Διαγωνισμό που διεξήγαγε το 2005 το Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
(Προφανώς υπήρχαν καλύτερα ποιήματα από αυτό στον Διαγωνισμό, και βραβευμένα, και μη βραβευμένα).
Να 'μουν, Απόλλωνα, νεκρός,
__ ρούχα απ’ το φως σου να ντυθώ
____ να ξαναζωντανέψω,
να υμνήσω την αξία σου εμπρός
__ σ' όλα της γης τα πλάσματα
____ ό,που κι αν ταξιδέψω.
Στη γη του Άδη, στυγερός
__ με λογική και με πειθώ
____ τον νου του να πλανέψω
ν' αδειάσει ο τόπος ο φριχτός
__ και ευθύς μ' όλα τα φάσματα,
____ γλέντι να συντροφέψω.
Είμαι του σύμπαντος ιστός.
__ Άργησα να τ' αντιληφθώ.
____ Χρειάστηκε να δρέψω
χωράφια γνώσης και σωστός
__ να μείνω στα χαλάσματα
____ και να υπομονέψω.
Άρχοντας ο σκοταδισμός,
__ μα τελικά να νικηθώ
____ δεν θα το επιτρέψω.
Κι αν προκαθήμενος βοσκός
__ μας θεωρεί μιάσματα,
____ σιγά μη τον πιστέψω!
Ασάφειες ιστορεί αυτός
__ και απειλεί - να φοβηθώ.
____ Εγώ θ' αντιπαλέψω
και σαν ηφαίστειο μεστός
__ με γέλια και με άσματα
____ πλάνες θα καταστρέψω.
Πλέω στην άγνοια ναυαγός.
__ Βουτάω μέχρι το βυθό
____ ιδέες να αλιέψω.
Θέλω στο γλωσσικό αρωγός
__ ανοίγοντας περάσματα
____ τη γλώσσα να θεριέψω.
Γίνονται οι λέξεις οδηγός
__ σ’ αλήθειες να περιηγηθώ,
____ στο τότε να επιστρέψω.
Ψάχνω σε κείμενα αυστηρώς
__ για Ελλήνων νου σε κλάσματα
____ που πρέπει να μαζέψω.
Βγαίνεις Απόλλωνα λαμπρός
__ και βλέπεις πόσο προσπαθώ
____ πόθους να τιθασέψω.
Και όταν βρεθεί ο θησαυρός
__ κι απαλειφθούν τα χάσματα
____ την γη θα σαγηνέψω.
Μανωλάς Εμμανουήλ
(25-03-2004)
(Προφανώς υπήρχαν καλύτερα ποιήματα από αυτό στον Διαγωνισμό, και βραβευμένα, και μη βραβευμένα).
Φώτιση
Να 'μουν, Απόλλωνα, νεκρός,
__ ρούχα απ’ το φως σου να ντυθώ
____ να ξαναζωντανέψω,
να υμνήσω την αξία σου εμπρός
__ σ' όλα της γης τα πλάσματα
____ ό,που κι αν ταξιδέψω.
Στη γη του Άδη, στυγερός
__ με λογική και με πειθώ
____ τον νου του να πλανέψω
ν' αδειάσει ο τόπος ο φριχτός
__ και ευθύς μ' όλα τα φάσματα,
____ γλέντι να συντροφέψω.
Είμαι του σύμπαντος ιστός.
__ Άργησα να τ' αντιληφθώ.
____ Χρειάστηκε να δρέψω
χωράφια γνώσης και σωστός
__ να μείνω στα χαλάσματα
____ και να υπομονέψω.
Άρχοντας ο σκοταδισμός,
__ μα τελικά να νικηθώ
____ δεν θα το επιτρέψω.
Κι αν προκαθήμενος βοσκός
__ μας θεωρεί μιάσματα,
____ σιγά μη τον πιστέψω!
Ασάφειες ιστορεί αυτός
__ και απειλεί - να φοβηθώ.
____ Εγώ θ' αντιπαλέψω
και σαν ηφαίστειο μεστός
__ με γέλια και με άσματα
____ πλάνες θα καταστρέψω.
Πλέω στην άγνοια ναυαγός.
__ Βουτάω μέχρι το βυθό
____ ιδέες να αλιέψω.
Θέλω στο γλωσσικό αρωγός
__ ανοίγοντας περάσματα
____ τη γλώσσα να θεριέψω.
Γίνονται οι λέξεις οδηγός
__ σ’ αλήθειες να περιηγηθώ,
____ στο τότε να επιστρέψω.
Ψάχνω σε κείμενα αυστηρώς
__ για Ελλήνων νου σε κλάσματα
____ που πρέπει να μαζέψω.
Βγαίνεις Απόλλωνα λαμπρός
__ και βλέπεις πόσο προσπαθώ
____ πόθους να τιθασέψω.
Και όταν βρεθεί ο θησαυρός
__ κι απαλειφθούν τα χάσματα
____ την γη θα σαγηνέψω.
Μανωλάς Εμμανουήλ
(25-03-2004)
Σάββατο 19 Μαρτίου 2011
Ιστορικό πυρηνικών δοκιμών
Ο Isao Hashimoto έφτιαξε ένα ωραίο βίντεο, με θλιβερή υπόκρουση, που δείχνει τις εκρήξεις από πυρηνικές δοκιμές που έχουν γίνει από το 1945 μέχρι το 1998.
Δείχνει τόπο έκρηξης, μέγεθος έκρηξης και υπεύθυνη χώρα, καθώς ένας μετρητής δείχνει έτος και μήνα.
Δεν δείχνει πυρηνικά ατυχήματα, οπότε μπορείτε να σκεφθήτε ότι η τελική εικόνα είναι σαφώς χειρότερη. (Είναι πολλές οι εκρήξεις! Άρη, σου ερχόμαστε!)
Το βρήκα σε ένα άρθρο της Κατερίνας Κοντίνη στο TVXS, που το βρήκε σε μια ανάρτηση του Πιτσιρίκου.
Αν σας ενδιαφέρει η εξάπλωση της ραδιενέργειας μετά την έκρηξη στο Chernobyl, μπορείτε να δείτε ένα πολύ ενημερωτικό βίντεο εδώ.
Αρχίζουν να δημιουργούνται κινήσεις εναντίον των πυρηνικών, πχ. : εδώ.
Δεν παθιάζομαι με τις ομαδικές διαμαρτυρίες, αλλά τα πυρηνικά είναι επικίνδυνα και οι άνθρωποι ολιγόζωοι και φιλοπόλεμοι. Αν σας ρωτήσουν, να είσαστε εναντίον των πυρηνικών.
21042011 : Χάρτης (Google Earth) με σημειωμένους τους πυρηνικούς σταθμούς και εκτίμηση των πληθυσμών που βρίσκονται κοντά και κινδυνεύουν εδώ
Δείχνει τόπο έκρηξης, μέγεθος έκρηξης και υπεύθυνη χώρα, καθώς ένας μετρητής δείχνει έτος και μήνα.
Δεν δείχνει πυρηνικά ατυχήματα, οπότε μπορείτε να σκεφθήτε ότι η τελική εικόνα είναι σαφώς χειρότερη. (Είναι πολλές οι εκρήξεις! Άρη, σου ερχόμαστε!)
Το βρήκα σε ένα άρθρο της Κατερίνας Κοντίνη στο TVXS, που το βρήκε σε μια ανάρτηση του Πιτσιρίκου.
Αν σας ενδιαφέρει η εξάπλωση της ραδιενέργειας μετά την έκρηξη στο Chernobyl, μπορείτε να δείτε ένα πολύ ενημερωτικό βίντεο εδώ.
Αρχίζουν να δημιουργούνται κινήσεις εναντίον των πυρηνικών, πχ. : εδώ.
Δεν παθιάζομαι με τις ομαδικές διαμαρτυρίες, αλλά τα πυρηνικά είναι επικίνδυνα και οι άνθρωποι ολιγόζωοι και φιλοπόλεμοι. Αν σας ρωτήσουν, να είσαστε εναντίον των πυρηνικών.
21042011 : Χάρτης (Google Earth) με σημειωμένους τους πυρηνικούς σταθμούς και εκτίμηση των πληθυσμών που βρίσκονται κοντά και κινδυνεύουν εδώ
Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011
Πριν και μετά
Μια εντυπωσιακή σειρά φωτογραφιών ανέβασε το ABC News από μερικές περιοχές της Ιαπωνίας, εδώ.
Κινώντας τον δείκτη προς τα αριστερά πάνω από την φωτογραφία ξεδιπλώνεται η εικόνα της καταστροφής. (Απίστευτο λέμε, αλλά καλά θα κάνουμε να το θεωρούμε πολύ πιθανό).
Πολλές χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, οι εγκαταστάσεις σαρώθηκαν, οι περιουσίες εξαφανίστηκαν, η οικονομία ασφυκτιά πνιγμένη ...
και όλος ο κόσμος κινδυνεύει αν δεν καταφέρουν να κλείσουν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Φουκουσίμα. Έγινε κι άλλη έκρηξη για ανακούφιση των πιέσεων σήμερα, (με διαφυγή ραδιενέργειας βεβαίως, βεβαίως, που είναι μετρήσιμη στα 160 χιλιόμετρα απόσταση).
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πήραν σε μιά ημέρα την "δόση" ραδιενέργειας ενός έτους. Θυμηθείτε ότι οι ακτινοβολίες έχουν γενικά αθροιστική επίδραση στον οργανισμό.
Αν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε με σεισμούς, τσουνάμι και εκρήξεις ηφαιστείων, τότε τα πυρηνικά εργοστάσια δεν είναι καλή ιδέα.
Κινώντας τον δείκτη προς τα αριστερά πάνω από την φωτογραφία ξεδιπλώνεται η εικόνα της καταστροφής. (Απίστευτο λέμε, αλλά καλά θα κάνουμε να το θεωρούμε πολύ πιθανό).
Πολλές χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, οι εγκαταστάσεις σαρώθηκαν, οι περιουσίες εξαφανίστηκαν, η οικονομία ασφυκτιά πνιγμένη ...
και όλος ο κόσμος κινδυνεύει αν δεν καταφέρουν να κλείσουν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Φουκουσίμα. Έγινε κι άλλη έκρηξη για ανακούφιση των πιέσεων σήμερα, (με διαφυγή ραδιενέργειας βεβαίως, βεβαίως, που είναι μετρήσιμη στα 160 χιλιόμετρα απόσταση).
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πήραν σε μιά ημέρα την "δόση" ραδιενέργειας ενός έτους. Θυμηθείτε ότι οι ακτινοβολίες έχουν γενικά αθροιστική επίδραση στον οργανισμό.
Αν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε με σεισμούς, τσουνάμι και εκρήξεις ηφαιστείων, τότε τα πυρηνικά εργοστάσια δεν είναι καλή ιδέα.
Κυριακή 13 Μαρτίου 2011
Ολίγα πυρηνικά
Πριν από λίγο καιρό, 25-04-2009, υπήρξε μια ανάρτηση στο σχολικό ιστολόγιο του 6ου Λυκείου Καλλιθέας σχετική με το πυρηνικό επεισόδιο στο Chernobyl στις 26 Απριλίου του 1986.
Εδώ θέλω να επαναλάβω το σχόλιο που είχα κάνει τότε (26 Απριλίου 2009 12:14 π.μ.):
Πυρηνική τεχνολογία διδάχθηκα τρία εξάμηνα στο Πολυτεχνείο. Τα πήγαινα πολύ καλά. Μπορούσα να υπολογίσω από μνήμης το buckling (ας πούμε διαστρέβλωση του χώρου) του αντιδραστήρα για οποιαδήποτε γεωμετρία του (κυλινδρικός, σφαιρικός, κλπ). Γνώριζα τι χρειαζόταν για το φτιάξιμο ενός σταθμού (απλού ή breeder).
Έμαθα όμως ότι δεν μπορούμε να χειριστούμε εύκολα τα ραδιενεργά υλικά. Εξασθενούν βέβαια με σταθερό ρυθμό αλλά σε πόσο χρόνο; Εδώ έχουμε την έννοια της ημιζωής. Αν έχω ένα χιλιόγραμμο ράδιο, αυτό εκπέμπει ακτινοβολία (Αχ Μαρία Κιουρί...) και σε 2500 χρόνια μένει 500 γραμμάρια. Αυτό συνεχίζει να εκπέμπει ακτινοβολία και σε 2500 χρόνια μένει το μισό, 250 γραμμάρια. Κλπ κλπ. Τα διάφορα υλικά έχουν διαφορετικούς χρόνους ημιζωής, απο μικροδευτερόλεπτα μέχρι χιλιετίες. (Η ζωή μας έχει ασήμαντη διάρκεια για να διορθώσουμε κάτι αν δεν πάει καλά).
Όσες προσπάθειες κάναμε να τα περιορίσουμε και να τα μεταφέρουμε απέτυχαν. Το αεροπλάνο στις Βαλεαρίδες, το πλοίο στην Μάγχη, το τραίνο στις Ενωμένες πολιτείες, όλα οδήγησαν σε δυστυχήματα.
(Δεν λέω ατυχήματα. Σε αυτά δεν υπάρχει υπεύθυνος.
Λέω δυστυχήματα, όπου ο υπεύθυνος μπορεί να βρεθεί!)
Και αν γίνει ένα επεισόδιο σε αντιδραστήρα, ας πούμε αν δημιουργηθεί ένας θύλακας αερίου (ατμού) πάνω από τον πυρήνα, (όπως στο δυστύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο στο Three Mile Island της Αμερικής, 1979) πόσο γρήγορα ανεβαίνει η ελεγχόμενη έως τότε θερμοκρασία; Χίλιους βαθμούς Κελσίου το δευτερόλεπτο. Και σε πέντε δευτερόλεπτα λιώνει η μεταλλική υποδομή του αντιδραστήρα και η διαρκώς θερμαινόμενη λάβα βυθίζεται στο έδαφος λιώνοντάς το. Το περιγράψανε σαν αστείο ότι θα βγεί από την άλλη μεριά της Γης στην Κίνα και το είπανε το Σύνδρομο της Κίνας. Το σίγουρο είναι ότι η υπέρθερμη λάβα θα φθάσει το πολύ στο κέντρο της Γης και η έκρηξη του πλανήτη είναι πιθανή.
Άρα τα πυρηνικά υλικά είναι δυσκολομεταχείριστα και τα πυρηνικά δυστυχήματα δυσοίωνα.
Στο "ατύχημα" του Τσέρνομπιλ (πήρε φωτιά ο γραφίτης που περιέβαλλε τον αντιδραστήρα και αντί να σταματήσουν αμέσως την λειτουργία του κάλεσαν την Πυροσβεστική!) μόλις αποκαλύφθηκε ο πυρήνας όσοι βρίσκονταν τριγύρω 'αχρηστεύθηκαν'. Μπόρεσε όμως ένας 'ήρωας (της Σοβιετικής Ένωσης)' να πετάξει με ελικόπτερο πάνω από τον καιόμενο αντιδραστήρα και να ρίξει σάκους με κάδμιο από την τρύπα της οροφής. Το κάδμιο σταματάει την πυρηνική αντίδραση απορροφώντας τα εκπεμπόμενα νετρόνια, που έτσι δεν πάνε αλυσωτά σε άλλα άτομα (ουρανίου, πλουτωνίου) για να προκαλέσουν την σχάση τους. Φυσικά ο 'ήρωας' αρρώστησε από την έκθεσή του στην ραδιενέργεια. Και τι συνέβη τότε;
Ενας ειδικός από την Αμερική επί των ασθενειών από ραδιενέργεια, ήρθε και πρότεινε άμεση μεταμόσχευση νωτιαίου μυελού! (Και πού έγινε ειδικός; Μήπως γίνονταν πειράματα ή ατυχήματα και αλλού;) Ο 'ήρωας' δεν έζησε πάρα πολύ. Και τα θύματα ήσαν πολλά στην ευρύτερη περιοχή που εκκενώθηκε.
Και τώρα τι κάνουμε; Μέσα σε έναν κόσμο που κάποιοι απελπισμένοι ή παρανοϊκοί ζώνονται εκρηκτικά και προσπαθούν να κάνουν μεγάλη ζημιά (Μόσχα 10/2002 και άλλοτε), σε ένα κόσμο όπου οι σεισμοί γκρεμίζουν χιλιόχρονες πόλεις (Μπαμ του Ιράν, 2004), και όπου πέφτουν αεροπλάνα στο Λόκερμπι Σκωτίας (1998) ή στους Δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης (11-09-2001), εμείς σκεφτόμαστε να στήσουμε Πυρηνικούς σταθμούς; (Ας μάθουμε πρώταγιατί δεν μπήκε σε λειτουργία τι κινδύνους έχει ο δίδυμος σταθμός στα Βραχώδη Όρη...)
[Πυρηνική Ενέργεια; Όχι, ευχαριστώ!]
Δεν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε απλές φυσικές καταστροφές (πυρκαϊές, ανεμοστρόβιλους, πλημμύρες, κλπ) και θα αναλάβουμε να τιθασεύσουμε την ασυγκράτητη πυρηνική έκρηξη;
Ευκολότερο θα ήταν να παίζουμε βόλεϊ με μπάλα τον Ήλιο!
Μόλις άκουσα για την έκρηξη στον σταθμό Φουκουσίμα 1 της Ιαπωνίας, έγραψα στο Facebook (12-03-2011 10:34 π.μ.) :
Ο σεισμός ήταν φοβερός. Αποσύρθηκαν τα νερά της θάλασσας για να επιστρέψουν ως τρομακτικό τσουνάμι.
Αρκετά μέχρι εδώ; Όχι! Η απομάκρυνση των υδάτων ψύξης από το πυρηνικό εργοστάσιο (Φουκουσίμα 1) έφερε την έκρηξη. Αν έχουμε τήξη του πυρήνα, η κατάσταση για όλο τον κόσμο μπορεί να γίνει εφιαλτική.
Αυτά για όσους στηρίζουν την χρήση της ασφαλούς πυρηνικής τεχνολογίας σε σεισμογόνες περιοχές.
...και μισή ώρα αργότερα ...
Οι πληροφορίες είναι ακόμη συγκεχυμένες. Θα μπορούσε να μην έχει λείψει το νερό, αλλά να σπάσουν από τον σεισμό οι σωλήνες των κυκλωμάτων ψύξης.
Ο πυρήνας θερμαίνει το νερό του πρωτογενούς κυκλώματος. Αν λείψει αυτή η ψύξη, η θερμοκρασία του ανεβαίνει με ρυθμό 1000 βαθμούς Κελσίου ανά δευτερόλεπτο, οπότε σε εφτά δευτερόλεπτα λιώνει όλος ο αντιδραστήρας (melt-down) και βυθίζεται θεωρητικά στο έδαφος ("το σύνδρομο της Κίνας") με άγνωστα επακόλουθα.
Το πρωτογενές κύκλωμα θερμαίνει το νερό του δευτερογενούς κυκλώματος ψύξης. Αν αυτό διαρρεύσει από ζημιά, επειδή είναι ραδιενεργό, ο σταθμός πρέπει να εκκενωθεί για μια τριετία (ατύχημα σταθμού Three-mile-island).
Με τον παραμικρό κίνδυνο ο αντιδραστήρας πρέπει να κλείνει αμέσως (με ράβδους καδμίου). Αν αυτό δεν γίνει για οικονομικούς λόγους και ανθρώπινη ηλιθιότητα (ατύχημα σταθμού Chernobyl), η έκρηξη είναι το επακόλουθο. Στο Τσερνόμπιλ έριξαν σάκους καδμίου από ελικόπτερο αφού άρχισε η φωτιά στο γραφιτικό κάλυμμα και μετριάστηκε κάπως η καταστροφή.
(Φυσικά όλοι όσοι εκτέθηκαν σε ραδιενέργεια "έφυγαν" σε ελάχιστους μήνες).
Ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει. Εύχομαι να κλείσουν το Φουκουσίμα.
Εμείς ας συνεχίσουμε να αναβάλλουμε το κλείσιμο του Κοζλοντούι της Βουλγαρίας, και ας προγραμματίσουμε οικολογικά επιμορφωτικές εκδρομές στο Ακουγιού της Τουρκίας.
Τα πυρηνικά εργοστάσια στην Ελλάδα έχουν μέλλον; (Δείτε αυτό).
Κι ένα πυκνό σε πληροφορία διάγραμμα του xkcd για τις ακτινοβολίες και την επίδρασή τους στον άνθρωπο.
Εδώ θέλω να επαναλάβω το σχόλιο που είχα κάνει τότε (26 Απριλίου 2009 12:14 π.μ.):
Πυρηνική τεχνολογία διδάχθηκα τρία εξάμηνα στο Πολυτεχνείο. Τα πήγαινα πολύ καλά. Μπορούσα να υπολογίσω από μνήμης το buckling (ας πούμε διαστρέβλωση του χώρου) του αντιδραστήρα για οποιαδήποτε γεωμετρία του (κυλινδρικός, σφαιρικός, κλπ). Γνώριζα τι χρειαζόταν για το φτιάξιμο ενός σταθμού (απλού ή breeder).
Έμαθα όμως ότι δεν μπορούμε να χειριστούμε εύκολα τα ραδιενεργά υλικά. Εξασθενούν βέβαια με σταθερό ρυθμό αλλά σε πόσο χρόνο; Εδώ έχουμε την έννοια της ημιζωής. Αν έχω ένα χιλιόγραμμο ράδιο, αυτό εκπέμπει ακτινοβολία (Αχ Μαρία Κιουρί...) και σε 2500 χρόνια μένει 500 γραμμάρια. Αυτό συνεχίζει να εκπέμπει ακτινοβολία και σε 2500 χρόνια μένει το μισό, 250 γραμμάρια. Κλπ κλπ. Τα διάφορα υλικά έχουν διαφορετικούς χρόνους ημιζωής, απο μικροδευτερόλεπτα μέχρι χιλιετίες. (Η ζωή μας έχει ασήμαντη διάρκεια για να διορθώσουμε κάτι αν δεν πάει καλά).
Όσες προσπάθειες κάναμε να τα περιορίσουμε και να τα μεταφέρουμε απέτυχαν. Το αεροπλάνο στις Βαλεαρίδες, το πλοίο στην Μάγχη, το τραίνο στις Ενωμένες πολιτείες, όλα οδήγησαν σε δυστυχήματα.
(Δεν λέω ατυχήματα. Σε αυτά δεν υπάρχει υπεύθυνος.
Λέω δυστυχήματα, όπου ο υπεύθυνος μπορεί να βρεθεί!)
Και αν γίνει ένα επεισόδιο σε αντιδραστήρα, ας πούμε αν δημιουργηθεί ένας θύλακας αερίου (ατμού) πάνω από τον πυρήνα, (όπως στο δυστύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο στο Three Mile Island της Αμερικής, 1979) πόσο γρήγορα ανεβαίνει η ελεγχόμενη έως τότε θερμοκρασία; Χίλιους βαθμούς Κελσίου το δευτερόλεπτο. Και σε πέντε δευτερόλεπτα λιώνει η μεταλλική υποδομή του αντιδραστήρα και η διαρκώς θερμαινόμενη λάβα βυθίζεται στο έδαφος λιώνοντάς το. Το περιγράψανε σαν αστείο ότι θα βγεί από την άλλη μεριά της Γης στην Κίνα και το είπανε το Σύνδρομο της Κίνας. Το σίγουρο είναι ότι η υπέρθερμη λάβα θα φθάσει το πολύ στο κέντρο της Γης και η έκρηξη του πλανήτη είναι πιθανή.
Άρα τα πυρηνικά υλικά είναι δυσκολομεταχείριστα και τα πυρηνικά δυστυχήματα δυσοίωνα.
Στο "ατύχημα" του Τσέρνομπιλ (πήρε φωτιά ο γραφίτης που περιέβαλλε τον αντιδραστήρα και αντί να σταματήσουν αμέσως την λειτουργία του κάλεσαν την Πυροσβεστική!) μόλις αποκαλύφθηκε ο πυρήνας όσοι βρίσκονταν τριγύρω 'αχρηστεύθηκαν'. Μπόρεσε όμως ένας 'ήρωας (της Σοβιετικής Ένωσης)' να πετάξει με ελικόπτερο πάνω από τον καιόμενο αντιδραστήρα και να ρίξει σάκους με κάδμιο από την τρύπα της οροφής. Το κάδμιο σταματάει την πυρηνική αντίδραση απορροφώντας τα εκπεμπόμενα νετρόνια, που έτσι δεν πάνε αλυσωτά σε άλλα άτομα (ουρανίου, πλουτωνίου) για να προκαλέσουν την σχάση τους. Φυσικά ο 'ήρωας' αρρώστησε από την έκθεσή του στην ραδιενέργεια. Και τι συνέβη τότε;
Ενας ειδικός από την Αμερική επί των ασθενειών από ραδιενέργεια, ήρθε και πρότεινε άμεση μεταμόσχευση νωτιαίου μυελού! (Και πού έγινε ειδικός; Μήπως γίνονταν πειράματα ή ατυχήματα και αλλού;) Ο 'ήρωας' δεν έζησε πάρα πολύ. Και τα θύματα ήσαν πολλά στην ευρύτερη περιοχή που εκκενώθηκε.
Και τώρα τι κάνουμε; Μέσα σε έναν κόσμο που κάποιοι απελπισμένοι ή παρανοϊκοί ζώνονται εκρηκτικά και προσπαθούν να κάνουν μεγάλη ζημιά (Μόσχα 10/2002 και άλλοτε), σε ένα κόσμο όπου οι σεισμοί γκρεμίζουν χιλιόχρονες πόλεις (Μπαμ του Ιράν, 2004), και όπου πέφτουν αεροπλάνα στο Λόκερμπι Σκωτίας (1998) ή στους Δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης (11-09-2001), εμείς σκεφτόμαστε να στήσουμε Πυρηνικούς σταθμούς; (Ας μάθουμε πρώτα
[Πυρηνική Ενέργεια; Όχι, ευχαριστώ!]
Δεν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε απλές φυσικές καταστροφές (πυρκαϊές, ανεμοστρόβιλους, πλημμύρες, κλπ) και θα αναλάβουμε να τιθασεύσουμε την ασυγκράτητη πυρηνική έκρηξη;
Ευκολότερο θα ήταν να παίζουμε βόλεϊ με μπάλα τον Ήλιο!
Μόλις άκουσα για την έκρηξη στον σταθμό Φουκουσίμα 1 της Ιαπωνίας, έγραψα στο Facebook (12-03-2011 10:34 π.μ.) :
Ο σεισμός ήταν φοβερός. Αποσύρθηκαν τα νερά της θάλασσας για να επιστρέψουν ως τρομακτικό τσουνάμι.
Αρκετά μέχρι εδώ; Όχι! Η απομάκρυνση των υδάτων ψύξης από το πυρηνικό εργοστάσιο (Φουκουσίμα 1) έφερε την έκρηξη. Αν έχουμε τήξη του πυρήνα, η κατάσταση για όλο τον κόσμο μπορεί να γίνει εφιαλτική.
Αυτά για όσους στηρίζουν την χρήση της ασφαλούς πυρηνικής τεχνολογίας σε σεισμογόνες περιοχές.
...και μισή ώρα αργότερα ...
Οι πληροφορίες είναι ακόμη συγκεχυμένες. Θα μπορούσε να μην έχει λείψει το νερό, αλλά να σπάσουν από τον σεισμό οι σωλήνες των κυκλωμάτων ψύξης.
Ο πυρήνας θερμαίνει το νερό του πρωτογενούς κυκλώματος. Αν λείψει αυτή η ψύξη, η θερμοκρασία του ανεβαίνει με ρυθμό 1000 βαθμούς Κελσίου ανά δευτερόλεπτο, οπότε σε εφτά δευτερόλεπτα λιώνει όλος ο αντιδραστήρας (melt-down) και βυθίζεται θεωρητικά στο έδαφος ("το σύνδρομο της Κίνας") με άγνωστα επακόλουθα.
Το πρωτογενές κύκλωμα θερμαίνει το νερό του δευτερογενούς κυκλώματος ψύξης. Αν αυτό διαρρεύσει από ζημιά, επειδή είναι ραδιενεργό, ο σταθμός πρέπει να εκκενωθεί για μια τριετία (ατύχημα σταθμού Three-mile-island).
Με τον παραμικρό κίνδυνο ο αντιδραστήρας πρέπει να κλείνει αμέσως (με ράβδους καδμίου). Αν αυτό δεν γίνει για οικονομικούς λόγους και ανθρώπινη ηλιθιότητα (ατύχημα σταθμού Chernobyl), η έκρηξη είναι το επακόλουθο. Στο Τσερνόμπιλ έριξαν σάκους καδμίου από ελικόπτερο αφού άρχισε η φωτιά στο γραφιτικό κάλυμμα και μετριάστηκε κάπως η καταστροφή.
(Φυσικά όλοι όσοι εκτέθηκαν σε ραδιενέργεια "έφυγαν" σε ελάχιστους μήνες).
Ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει. Εύχομαι να κλείσουν το Φουκουσίμα.
Εμείς ας συνεχίσουμε να αναβάλλουμε το κλείσιμο του Κοζλοντούι της Βουλγαρίας, και ας προγραμματίσουμε οικολογικά επιμορφωτικές εκδρομές στο Ακουγιού της Τουρκίας.
Τα πυρηνικά εργοστάσια στην Ελλάδα έχουν μέλλον; (Δείτε αυτό).
Κι ένα πυκνό σε πληροφορία διάγραμμα του xkcd για τις ακτινοβολίες και την επίδρασή τους στον άνθρωπο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)